Κατεύθυνση Διαχείριση Κρίσεων στον Τομέα της Υγείας
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2023-04-19

2023

Βλαχαΐτης Ευάγγελος

Αθηνά Καλοκαιρινού, Καθηγήτρια, Τμήμα Νοσηλευτικής, ΕΚΠΑ
Παναγιώτα Σουρτζή, Καθηγήτρια, Τμήμα Νοσηλευτικής, ΕΚΠΑ
Βενετία Βελονάκη, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Νοσηλευτικής, ΕΚΠΑ

Συσχέτιση παραγόντων κινδύνου και διαχείριση ασθενών με COVID -19 στη ΜΕΘ

Ελληνικά

Συσχέτιση παραγόντων κινδύνου και διαχείριση ασθενών με COVID -19 στη ΜΕΘ

Εισαγωγή: Η λοίμωξη COVID-19 έχει αποτελέσει μια σημαντική πρόκληση ως προς
τη διαχείριση των ασθενών που νοσηλεύονται στη ΜΕΘ λόγω της πολυπαραγοντικής
της φύσης αλλά και της υψηλής νοσηρότητας και θνητότητας μεταξύ ατόμων με
φαινομενικά παρόμοια χαρακτηριστικά.
Σκοπός: Η αναγνώριση των παραγόντων που σχετίζονται με τον κίνδυνο εισαγωγής
ασθενών με λοίμωξη COVID-19 στη ΜΕΘ αλλά και με τον κίνδυνο θνητότητας, καθώς
και η διερεύνηση των τρόπων διαχείρισης των νοσηλευόμενων στη ΜΕΘ ασθενών και
η συσχέτισή τους με τους παράγοντες κινδύνου θνητότητας.
Υλικό-Μέθοδος: Το υλικό της παρούσας συστηματικής ανασκόπησης αποτέλεσαν 23
πρωτογενείς έρευνες που ανευρέθηκαν με τη χρήση της μεθοδολογίας PRISMA από
τις έγκυρες βάσεις δεδομένων PubMed και Google Scholar κατά το χρονικό διάστημα
Αυγούστου – Σεπτεμβρίου, 2022.
Αποτελέσματα: Ως κύριοι ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου εισαγωγής στη ΜΕΘ
αναδείχθηκαν η ηλικία, κυρίως >65 ετών, η υπέρταση, οι καρδιαγγειακές και
πνευμονολογικές νόσοι και επί ύπαρξης >3 συνοδών νοσημάτων ο κίνδυνος αυτός
αυξάνεται εκθετικά. Μεταξύ των ανεξάρτητων κλινικών παραγόντων κινδύνου
αναδείχθηκαν οι τιμές της CRP, των λεμφοκυττάρων, των ουδετερόφιλων, τα δδιμμερή, ο INR και ως προγνωστικοί οι τιμές της LDH, της CPK και της
προκαλσιτονίνης. Η θνητότητα εντός ΜΕΘ κυμάνθηκε μεταξύ του 9,7% και 76,3% με
ανεξάρτητους παράγοντες κινδύνου να είναι η ηλικία > 60 ετών, οι τιμές
λεμφοκυττάρων, ουδετερόφιλων και ο λόγος μεταξύ των δύο αυτών δεικτών. Ως
προγνωστικοί παράγοντες θνητότητας αναδείχθηκαν τα δ-διμμερη, η CRP, η ουρία, η
κρεατινίνη και ο PaO2/FiO2 κατά την εισαγωγή στη ΜΕΘ. Βρέθηκε μεγαλύτερη
χρονική απόσταση από την εισαγωγή στη μονάδα έως την έναρξη της διασωλήνωσης,
στο οποίο συνέβαλε η χρήση HFNO. Η καθυστέρηση επεμβατικού μηχανικού
αερισμού επηρέασε αρνητικά τη θνητότητα, όπως και η χρήση αγγειοσυσταλτικών. Η
χορήγηση υψηλών δόσεων κορτικοστεροειδών και ανταγωνιστών της IL-6 σε
συνδυασμό με την έγκαιρη αντιικη, αντιβιοτική, αντιμυκητισιακή και αντιθρομβωτική
αγωγή, για την αντιμετώπιση της συστημικής φλεγμονής και των επιπλοκών της νόσου,
σχετίσθηκε θετικά με την επιβίωση. Η πρηνής θέση εφαρμόστηκε καθυστερημένα και
μόνο στους βαρέως πάσχοντες και η υποκατάσταση της νεφρικής λειτουργίας
σχετίσθηκε με υψηλά ποσοστά θνητότητας εντός ΜΕΘ.
Συμπεράσματα: Η διαχείριση των ασθενών με λοίμωξη COVID-19 στη ΜΕΘ
στοχεύει στην αντιμετώπιση της συστημικής φλεγμονής, του CARDS και των
επιπλοκών της νόσου αλλά επί μη έγκαιρης εφαρμογής των παρεμβάσεων επηρεάζεται
αρνητικά η θνητότητα.

Επιστήμες Υγείας

SARS-CoV-2, Λοίμωξη COVID-19, Παράγοντες κινδύνου, Νοσηρότητα, Θνητότητα, Διαχείριση, ΜΕΘ

Όχι

0

Όχι

23

75

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/3321741