Κατεύθυνση Αναζωογόνηση
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2023-04-03

2023

Δραχτίδη Καλλιόπη

Γκιόκας Γεώργιος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ξάνθος Θεόδωρος, Καθηγητής, Τμήμα Μαιευτικής, ΠΑΔΑ
Εκμεκτζόγλου Κωνσταντίνος, Ακαδημαϊκός Υπότροφος, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ

Διαχείριση της αιμορραγίας και των διαταραχών πηκτικότητας μετά από τραυματισμό στις διάφορες Υγειονομικές Δομές της Ελλάδας

Ελληνικά

Διαχείριση της αιμορραγίας και των διαταραχών πηκτικότητας μετά από τραυματισμό στις διάφορες Υγειονομικές Δομές της Ελλάδας

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στη διερεύνηση και καταγραφή της διαφορετικής προσέγγισης για τη διάγνωση, διαχείριση και παρακολούθηση της αιμορραγίας και των διαταραχών πηκτικότητας μετά από τραυματισμό στις διάφορες υγειονομικές δομές της Ελλάδος. Δευτερεύοντες στόχοι ήταν η καταγραφή του χρόνου που χρειάζεται για τη μεταφορά του ασθενή στη δομή που θα λάβει την τελική αντιμετώπιση καθώς και η ειδικότητα που υποδέχεται και αντιμετωπίζει τον τραυματία στη χώρα μας. Επίσης θα μελετηθούν οι προτάσεις των ιατρών για τη βελτίωση της πρακτικής στη διαχείριση του ασθενή με αιμορραγία και διαταραχές πηκτικότητας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ : Η εκπόνηση της παρούσας έρευνας έγινε με τη χρήση ενός ερωτηματολογίου 25 ερωτήσεων.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Συμμετείχαν 330 ιατροί από 35 νοσοκομεία της Ελλάδας και 38 ιατροί από 12 Κέντρα Υγείας που ενδεικτικά συμμετείχαν στη μελέτη. Το 54.85% των ερωτηθέντων ήταν από δευτεροβάθμια νοσοκομεία και το 45.15% από τριτοβάθμια. Η πλειοψηφία (67,54 %) ήταν ειδικευμένοι κλινικοί γιατροί. Ο υπεύθυνος της αρχικής αντιμετώπισης ήταν γενικός χειρουργός (90%). Το 26,36% των ερωτηθέντων εκτίμησε ότι ο κατά προσέγγιση αριθμός ασθενών με ISS score ˃ 15 που δέχεται ανά έτος είναι πάνω από 100, ενώ το 76,67% δέχεται ποσοστό τραυματιών με αιμορραγία και διαταραχές πηκτικότητας λιγότερο από 30% ανά έτος. Το 55,76% εργάζεται σε νοσοκομείο τελικής αντιμετώπισης. Ο χρόνος που χρειάζεται για τη διακομιδή σε νοσοκομείο τελικής αντιμετώπισης είναι λιγότερο από 60 λεπτά (24,54%). Για τα κέντρα υγείας της νησιωτικής χώρας ο ίδιος χρόνος διακομιδής αναφέρεται από το 63.33% των ερωτηθέντων. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων (97,27%) κάνει χρήση υπερηχογραφήματος (FAST) και αξονικής τομογραφίας ενώ το 84,55% των ιατρών χρησιμοποιεί μετρήσεις της Hb (81,77% στα δευτεροβάθμια και 87,92% στα τριτοβάθμια νοσοκομεία). Στα τριτοβάθμια νοσοκομεία, ποσοστό 20,13% των ερωτηθέντων και στα δευτεροβάθμια το 1,1% χρησιμοποιεί στοχευμένες ιξωδοελαστικές μεθόδους (VEM) κατά την εισαγωγή του πολυτραυματία στο ΤΕ.. Το τρανεξαμικό οξύ χρησιμοποιείται συνολικά από το 90% των ερωτηθέντων και το ασβέστιο από το 79.09%. Συνολικά το 87% των ερωτηθέντων απάντησε ότι υπάρχει απειλή από τα NOACS για μη ελεγχόμενη αιμορραγία ή δυσκολία στην αντιμετώπισή της και μόνο ένα 12% απάντησε αρνητικά. Σχεδόν όλοι οι ερωτηθέντες ανέφεραν ότι συμπυκνωμένα ερυθρά και πλάσμα είναι διαθέσιμα σε όλες τις υγειονομικές δομές. Διαθέσιμα PLTs αναφέρει το 78,79%. Ο χρόνος για τη μετάγγιση είναι κάτω από 15 λεπτά για το αδιασταύρωτο αίμα (51.22%), 31-60 λεπτά για το διασταυρωμένο αίμα (53.66%) και το FFP (43.56%) ενώ για τα αιμοπετάλια ο χρόνος είναι πολύ μεγαλύτερος (πάνω από 60 λεπτά) (32.59%). Στατιστικά σημαντική διαφορά βρέθηκε στη διαθεσιμότητα των PLTs, με τις τριτοβάθμιες δομές να δηλώνουν καλύτερη διαθεσιμότητα από τις δευτεροβάθμιες. Το 46,36% των ερωτηθέντων στη μελέτη μας αναφέρει διαθεσιμότητα για ινωδογόνο. Θετικά για τη χρήση αλγορίθμου απάντησε το 30.3% των ερωτηθέντων, αρνητικά το 40% και ότι δεν εφαρμόζεται με συνέπεια το 29.7%. Η βάση του αλγορίθμου φαίνεται να είναι οι διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες στην πλειοψηφία των ερωτηθέντων. Στις προτάσεις για τη βελτίωση της καθημερινής πρακτικής το 54.24% των ερωτηθέντων δήλωσε αλγόριθμο για τη διαχείριση της αιμορραγίας και των διαταραχών πηκτικότητας και το 13.33% ταχύτεροι χρόνοι των κλασσικών δοκιμασιών προσδιορισμού της πήξης. Συμπεράσματα: Η έρευνά μας επιβεβαιώνει διαφορές στην υποδομή, τον εξοπλισμό και την κλινική πρακτική για την αναγνώριση και την αντιμετώπιση της αιμορραγίας και των διαταραχών πηκτικότητας μετά από τραυματισμό στις διάφορες υγειονομικές δομές της χώρας. Χρειάζονται περαιτέρω προσπάθειες για τη βελτίωση της διαχείρισης των ασθενών με αιμορραγία μετά από σοβαρό τραυματισμό με σκοπό την καλύτερη έκβαση αυτών.

Επιστήμες Υγείας

Μετατραυματική αιμορραγία, Διαταραχές πηκτικότητας, Κλινική πρακτική, Ευρωπαϊκές οδηγίες

Όχι

0

Ναι

103

130

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/3314981