Μονάδα:
Κατεύθυνση Γλωσσολογία: Θεωρία και ΕφαρμογέςΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2023-04-04
Συγγραφέας:
Μπαβέτσια Ευδοξία
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Έλλη Υφαντίδου , Καθηγήτρια, Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μαρία Σιδηροπούλου, Καθηγήτρια, Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Tim Wharton, Principal lecturer, School of Humanities, University of Brighton
Πρωτότυπος Τίτλος:
Verbal Irony in Films and the Teen Audience: Emotional Responses from Different Perspectives
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η Λεκτική Ειρωνεία σε Ταινίες και το Εφηβικό Κοινό: Συναισθηματικές Αντιδράσεις από Διαφορετικές Σκοπιές
Περίληψη:
Η ειρωνεία είναι ένα διαδεδομένο μέσο επικοινωνίας, τόσο στην καθημερινή μας ζωή όσο και σε φανταστικές ιστορίες. Έως και σήμερα, δεν υπάρχει ένας καθολικά αποδεκτός ορισμός για την ειρωνεία· υπάρχουν διαφορετικά είδη ειρωνείας, καθώς και ζητήματα διαχωρισμού της ειρωνείας από το σαρκασμό (Attardo 2006, σελ. 405). Οι Kreuz και Roberts (1993) αναγνωρίζουν τέσσερα είδη ειρωνείας: σωκρατική ειρωνεία, δραματική ειρωνεία, καταστασιακή ειρωνεία και λεκτική ειρωνεία, η οποία είναι γλωσσολογικό φαινόμενο. Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει την αντίληψη της λεκτικής ειρωνείας από εφήβους σε δημοφιλείς ταινίες ως αστείας ή προσβλητικής και ερευνά το συναισθηματικό τους αντίκτυπο, υπό το πρίσμα της θεωρίας Tinge Hypothesis των Dews και Winner (1995) και την έννοια του προσώπου (Brown and Levinson 1987). 34 έφηβοι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο ηλεκτρονικά, σχεδιασμένο να μετρήσει α) τη χρήση και την αποδοχή του ειρωνικού λόγου σε καθημερινές αλληλεπιδράσεις και β) τις συναισθηματικές τους αντιδράσεις σε δέκα αποσπάσματα ταινιών, τα οποία κλήθηκαν να αξιολογήσουν από τρεις διαφορετικές οπτικές: του Πομπού, του Αποδέκτη και τη δική τους. Τα αποτελέσματα φανερώνουν ότι οι έφηβοι δεν αντιλαμβάνονται την ειρωνεία ως επίθεση στο θετικό ή αρνητικό τους πρόσωπο και φαίνεται να είναι καλοδεχούμενη, ως επίπλαστη αγένεια. Σχετικά με τα αποσπάσματα ταινιών, από την οπτική του Πομπού, καθώς και τη δική τους, οι συμμετέχοντες ερμήνευσαν τα χωρία ως χιουμοριστικά και μη απειλητικά για το πρόσωπο του Αποδέκτη. Ωστόσο, υιοθετώντας την οπτική του Αποδέκτη, τα χωρία φάνηκαν να είναι εχθρικά και με κακή πρόθεση. Αυτά τα ευρήματα συνάδουν εν μέρει με τα λεγόμενα των Toplak και Katz (2000) και Bowes και Katz (2011), οι οποίοι βρήκαν ότι ο Αποδέκτης θεωρεί την ειρωνεία πιο προσβλητική από τον Πομπό ή κάποιον τρίτο. Η διαφωνία αντιδράσεων μεταξύ των δυο οπτικών ίσως να υποδεικνύει ότι, υπό αυτές τις συνθήκες, οι συμμετέχοντες αδυνατούν να εγκαταλείψουν εντελώς την εξωτερική οπτική γωνία. Μελλοντικές έρευνες πάνω στο αντικείμενο θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν συνεντεύξεις με εφήβους και να εμβαθύνουν στα κριτήρια που χρησιμοποιούν για την αξιολόγηση μιας έκφρασης ως ειρωνικής, αστείας ή προσβλητικής, τόσο σε πραγματικές αλληλεπιδράσεις όσο και σε αποσπάσματα ταινιών.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Γλώσσα – Λογοτεχνία
Λέξεις-κλειδιά:
λεκτική ειρωνεία, συναισθηματικές αντιδράσεις, έφηβοι, αποσπάσματα ταινιών, μελέτη που παράγει ερευνητικές υποθέσεις
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
81
