Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Ράπτης Αθανάσιος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Οικονομίδης Ιγνάτιος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Λαμπαδιάρη Βάια, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Μακρυλάκης Κωνσταντίνος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Τεντολούρης Νικόλαος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Λιονάκη Σοφία, Επίκουρη Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Οικονόμου Ευάγγελος, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η σχέση μεταξύ του Σακχαρώδη Διαβήτη και της διαβητικής
νεφροπάθειας με αγγειακές και ενδοθηλιακές παραμέτρους είναι γνωστή. Σε
αυτή τη μελέτη, συγκρίναμε την επίδραση της θεραπείας με το συνδυασμό
ντουλαγλουτίδης και δαπαγλιφλοζίνης έναντι των DPP-4 αναστολέων στον
ενδοθηλιακό γλυκοκάλυκα, την αρτηριακή σκληρία, τη μυοκαρδιακή λειτουργία
και την αλβουμινουρία σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και λευκωματουρία.
ΜΕΘΟΔΟΙ: Συνολικά 60 ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 και
λευκωματουρία εντάχθηκαν στη μελέτη και έλαβαν είτε συνδυαστική θεραπεία
με ντουλαγλουτίδη και δαπαγλιφλοζίνη (n=30) ή DPP-4 αναστολείς (DPP-4is,
n=30). Κατά την έναρξη, καθώς και στους 4 και 12 μήνες θεραπείας μετρήθηκαν
τα εξής: (α) το perfused boundary region των υπογλώσσιων αγγείων (δείκτης
του πάχους του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα), (β) η ταχύτητα σφυγμικού
κύματος (PWV) και η κεντρική συστολική αρτηριακή πίεση (cSBP), (γ) η ολική
επιμήκης μυοκαρδιακή παραμόρφωση (GLS), (δ) ο λόγος
αλβουμίνη/κρεατινίνη στα ούρα (UACR).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στους 12 μήνες θεραπείας, ο συνδυασμός
ντουλαγλουτίδης και δαπαγλιφλοζίνης έδειξε πολύ μεγαλύτερη βελτίωση σε
όλους τους μετρούμενους δείκτες συγκριτικά με τους DPP-4is, παρά την
παρόμοια μείωση στη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη. Συγκεκριμένα, η διπλή
θεραπεία έδειξε μεγαλύτερες μειώσεις συγκριτικά με τους DPP-4is στο PBR
(από 2,10±0,31 σε 1,93±0,23 μm έναντι 2,11±0,31 σε 2,08±0,28 μm, p<0,001),
στο UACR (από 326±61 σε 142±47 mg/g έναντι 345±48 σε 306±60 mg/g,
p<0,01), και στην PWV (από 11,77±2,37 σε 10,7±2,29 m/s έναντι 10,64±2,44
σε 10,54±2,84 m/s, p<0,001), ενώ μόνο η διπλή θεραπεία έδειξε βελτίωση στη
cSBP (από 130,21±17,23 σε 123,36±18,42 mmHg). Αναφορικά με το GLS, και
τα 2 σκέλη θεραπείας ήταν αποτελεσματικά, αλλά η διπλή θεραπεία έδειξε πολύ
μεγαλύτερη ποσοστιαία βελτίωση συγκριτικά με τους DPP-4is (18,19% έναντι
6,01%, αντίστοιχα).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η θεραπεία για 12 μήνες με το συνδυασμό
ντουλαγλουτίδης και δαπαγλιφλοζίνης έδειξε μεγαλύτερη βελτίωση στους
αγγειακούς δείκτες και την αλβουμινουρία συγκριτικά με τους DPP-4 αναστολείς
σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 και λευκωματουρία. Η πρώιμη
έναρξη της συνδυαστικής αγωγής ως επιπρόσθετη αγωγή στη μετφορμίνη θα
πρέπει να εξετάζεται σοβαρά σε αυτούς τους ασθενείς.
Λέξεις-κλειδιά:
Σακχαρώδης διαβήτης, Λευκωματουρία, Αρτηριακή σκληρία, Γλυκοκάλυκας, Νεότερη αντιδιαβητική αγωγή
