Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Συριόπουλος Θεόδωρος, Καθηγητής, Τμήμα Διαχείρισης Λιμένων και Ναυτιλίας , ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Η παρούσα μελέτη έχει ως σκοπό τη συνοπτική καταγραφή των μέχρι σήμερα μεθόδων αποτίμησης που χρησιμοποιούνται στη διεθνή πρακτική και έχουν αναπτυχθεί σε ακαδημαϊκό επίπεδο ή στα πλαίσια της λειτουργίας των κεφαλαιαγορών, καθώς και την ανάδειξη των καταλληλότερων µμεθόδων που πρέπει να χρησιμοποιούνται στη σημερινή «Εποχή της Νέας Οικονομίας» για την αποτίμηση των επιχειρήσεων.
Η αξιολόγηση επιχειρήσεων, παρόμοια με την αξιολόγηση ενός επενδυτικού σχεδίου, εξαρτάται από την λεπτομερή ανάλυση των μεταβλητών μετασχηματισμού της αξίας (έσοδα λειτουργίας, κόστος λειτουργίας, φόροι, κόστος κεφαλαίου, ρυθμός ανάπτυξης, καθαρές ταμειακές ροές κά). Το ταίριασμα πηγών και χρήσεων κεφαλαίων με στόχο τη μεγιστοποίηση της αξίας, της Καθαρής Παρούσας Αξίας της επιχείρησης, σε μία χρονική στιγμή, αξιολογείται κατά πόσο ήταν επιτυχής ή όχι μεταξύ διάφορων εναλλακτικών επιλογών, με στόχο τη λήξη αποφάσεων από ενδιαφερόμενα μέρη.
Η δημιουργία αξίας της επιχείρησης είναι οι επιλογές διαδικασιών ύστερα από λήψη διοικητικών αποφάσεων, για την αύξηση της τρέχουσας αξίας της επιχείρησης ως αποτέλεσμα εφαρμογής στρατηγικής ή ακόμη και λόγω επενδυτικών αποφάσεων. Οι επιχειρήσεις θέλουν να επενδύσουν περισσότερο κεφάλαιο από αυτό που έχουν, με χρηματοδότηση μέσω δανεισμού με πρόθεση / σκοπό τη δημιουργία αξίας και την αποφυγή της καταστροφής αξίας, αξιοποιώντας ευκαιρίες κέρδους. Τι γίνεται όμως, όταν η εν λόγω τρέχουσα αξία μεταφέρεται στους χορηγούς κεφαλαίων ως πηγές κεφαλαίου; Ποια είναι η αξία μίας εταιρίας με υψηλή μόχλευση και πως αποτιμάται η αξία της; Το κόστος κεφαλαίου που υπολογίζεται από την «μόνιμη» κεφαλαιακή διάρθρωση της επιχείρησης, ήτοι τα ίδια κεφάλαια ως συνεισφορά των ιδιοκτητών κεφαλαίων και κερδών, καθώς και τα ξένα κεφάλαια, αποτελεί ένα από τα εργαλεία αποτίμησης της τρέχουσας αξίας μίας επιχείρησης. Το αν η δημιουργία αξίας γίνει καταστροφή αξίας με την πάροδο του χρόνου ως αποτέλεσμα διοικητικών αποφάσεων, με συνέπειες, από ενδιαφερόμενα μέρη ως απόρροια της διοίκησης πηγών και χρήσεων κεφαλαίων με απώτερο στόχο ωστόσο την αύξηση της οικονομικής της αξίας, είναι το αντικείμενο προς αποτίμηση από τον εκτιμητή.
Ένα ευρέως διαδεδομένο κριτήριο αξιολόγησης παγκοσμίως, της ορθής ή λαθεμένης «τιμολόγησης» κεφαλαίου σε μακροχρόνιο επίπεδο, είναι το μοντέλο DCF που αφορά στην πρόβλεψη των μελλοντικών λειτουργικών ταμειακών ροών των κεφαλαίων, που είναι ουσιαστικά προσδοκίες και εργαλείο για τη διαμόρφωση στρατηγικής. Το μοντέλο Οικονομικής Προστιθέμενης Αξίας αποτελεί το κατάλληλο μέτρο όσον αφορά στην ποιότητα των πληροφορικών χρησιμοποιώντας ένα ενοποιημένο σύνολο από στατιστικούς αριθμοδείκτες που αξιοποιούν αποτελεσματικά τόσο την κατεύθυνση “από τα πολλά προς το ένα” (E pluribus Unum), όσο και την κατεύθυνση “από το ένα στα πολλά” (E Unum Pluribus), χωρίς να χάνεται βέβαια η εικόνα του συνόλου.
Η παρούσα εργασία, αποτελεί μία προσπάθεια παράθεσης και ανάλυσης των πιο διαδεδομένων βασικών μεθόδων αποτίμησης της αξίας επιχειρήσεων, καθώς και η πρακτική εφαρμογή τους στο πλαίσιο εκπόνησης της παρούσας εργασίας ως μέρος της ακαδημαϊκής διαδικασίας απόκτησης γνώσης. Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι θεμελιώδεις έννοιες της χρηματοοικονομικής θεωρίας όπως ο ορισμός της αξίας της επιχείρησης, οι λόγοι αποτίμησης μίας επιχείρησης και εν γένει το πλαίσιο εφαρμογής της. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι βασικοί παράμετροι των μεθόδων αποτίμησης, όπως η υπολειμματική ταμειακή ροή, το μέρισμα, η τερματική αξία, ο ρυθμός ανάπτυξης και άλλοι παράμετροι που χρησιμοποιούνται στην αποτίμηση, καθώς και οι ευρέως γνωστοί μέθοδοι αποτίμησης. Στο τελευταίο κεφάλαιο, γίνεται η αποτίμηση της εταιρίας NUTRIAT ABEE, και σύνοψη των αποτελεσμάτων και ερωτήματα για περαιτέρω διερεύνηση.
Το νέο οικονομικό περιβάλλον απαιτεί αποτελεσματικότητα, αποδοτικότητα και ανταποδοτικότητα σε όσες επιχειρήσεις συμμετέχουν στο «δούνε και λαβείν» επενδυτικών κεφαλαίων, και η αποτίμηση θεωρείται εργαλείο για την αξιολόγηση της λειτουργίας μίας επιχείρησης, τόσο από τη διοίκηση της, όσο και από τους δανειστές της αλλά και τους αγοραστές της.
