Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Αθανασάς Γεώργιος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Σμυρνιώτης Βασίλειος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Δανιάς Νικόλαος, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πέππα Μελπομένη, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πουρνάρας Σπυρίδων, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Τούτουζας Κωνσταντίνος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ψυρρή Διαμάντω, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η δυσλιπιδαιμία και τα αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης φαίνεται να συνδέονται θετικά με τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού. Λόγω της γήρανσης του πληθυσμού, ο καρκίνος του μαστού επεκτείνεται με ανησυχητικό ρυθμό, παγκοσμίως. Ως εκ τούτου, οι προσπάθειες για την ελαχιστοποίηση των αυξημένων ποσοστών καρκίνου του μαστού στοχεύουν στους τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου, όπως η δυσλιπιδαιμία μέσω της τροποποίησης της διατροφής και του τρόπου ζωής.
Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ δυσλιπιδαιμίας, παχυσαρκίας και τρόπου ζωής με τον καρκίνο μαστού σε προ και μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
Υλικό και μέθοδος: Στην παρούσα επιδημιολογική μελέτη συμμετείχαν 501 προ και μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με καρκίνο του μαστού σε τέσσερα δημόσια νοσοκομεία της Αθήνας. Τα στοιχεία συλλέχθηκαν από τους φακέλους των ασθενών, από τον εργαστηριακό τους έλεγχο και από τη συμπλήρωση ενός ειδικά σχεδιασμένου ερωτηματολογίου, το οποίο περιλάμβανε χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής των ασθενών. Το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε στο p<0,05.
Αποτελέσματα: Από τις 501 γυναίκες που συμμετείχαν στη μελέτη, το 34% ήταν άνω των 60 ετών. Όσον αφορά το λιπιδαιμικό προφίλ, το 50,3% είχε υψηλά επίπεδα ολικής χοληστερόλης (240+ mg/dl), το 33,5% είχε υψηλά επίπεδα LDL (160+ mg/dl), το 38,5% είχε υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων (200+mg/dl) και το 77,7 % είχε επίπεδα HDL μέτριου κινδύνου (41-59 mg/dl). Όσον αφορά στον Δείκτη Μάζας Σώματος, το 59,4% ήταν υπέρβαρες/παχύσαρκες. Σχετικά με τον τύπο του καρκίνου, το 52,5% είχε πορογενές διηθητικό καρκίνωμα, το 32,1% είχε πορογενές μη διηθητικό καρκίνωμα, το 8,6% είχε διηθητικό λοβιακό καρκίνωμα και το 6,8% είχε μη διηθητικό λοβιακό καρκίνωμα. Οι γυναίκες με πορογενές μη διηθητικό καρκίνωμα, είχαν υψηλότερες μη φυσιολογικές τιμές ολικής χοληστερόλης, p=0,006, τριγλυκεριδίων, p=0,009 και χαμηλότερες τιμές HDL, p=0,005.Το πορογενές μη διηθητικό καρκίνωμα, ήταν συχνότερο σε γυναίκες που αύξησαν το σωματικό τους βάρος περισσότερο από 10 kg μετά την εμμηνόπαυση, p=0,026, εκείνες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, p<0,001 και με συννοσηρότητα, p<0,001. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες με πορογενές μη διηθητικό καρκίνωμα είχαν μεγαλύτερη περιφέρεια μέσης και ισχίου p=0,007 και p<0,012, αντίστοιχα, και προχωρημένη ηλικία στην εμμηνόπαυση, p=0,099. Όσον αφορά στο πορογενές διηθητικό καρκίνωμα, ήταν συχνότερο στις καπνίστριες, p=0,005, σε όσες κατανάλωναν τακτικά αλκοόλ, p=0,010 και στις μικρότερες ηλικίες, p<0,001. Όσον αφορά στο λοβιακό καρκίνωμα, το διηθητικό ήταν πιο συχνό σε γυναίκες άνω των 61 ετών, p<0,001. Παρατηρήθηκε μεγαλύτερη παραμονή στο νοσοκομείο σε γυναίκες με διηθητικό λοβιακό καρκίνωμα του μαστού, p<0,008. Οι γυναίκες που ανέφεραν το αδένωμα ως καλοήθη νόσο του μαστού είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μη διηθητικό λοβιακό καρκίνωμα, p=0,002 ενώ οι γυναίκες με μη διηθητικό λοβιακό καρκίνωμα είχαν μικρότερο χρόνο σωματικής άσκησης, p=0,039.
Συμπεράσματα: Απαιτούνται επιδημιολογικά δεδομένα με βάση τον πληθυσμό για ακριβή ανάλυση της συσχέτισης μεταξύ δυσλιπιδαιμίας και ανάπτυξης καρκίνου του μαστού με απώτερο στόχο την παροχή κατευθύνσεων για τη θεραπεία και την πρόληψη του καρκίνου.
