Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Γκιόκας Γεώργιος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ξάνθος Θεόδωρος, Καθηγητής, Τμήμα Μαιευτικής, ΠΑΔΑ
Τσαρουχά Αθανασία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Ο στόχος της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση και αξιολόγηση των γνώσεων των ιατρών που διαχειρίζονται ασθενείς με νόσο Covid-19 και ασθενείς ύποπτους για νόσο Covid-19 στα δημόσια νοσοκομεία της Αττικής. Δευτερευόντως θα αξιολογηθεί η δυνατότητα χρήσης μέσων ατομικής προστασίας από τους ιατρούς που διαχειρίζονται ασθενείς με νόσο Covid-19 καθώς και ύποπτους στα νοσοκομεία της Αττικής.
Υλικό και μεθοδολογία : Η ποσοτική μέθοδος με ερωτηματολόγιο χρησιμοποιήθηκε για την εκπόνηση της παρούσας έρευνας. Σε αυτή τη μελέτη συμμετείχαν 315 ιατροί (ειδικευόμενοι – ειδικευμένοι) που εργάζονται σε δημόσια νοσοκομεία της 1ης και 2ης ΥΠΕ στον Νομό Αττικής, οι οποίοι διαχειρίζονται αναισθησιολογικά ασθενείς που πάσχουν από νόσο COVID-19 με εξαίρεση αποκλειστικά παιδιατρικά, μαιευτικά και ογκολογικά νοσοκομεία. .
Αποτελέσματα: Παρατηρείται ένα μέτριο επίπεδο γνώσεων των επαγγελματιών υγείας, αλλά υπάρχουν ακόμα λανθασμένες αντιλήψεις. Οι επαγγελματίες υγείας κάνουν χρήση ατομικού προστατευτικού εξοπλισμού σε πολύ υψηλό βαθμό κάτι που οφείλεται στην επάρκειά του από μέρους των νοσοκομειακών μονάδων, αλλά και της εκπαίδευσης του προσωπικού. Όσον αφορά στη διασωλήνωση / αναισθησία ασθενών με λοίμωξη SARS COV2, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων απάντησε σωστά σχεδόν σε όλες τις ερωτήσεις που τέθηκαν. Συγκρίνοντας τους αναισθησιολόγους με τους άλλους επαγγελματίες υγείας φαίνονται διαφοροποιήσεις στη χρήση ατομικού προστατευτικού εξοπλισμού (χρήση μάσκας όταν υπάρχει αερόλυμα: p=0,0112, χειρουργικής στολής: p<0,0001, FFP3: p<0,0001, FFP2: p<0,0001, ποδοναριών p=0.0166, ασπίδας προσώπου p=0.0004, στολής TYVEK p<0.0001, διπλών γαντιών στη διασωλήνωση p<0.0001) και στην εκπαίδευση (στα ΜΑΠ p=00054, στη διαχείριση αεραγωγού p=0.0004), ενώ παράλληλα υπήρξε διαφοροποίηση των απόψεων / γνώσεων από μέρους των αναισθησιολόγων σε σύγκριση με άλλες ομάδες επαγγελματιών υγείας όσον αφορά στη διασωλήνωση / αναισθησία ασθενών με λοίμωξη SARS COV2 (ταχεία εισαγωγή στην αναισθησία p=0.0078, χρήση ινοπτικού βρογχοσκοπίου p=0.0002, χρήση λαρυγγικής μάσκας δεύτερης γενιάς p=0,0368) και στη διαχείριση ασθενών με λοίμωξη SARS COV2 (χορήγηση οξυγόνου χαμηλής ροής p=0,0006, διαχείριση αεραγωγού από τον πλέον έμπειρο p=0.0273, χορήγηση κεταμίνης σε ασθενείς με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής αστάθειας, p<0.0001, χρήση καπνογράφου p=0.0005, χρήση high flow nasal oxygen σε ύποπτα/επιβεβαιωμένα κρούσματα p=0.0011).
Συμπεράσματα : Είναι αναγκαία η καλύτερη εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας σχετικά με τη νόσο Covid-19, με βάση επικαιροποιημένα δεδομένα. Επίσης, διαπιστώθηκε η αναγκαιότητα παροχής εκπαιδευτικών προγραμμάτων και προγραμμάτων κατάρτισης στους εργαζομένους στον τομέα της υγείας. Αξιολόγηση της πρόσβασης αυτής της ομάδας εργαζομένων σε μέτρα ατομικής προστασίας και εκπαίδευσής τους στη σωστή χρήση αυτών, καθώς και αναγκαιότητα αξιολόγησης των γνώσεων των διαφόρων ομάδων επαγγελματιών υγείας και στην παροχή εξατομικευμένων προγραμμάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης.
Λέξεις-κλειδιά:
Αναισθησία, Διασωλήνωση, Προσωπικός, Προστατευτικός, Εξοπλισμός
