Τμήμα Ιατρικής
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2022-12-19

2022

Τσαλαμανδρής Σωτήριος

Χριστόδουλος Στεφανάδης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, Επιβλέπων
Δημήτριος Τούσουλης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Τσιούφης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Τούτουζας, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γεράσιμος Σιάσος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Λουκιανός Ραλλίδης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Τεντολούρης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ

Μελέτη της επίπτωσης πολυμορφισμών στο γονίδιο της ιντερλευκίνης-6 και στο γονίδιο του ινωδογόνου, καθώς και της επίδρασης αυτών στη φλεγμονή, στην ενδοθηλιακή λειτουργία και στους αιμοστατικούς παράγοντες σε ασθενείς με ασταθή στηθάγχη

Ελληνικά

Μελέτη της επίπτωσης πολυμορφισμών στο γονίδιο της ιντερλευκίνης-6 και στο γονίδιο του ινωδογόνου, καθώς και της επίδρασης αυτών στη φλεγμονή, στην ενδοθηλιακή λειτουργία και στους αιμοστατικούς παράγοντες σε ασθενείς με ασταθή στηθάγχη.

Εισαγωγή-Σκοπός: Η ασταθής στηθάγχη χαρακτηρίζεται από μυοκαρδιακή ισχαιμία που προκαλείται από ανισορροπία μεταξύ παροχής και ανάγκης οξυγόνου, χωρίς βλάβη των μυοκαρδιακών κυττάρων. Η στένωση των επικαρδιακών αρτηριών και η μικροαγγειακή δυσλειτουργία μπορεί να εμπλέκονται στην εμφάνιση ασταθούς στηθάγχης. Μεταξύ άλλων παραγόντων, η συστηματική φλεγμονή είναι ένας πιθανός συνδετικός κρίκος μεταξύ μικροαγγειακής δυσλειτουργίας και επιταχυνόμενης αθηροσκλήρωσης. Γενετικοί πολυμορφισμοί όπως ο 174G/C (rs1800795) στον υποκινητή του γονιδίου της ιντερλευκίνης-6 (IL-6) και ο 455G/A (rs180070) στον υποκινητή του γονιδίου της β-αλυσίδας του ινωδογόνου εμπλέκονται στην έκφραση των γονιδίων της IL-6 και του ινωδογόνου. Επίσης, έχουν συσχετιστεί με τη ενεργοποίηση της φλεγμονής και της θρόμβωσης σε άτομα με στεφανιαία νόσο. Συνεπώς, σε αυτή τη μελέτη, εξετάζουμε το ρόλο των γενετικών αυτών πολυμορφισμών σε άτομα με ασταθή στηθάγχη.

Μέθοδος: Μελετήσαμε 272 ασθενείς με ασταθή στηθάγχη και 250 άτομα χωρίς στεφανιαία νόσο. Συλλέξαμε δείγματα αίματος από όλους τους συμμετέχοντες και μετρήθηκαν τα επίπεδα IL-6 και ινωδογόνου. Επιπροσθέτως, διενεργήθηκε αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (Polymerase chain reaction, Restriction Fragment Length Polymorphism) για τον εντοπισμό των πολυμορφισμών και χρησιμοποιήθηκαν κατάλληλα περιοριστικά ένζυμα για την αναγνώριση των γονοτύπων. Τέλος, μελετήθηκε η ενδοθηλιακή λειτουργία των συμμετεχόντων με την μέτρηση της προκαλούμενης από τη ροή αγγειοδιαστολής (FMD) στη βραχιόνιο αρτηρία.

Αποτελέσματα: Τα άτομα με ασταθή στηθάγχη ήταν πιο συχνά άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου (p=0.001). Ο επιπολασμός των παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου (αρτηριακή υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης, δυσλιπιδαιμία) ήταν σημαντικά μεγαλύτερος στην ομάδα των ασθενών με ασταθή στηθάγχη. Τα άτομα με ασταθή στηθάγχη είχαν υψηλότερα επίπεδα IL-6 (p=0.001) και ινωδογόνου (p=0.001), καθώς και επηρεασμένο FMD (p=0.001) συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Αναφορικά με τους γενετικούς πολυμορφισμούς, δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στην κατανομή των γονοτύπων μεταξύ των δύο εξεταζόμενων ομάδων. Σε ασθενείς με ασταθή στηθάγχη διαπιστώσαμε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα IL-6 σε ομοζυγώτες 174CC συγκριτικά με τους φορείς του G αλληλίου. Με βάση την ανάλυση λογιστικής παλινδρόμησης, τα άτομα με ασταθή στηθάγχη που έφεραν το G αλλήλιο είχαν χαμηλότερα επίπεδα IL-6 κατά 0.621 pg/ml συγκριτικά με τους ομοζυγώτες 174CC (p=0.05). Επιπροσθέτως, παρατηρήθηκε μια τάση για επηρεασμένη ενδοθηλιακή λειτουργία (FMD) σε ομοζυγώτες 174CC (p=0.09). Δεν ανευρέθησαν διαφορές στα επίπεδα του ινωδογόνου με βάση τους γονοτύπους του πολυμορφισμού της IL-6. Τα επίπεδα IL-6, ινωδογόνου, καθώς και το FMD δεν επηρεάζονταν από τους διάφορους γονοτύπους του G455A του υποκινητή του γονιδίου της β-αλυσίδας του ινωδογόνου.

Συμπέρασμα: Οι συγκεκριμένοι γενετικοί πολυμορφισμοί της IL-6 και του ινωδογόνου δεν σχετίζονται με αυξημένη επίπτωση ασταθούς στηθάγχης. Ωστόσο, ο πολυμορφισμός 174G/C της IL-6 επηρεάζει σημαντικά τα επίπεδα IL-6 σε 174CC ομοζυγώτες, συγκριτικά με τους φορείς του G αλληλίου. Μελλοντικές μελέτες είναι απαραίτητες για να διερευνηθεί περαιτέρω η σημασία του γενετικού πολυμορφισμού 174G/C της IL-6 στην εκδήλωση καi την εξέλιξη της στεφανιαίας νόσου.

Επιστήμες Υγείας

Ασταθής στηθάγχη, Οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, Ιντερλευκίνη 6, Ινωδογόνο, Φλεγμονή

Όχι

0

Ναι

368

216

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/3256130