H αυτοαξιολόγηση του σχολείου ως μορφή εκπαιδευτικής διακυβέρνησης. Μια κριτική ανάλυση λόγων και πολιτικών 2010-2023.

Διδακτορική Διατριβή uoadl:3350317 116 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Τμήμα Παιδαγωγικό Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
Βιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2023-09-12
Έτος εκπόνησης:
2023
Συγγραφέας:
Στράτου Χριστίνα
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Γεώργιος Πασιάς, Ομότιμος Καθηγητής, Παιδαγωγικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ΕΚΠΑ
Δημήτριος Φωτεινός, Αναπληρωτής Καθηγητής, Παιδαγωγικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ΕΚΠΑ
Ιωάννης Ρουσσάκης, Επίκουρος Καθηγητής, Παιδαγωγικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ΕΚΠΑ
Ευαγγελία Φρυδάκη, Καθηγήτρια, Παιδαγωγικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ΕΚΠΑ
Αθανάσιος Μιχάλης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Παιδαγωγικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ΕΚΠΑ
Χρήστος Παρθένης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Παιδαγωγικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ΕΚΠΑ
Αντιγόνη Άλμπα Παπακωνσταντίνου, Επίκουρη Καθηγήτρια Παιδαγωγικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
H αυτοαξιολόγηση του σχολείου ως μορφή εκπαιδευτικής διακυβέρνησης. Μια κριτική ανάλυση λόγων και πολιτικών 2010-2023.
Γλώσσες διατριβής:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
H αυτοαξιολόγηση του σχολείου ως μορφή εκπαιδευτικής διακυβέρνησης. Μια κριτική ανάλυση λόγων και πολιτικών 2010-2023.
Περίληψη:
Στη μελέτη επιχειρείται η κριτική ανάλυση των λόγων και των πολιτικών της αυτοαξιολόγησης του σχολείου, όπως εκφράστηκαν θεσμικά στο ελληνικό εκπαιδευτικό παράδειγμα κατά τη διάρκεια τριών διακριτών και διαδοχικών διακυβερνητικών περιόδων - "μεταρρυθμιστικών επεισοδίων" - (ΠΑΣΟΚ/ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ (2010-2015), ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (2015-2019), ΝΔ (2019-2023).
Η μελέτη διερευνά τη γενεαλογία, με όρους Foucault, των θεσμικών λόγων και πολιτικών της αυτοαξιολόγησης του σχολείου μέσω της ιστορικο-συγκριτικής εξέτασης των νομοθετικών κειμένων (νόμοι, υπουργικές αποφάσεις, εγκύκλιοι, οδηγίες εφαρμογής) που δημοσιεύθηκαν από την Πολιτεία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Η μελέτη βασίζεται μεθοδολογικά στην Κριτική Ανάλυση Λόγου (N. Fairclough/R. Wodak) και αξιοποιεί τη Θεωρία του Λόγου (E. Laclau & Ch. Mouffe). Δίνει έμφαση σε έννοιες όπως η ηγεμονία, η αποδόμηση, ο ενδεχομενικός χαρακτήρας των πολιτικών και οι σχέσεις εξουσίας-γνώσης που χαρακτηρίζουν τον εκπαιδευτικό μεταρρυθμιστικό λόγο, τις πολιτικές και τις πρακτικές σχετικά με την αυτοαξιολόγηση του σχολείου σε εθνικό επίπεδο κατά την περίοδο που μελετάται.
Κάθε προσπάθεια θέσμισης της αυτοαξιολόγησης του σχολείου στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφοροποιήσεις στην εκφορά του θεσμικού λόγου και στον τρόπο εφαρμογής που προτείνεται, βασίζεται στην επιδίωξη/προώθηση συντονισμένης ομαδικής εργασίας για την επίτευξη κοινών στόχων, στην ενεργή δέσμευση των μελών του σχολείου για συνεχή προσωπική βελτίωση που οδηγεί στη συλλογική βελτίωση και στη μάθηση όλων και στη συστηματοποιημένη διάδοση πληροφοριών/ γνώσης ως βέλτιστων πρακτικών προς αξιοποίηση σε όλο το εύρος της εκπαίδευσης.
Η αυτοαξιολόγηση αποτελεί μορφή σχολικής διακυβέρνησης εφόσον ενισχύει την αυτονομία του σχολείου και των εκπαιδευτικών και συντονίζει τη σχολική δράση με τέτοιο τρόπο, ώστε κάθε σχολική μονάδα να σχεδιάζει και να υλοποιεί τους στρατηγικούς της στόχους και να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα μέσα σε ένα ευρύτερο κεντρικά καθορισμένο πλαίσιο. Επιπλέον, έχει χαρακτηριστικά δυναμικής και αέναης μαθησιακής διαδικασίας τόσο για το σχολείο σε οργανωσιακό επίπεδο όσο και για τους εκπαιδευτικούς σε ατομικό επίπεδο. Οι πρακτικές που προβλέπει (συνεργατικές πρακτικές, εργασία σε ομάδες, αξιολόγηση ομοτέχνων, δικτύωση, διάχυσης καλών πρακτικών) συντελούν στην οργανωσιακή μάθηση του σχολείου και δημιουργούν συνθήκες ενεργού μάθησης και ενίσχυσης της επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών. Διαδραματίζει, επίσης, κυρίαρχο ρόλο στην κατασκευή του εκπαιδευτικού υποκειμένου (ατομικού και συλλογικού) καθώς έχει τη δυνατότητα να επενεργεί στις προδιαθέσεις, τις πεποιθήσεις και τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών για τη φύση της εργασίας τους στο σχολείο και να κατασκευάζει/διαμορφώνει το διευρυμένο πλαίσιο ικανοτήτων που είναι απαραίτητο στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες του εκπαιδευτικού επαγγέλματος που απαιτούν από τους εκπαιδευτικούς να προσαρμόζονται να είναι ευέλικτοι, να πρωτοπορούν και να είναι διαθέσιμοι συνεχώς να μετασχηματίζονται και να αλλάζουν.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Εκπαίδευση – Αθλητισμός
Λέξεις-κλειδιά:
αυτοαξιολόγηση του σχολείου, εκπαιδευτική πολιτική, διακυβέρνηση, ικανότητες εκπαιδευτικών, κριτική ανάλυση λόγου
Ευρετήριο:
Ναι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
3
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
406
Αριθμός σελίδων:
351
Στράτου, Χ. (2023). ΔΙΔ. ΔΙΑΤΡΙΒΗ_31082024.pdf (6 MB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο