Μελέτη της αντινεοπλασματικής δράσης της δοξυκυκλίνης και της πρόληψης των μεταστάσεων σε πειραματικά μοντέλα με οστεοσάρκωμα άκρου.

Χατζημιχαήλ Αργύρης

Μονάδα:

Τμήμα Ιατρικής
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

Ημερομηνία κατάθεσης:

2022-11-28

Έτος εκπόνησης:

2022

Συγγραφέας:

Χατζημιχαήλ Αργύρης

Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:

Παπαγγελόπουλος Παναγιώτης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Θεοχάρης Σταμάτιος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Παπαδημητρίου Ευαγγελία, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, Πάτρα
Ψυρρή Διαμάντω, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Μαυρογένης Ανδρέας, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Σαββίδου Όλγα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Αρμακόλας Αθανάσιος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ

Πρωτότυπος Τίτλος:

Μελέτη της αντινεοπλασματικής δράσης της δοξυκυκλίνης και της πρόληψης των μεταστάσεων σε πειραματικά μοντέλα με οστεοσάρκωμα άκρου.

Γλώσσες διατριβής:

Ελληνικά

Μεταφρασμένος τίτλος:

Περίληψη:

Σκοπός
Σε in vitro πειραματικές μελέτες έχει δειχθεί ότι η δοξυκυκλίνη έχει την ικανότητα να ελαττώνει την έκφραση των Mεταλλοπρωτεϊνασών(MMPs) και να προκαλεί απόπτωση των κυττάρων σε καρκινικές σειρές οστεοσαρκώματος. Η δοξυκυκλίνη είναι μια ημισυνθετική τετρακυκλίνη και έχει την δυνατότητα να σχηματίζει χηλικούς δεσμούς με τα μόρια των MMPs και έτσι να τις αδρανοποιεί. Παράλληλα απενεργοποιώντας τις MMPs προκαλεί έμμεσα και την αναστολή του Ενδοθηλιακού Αυξητικού παράγοντα(VEGF). Σκοπός είναι να δοκιμαστεί η δοξυκυκλίνη τόσο σε κυτταρικές σειρές οστεοσαρκώματος in vitro αλλά και in vivo για πρώτη φορά ώστε να επιβεβαιώσουμε ή να απορρίψουμε την χημειοθεραπευτική της δράση. Η αναστολή του VEGF μπορεί να ανακόψει την μετατροπή των μικρομεταστάσεων σε κλινικά εμφανείς μακρομεταστάσεις. Τα καρκινικά κύτταρα των μικρομεταστάσεων αυξάνουν την παραγωγή σε VEGF ώστε να τους παρέχεται επαρκής αιματική ροή και θρεπτικές ουσίες με στόχο να επιβιώνουν και να εξελίσσονται σε μακρομεταστάσεις. Στις in vivo πειραματικές μελέτες στόχος είναι να παρατηρήσουμε κατά πόσο η δοξυκυκλίνη μπορεί να μειώσει τις πνευμονικές μεταστάσεις σε πειραματόζωα με οστεοσάρκωμα άκρου.

Υλικό - Μέθοδοι
Δύο διαφορετικές κυτταρικές σειρές οστεοσαρκώματος, η MG63 και η 143Β, εκτέθηκαν in vitro σε διαφορετικές συγκεντρώσεις δοξυκυκλίνης. Μελετήθηκε ο πολλαπλασιασμός, η απόπτωση και η μετανάστευση των καρκινικών κυττάρων με ή χωρίς έκθεση σε δοξυκυκλίνη. Ακολούθως, λόγω της πιο επιθετικής συμπεριφοράς επιλέχθηκε η 143Β σειρά του οστεοσαρκώματος για την in vivo πειραματική μελέτη. Έγινε έγχυση 143Β κυττάρων στην αριστερή κνήμη 32 ανοσοκατασταλμένων ποντικιών θηλυκού γένους. Στα 16/32 ποντίκια έγινε αφαίρεση της αριστερής κνήμης την 5η ημέρα. Το πρωτόκολλο διήρκησε 28 ημέρες. Δημιουργήσαμε τις πιο κάτω ομάδες:
Α: Ομάδα ελέγχου χωρίς θεραπεία
Β: Ημερήσια δόση δοξυκυκλίνης 50mg/kg
Γ: Αφαίρεση κνήμης την 5η ημέρα χωρίς λήψη δοξυκυκλίνης
Δ: Αφαίρεση κνήμης την 5η ημέρα και χορήγηση ημερήσιας δόσης δοξυκυκλίνης 50mg/kg
Την 28η ημέρα έγινε αιμοληψία από τα πειραματόζωα και μετρήθηκαν τα κυκλοφορούντα επίπεδα MMP9 και VEGF. Ακολούθησε νεκροψία και μελέτη της πρωτοπαθούς εστίας και του πνευμονικού παρεγχύματος για μεταστάσεις. Ακολούθησε ανοσοϊστοχημική μελέτη για την ανίχνευση των εκφραζόμενων πρωτεϊνών στις μεταστατικές εστίες: MMP9, MMP2, VEGF, Ki67, EZRIN, VIMENTIN και Ε-CADHERIN. Έγινε στατιστική ανάλυση με το πρόγραμμα SPSS V.26. Η τιμή p-value < 0.05 καθορίστηκε ως επίπεδο στατιστικά σημαντικής διαφοράς.

Αποτελέσματα
Η στατιστική ανάλυση ανέδειξε στατιστική σημαντικότητα στην in vitro μείωση του πολλαπλασιασμού και της μετανάστευσης καθώς και στην αύξηση της απόπτωσης των κυττάρων MG63 και 143Β όταν γίνεται χορήγηση δοξυκυκλίνης συγκριτικά με την χορήγηση PBS. Στην in vivo πειραματική μελέτη η χορήγηση δοξυκυκλίνης και ιδιαίτερα όταν συνδυαζόταν με χειρουργική εξαίρεση της πρωτοπαθούς εστίας, ο αριθμός των πνευμονικών μεταστάσεων ήταν πολύ μικρότερος συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Οι παράγοντες MMP9, MMP2, VEGF, Ki67, EZRIN παρουσίασαν στατιστικά σημαντική μείωση στην ομάδα Β που ελάμβανε δοξυκυκλίνη συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου Α. Τα κυκλοφορούντα επίπεδα ΜMP9 και VEGF παρουσίασαν στατιστικά σημαντική μείωση στην ομάδα Β και Δ συγκριτικά με την ομάδα Α.

Συμπεράσματα
Η δοξυκυκλίνη αποτελεί ισχυρό αναστολέα των MMPs και του VEGF. Η δράση της αυτή έχει την ικανότητα να περιορίζει την επιβίωση των πνευμονικών μικρομεταστάσεων και έτσι αποτρέπει την εξέλιξη τους σε κλινικά εμφανείς μακρομεταστάσεις. Η πρόληψη των μεταστάσεων αποτελεί σημαντικό προγνωστικό παράγοντα των ασθενών με οστεοσάρκωμα. Προτείνεται ο σχεδιασμός κλινικών μελετών ώστε να ελεγχθεί η χρήση της δοξυκυκλίνης ως συμπληρωματικού χημειοθε-ραπευτικού παράγοντα της συμβατικής χημειοθεραπείας του οστεοσαρκώματος.

Κύρια θεματική κατηγορία:

Επιστήμες Υγείας

Λέξεις-κλειδιά:

Δοξυκυκλίνη, Οστεοσάρκωμα, Αγγειακός ενδοθηλιακός αυξητικός παράγοντας, Μεταλλοπρωτεϊνάσες, Ξενομόσχευμα

Ευρετήριο:

Όχι

Αρ. σελίδων ευρετηρίου:

Εικονογραφημένη:

Ναι

Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:

111

Αριθμός σελίδων: