Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Χριστίνα Μαρβάκη, Ομότιμη Καθηγήτρια, Τμήμα Νοσηλευτικής, ΠΑΔΑ
Βασιλική Βαρτελά, Καρδιολόγος, MSc, PhD
Ευτυχία Δεμερούτη, Καρδιολόγος, MSc, PhD
Περίληψη:
Εισαγωγή: Ο αορτικός διαχωρισμός αποτελεί μια επικίνδυνη για τη ζωή κατάσταση και χρήζει έγκαιρης διάγνωσης και άμεσης χειρουργικής αντιμετώπισης. Ωστόσο, η έκβαση των ασθενών εξαρτάται από πολλούς προεγχειρητικούς, διεγχειρητικούς και μετεγχειρητικούς παράγοντες.
Σκοπός: Ο σκοπός της μελέτης ήταν η εκτίμηση της έκβασης των ασθενών που νοσηλεύθηκαν σε Καρδιοχειρουργική Μονάδα Εντατικής Θεραπείας μετά από τη χειρουργική αντιμετώπιση αορτικού διαχωρισμού, καθώς και η αναγνώριση των προεγχειρητικών, διεγχειρητικών και μετεγχειρητικών χαρακτηριστικών που την επηρεάζουν.
Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 29 ασθενείς που νοσηλεύθηκαν στην Καρδιοχειρουργική ΜΕΘ μετά από χειρουργική αντιμετώπιση αορτικού διαχωρισμού σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από τους ιατρικούς φακέλους των ασθενών μέσω ενός εντύπου καταγραφής, που συμπεριελάμβανε δημογραφικά και κλινικά χαρακτηριστικά. Ακολούθησε περιγραφική και επαγωγική ανάλυση των δεδομένων με τη χρήση του στατιστικού πακέτου SPSS v.25, με τη στατιστική σημαντικότητα να τίθεται στο p<0,05.
Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία 63,9±12,6 έτη και ποσοστό 58,6% ήταν άνδρες. Η θνητότητα, με εξαίρεση τη διεγχειρητική, ανήλθε στο 6,9% και το 13,8% συνέχισε τη νοσηλεία του σε κέντρο αποκατάστασης. Το ανδρικό φύλο (p=0,024), το ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου (p=0,018) και η υπέρταση ως αιτιολογικός παράγοντας του διαχωρισμού (p=0,018) συσχετίσθηκαν με φτωχότερη έκβαση. Μεταξύ των διεγχειρητικών χαρακτηριστικών η μεγαλύτερη διάρκειας χειρουργείου (p=0,004), οι διεγχειρητικές επιπλοκές δηλαδή το καρδιογενές σοκ (p=0,009), η αιμορραγία (p=0,004) και η μεσεντερική αρτηριακή εμβολή (p=0,009), καθώς και ο αριθμός των επιπλοκών (p=0,003) συσχετίσθηκαν με υψηλότερα ποσοστά θνητότητας, ενώ η οξεία νεφρική βλαβη (p=0,015) συσχετίσθηκε με υψηλότερα ποσοστά συνέχισης της νοσηλείας σε κέντρο αποκατάστασης. Μεταξύ των μετεγχειρητικών χαρακτηριστικών που συσχετίσθηκαν με συνέχιση νοσηλείας σε κέντρο αποκατάστασης ήταν η CRP (p=0,029), το INR (p=0,031), η διάρκεια μηχανικού αερισμού (p=0,031), η επαναδιασωλήνωση (p=0.019), η τραχειοστομία (p=0,000), η υποκατάσταση νεφρικής λειτουργίας (p= 0,015) και οι μεταγγίσεις (p=0,001). Οι προβλεπτικοί παράγοντες της έκβασης που αναδείχθηκαν συμπεριλαμβάνουν την ηλικία, τη διάρκεια του χειρουργείου, τις διεγχειρητικές και μετεγχειρητικές επιπλοκές καθώς και τον αριθμό τους, αλλά και τις παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση αναπνευστικών και νεφρικών επιπλοκών (p<0,05).
Συμπεράσματα: Για τη μείωση της θνητότητας μετά από χειρουργική αντιμετώπιση αορτικού διαχωρισμού η μετεγχειρητική διαχείριση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τόσο τους προεγχειρητικούς όσο και τους διεγχειρητικούς παράγοντες κινδύνου για τη διεπιστημονική διαστρωμάτωση κινδύνου και την εκπόνηση εξατομικευμένων στρατηγικών πρόληψης.
Λέξεις-κλειδιά:
Αορτικός διαχωρισμός, Χειρουργική αντιμετώπιση, 'Εκβαση, Επιπλοκές
