Η τοξικότητα της ανοσοθεραπείας στο ήπαρ

Διπλωματική Εργασία uoadl:3329585 41 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Νεοπλασματική Νόσος στον Άνθρωπο: Έρευνα και Κλινικοπαθολογοανατομική Προσέγγιση στα Πλαίσια της Εξατομικευμένης Ιατρικής (Διάγνωση και Στοχευμένη Θεραπεία)
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2023-06-01
Έτος εκπόνησης:
2023
Συγγραφέας:
Κωστάκη Αρεστέα
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Στρατηγούλα Σακελλαρίου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνα Τηνιακού, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Δέσποινα Μυωτέρη, Επίκουρη Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Η τοξικότητα της ανοσοθεραπείας στο ήπαρ
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η τοξικότητα της ανοσοθεραπείας στο ήπαρ
Περίληψη:
Η ανοσοθεραπεία αποτελεί σήμερα μια εξαιρετικά χρήσιμη θεραπευτική επιλογή στα χέρια των ογκολόγων για την αντιμετώπιση νεοπλασμάτων κυρίως προχωρημένων σταδίων. Οι συχνότερα χρησιμοποιούμενοι ανοσοθεραπευτικοί παράγοντες είναι οι αναστολείς των σημείων ελέγχου του ανοσοποιητικού συστήματος (ICIs), οι οποίοι έχουν αποδείξει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους.
Η ηπατοτοξικότητα αποτελεί μια από τις ανοσοδιαμεσολαβούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη χορήγηση της ανοσοθεραπείας με ICIs. Αν και αποτελεί μια σχετικά συχνή ανεπιθύμητη ενέργεια, συνήθως είναι ήπιας βαρύτητας. Ωστόσο μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη, καθώς διαλάθει της προσοχής, όντας ασυμπτωματική ή με μη ειδικά ευρήματα, ενώ σπανίως μπορεί εκδηλωθεί κεραυνοβόλος ηπατίτιδα με καταστροφικές συνέπειες. Οι εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις, καθώς και τα αποτελέσματα της ιστολογικής εξέτασης βιοψίας ήπατος συμβάλλουν στη διάγνωση της εν λόγω ανεπιθύμητης ενέργειας, χωρίς τα ευρήματα να είναι παθογνωμονικά, ενώ επηρεάζονται και από το ιστορικό του ασθενούς, ειδικά αν πρόκειται για άτομο με υποκείμενη ηπατική παθολογία.
Η διαχείριση των ασθενών με ανοσοδιαμεσολαβούμενηηπατοτοξικότητα είναι δύσκολη, καθώς αφορά μια ποικιλία ασθενών, με άλλοτε άλλα προβλήματα υγείας και συννοσηρότητες. Η χορήγηση κορτικοστεροειδών είναι η πρώτη θεραπευτική επιλογή, με παράλληλη διακοπή της ανοσοθεραπείας, ενώ σε περίπτωση όπου παρατηρείται ανθεκτικότητα στα κορτικοστεροειδή και επιδείνωση της κατάστασης, κρίνεται αναγκαία και η χορήγηση ανοσοκατασταλτικού δεύτερης γραμμής. Τέλος, η επανεισαγωγήανοσοθεραπείας σε ασθενή που έχει εκδηλώσει ανοσοδιαμεσολαβούμενη ηπατίτιδα στο παρελθόν είναι δυνατή, αφού ωστόσο γίνει εκτίμηση κινδύνου και οφέλους. Η περίπλοκη αυτή συσχέτιση μεταξύ του αρχικού προβλήματος, των συννοσηροτήτων, καθώς και της διαχείρισης του ασθενούς απαιτεί τη συνεργασία πολλών ειδικοτήτων. Τέλος, λόγω της αυξανόμενης χρήσης των ανοσοθεραπευτικών σχημάτων αναμένεται άνοδος της επίπτωσης των περιστατικών ανοσοδιαμεσολαβούμενης τοξικότητας, οπότε και κρίνεται απαραίτητη η περαιτέρω μελέτη των επιμέρους χαρακτηριστικών των ασθενών αυτών ώστε να σχεδιαστεί ο βέλτιστος αλγόριθμος διάγνωσης και διαχείρισης του ασθενούς.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Ανοσοθεραπεία, Ανοσοθεραπεία του καρκίνου, Ήπαρ, Ανεπιθύμητες ενέργειες, Δυσμενείς επιδράσεις, Τοξικότητα, Ασφάλεια, Ηπατοτοξικότητα
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
168
Αριθμός σελίδων:
67
Η ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΟ ΗΠΑΡ.pdf (1 MB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο