Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Αναγνωστόπουλος Δημήτριος, Ομότιμος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Παπαρρηγόπουλος Θωμάς, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Τριανταφύλλου Καλλιόπη, Επιστημονική συνεργάτις, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Οι Δυσμενείς Εμπειρίες της Παιδικής Ηλικίας (ΔΕΠΗ), περιγράφουν αντιξοότητες που έχουν συμβεί πριν από την ενηλικίωση και σχετίζονται με την παραμέληση, την κακοποίηση και ορισμένες δυσλειτουργίες στα πλαίσια της οικογένειας.
Σκοπός: Η παρούσα μελέτη ερευνά τη σχέση των ΔΕΠΗ με τη Διαταραχή Τζόγου, καθώς και τον ρόλο των συμπτωμάτων κατάθλιψης, άγχους και στρες στη διαμεσολάβηση της σχέσης αυτής.
Μεθοδολογία: Συγχρονική μελέτη που πραγματοποιήθηκε από τον Νοέμβριο του 2023 έως τον Ιανουάριο του 2024 σε δείγμα 106 ατόμων. Η κλινική ομάδα αποτελούνταν από 53 άτομα (49 άνδρες, 4 γυναίκες, mean= 41,4 έτη, SD=9,3 έτη) που είχαν απευθυνθεί σε προγράμματα απεξάρτησης από τον τζόγο. Συγκεκριμένα, στη θεραπευτική μονάδα του ΚΕΘΕΑ Άλφα, στο τμήμα προβληματικής χρήσης διαδικτύου και διαταραχής τζόγου του 18 Άνω καθώς και στην ομάδα αυτοβοήθειας των Ανώνυμων Τζογαδόρων στην Αθήνα. Η ομάδα ελέγχου αποτελούνταν από 53 άτομα (49 άνδρες, 4 γυναίκες, mean= 41,6 έτη, SD=8,8 έτη) από τον γενικό πληθυσμό, αντίστοιχης ηλικίας και φύλου με την κλινική ομάδα. Τα ερωτηματολόγια που χορηγήθηκαν και στις δύο ομάδες ήταν: το Ερωτηματολόγιο Σοβαρότητας Προβληματικού Τζόγου, το Ερωτηματολόγιο Lie/Bet Questionnaire, η Κλίμακα Κατάθλιψης, Άγχους και Στρες-21 (Depression and Anxiety Stress Scale-21), το Ερωτηματολόγιο Δυσμενών Εμπειριών της Παιδικής Ηλικίας, ενώ χορηγήθηκαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με νέες μορφές ΔΕΠΗ και ένα ερωτηματολόγιο δημογραφικών στοιχείων.
Αποτελέσματα: Το 73,6% των ατόμων της κλινικής ομάδας πληρούσε τα κριτήρια για παθολογικό τζόγο ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τον γενικό πληθυσμό ήταν 11,8%. Η κλινική ομάδα ανέφερε περισσότερες ΔΕΠΗ με μέση τιμή 2,4 μονάδες (SD=2,2 μονάδες), συγκριτικά με την ομάδα από τον γενικό πληθυσμό όπου η μέση τιμή ήταν 1,9 μονάδες (SD=1,0 μονάδες). Επίσης, φάνηκε να υπάρχουν κάποιες διαφορές μεταξύ των ομάδων σχετικά με το είδος των ΔΕΠΗ που ανέφεραν. Οι περιπτώσεις που διέφεραν σημαντικά ήταν η συμβίωση με μέλος της οικογένειας με ψυχική ασθένεια, με θετικό ποσοστό για την κλινική ομάδα 34% έναντι 15,1% για την ομάδα του γενικού πληθυσμού (p=0,024), η σωματική βία από συνομηλίκους με ποσοστά 15,1% και 0% αντίστοιχα (p=0,012) και η λεκτική βία από συνομηλίκους με ποσοστά 34% και 22,6% αντίστοιχα (p=0,044). Τέλος, τα άτομα της κλινικής ομάδας είχαν υψηλότερη μέση βαθμολογία στην Κλίμακα Κατάθλιψης, Άγχους και Στρες-21 ίση με 18,2 μονάδες (SD=14,8 μονάδες), σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό για τον οποίο η μέση βαθμολογία ήταν 13,2 μονάδες (SD=11,0 μονάδες).
Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη αποτελεί μία πρώτη προσπάθεια αποτύπωσης της σχέσης της Διαταραχής Τζόγου με τις αντιξοότητες κατά την παιδική ηλικία και των συμπτωμάτων κατάθλιψης, άγχους και στρες. Όλα τα παραπάνω ζητήματα σχετίζονται με την δημόσια υγεία και τα ευρήματα που προκύπτουν επιβεβαιώνουν ότι τα άτομα της κλινικής ομάδας εμφάνισαν υψηλότερες βαθμολογίες σε όλες τις παραπάνω Κλίμακες. Επομένως, κρίνεται ωφέλιμο να διενεργηθούν περισσότερες μελέτες με σκοπό την κατανόηση, την πρόληψη αλλά και την αντιμετώπιση των ΔΕΠΗ στο πλαίσιο των προβλημάτων τζόγου.
