Τμήμα Ιατρικής
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2024-06-10

2024

Δάνας Ευγένιος - Εουγκέν

Θεοχάρης Στμάτιος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κορκολοπούλου Πηνελόπη, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Καβατζάς Νικόλαος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γακιοπούλου Χαρίκλεια, Καθηγήτρια , Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Νόννη Αφροδίτη, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Θυμαρά Ειρήνη, Αναπλ. Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πατέρας Ιωάννης, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ

Κλινική σημασία της έκφρασης των υποδοχέων εφρινών (EPH)A2, A4, -A6 στο οφθαλμικό μελάνωμα

Ελληνικά

Κλινική σημασία της έκφρασης των υποδοχέων εφρινών (EPH)A2, A4, -A6 στο οφθαλμικό μελάνωμα

Τα οφθαλμικά μελανώματα αποτελούν τις πιο συχνές πρωτοπαθείς κακοήθειες του οφλθαλμού στους ενήλικες, με τον οφθαλμό να αντιπροσωπεύει τη δεύτερη πιο κοινή θέση για μελάνωμα, μετά το δέρμα. Εμφανίζονται συνήθως σε μεγαλύτερες ηλικίες από το δερματικό μελάνωμα, και η εμφάνισή τους σχετίζεται με σειρά παραγόντων κινδύνου, που αφορούν το φωτότυπο των ασθενών, την παρουσία δερματικών και οφθαλμικών σπίλων, καθώς και διάφορα κληρονομικά σύνδρομα. Η πρόγνωσή τους παραμένει κακή, με περίπου τις μισές περιπτώσεις να παρουσιάζουν μεταστατική νόσο τη στιγμή της διάγνωσης. Σχετικά με την παθογένεια της νόσου υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα, σύμφωνα με τα οποία σε αυτήν εμπλέκονται τόσο σημειακές μεταλλάξεις (GNAQ, GNA11, BAP1, SF3B1 και EIF1AX) όσο και χρωμοσομικές ανωμαλίες (μονοσωμία 3, κέρδος 8q και 6p και απώλεια του 1p). Οι ανθρώπινοι ηπατοκυτταρικοί υποδοχείς που παράγουν ερυθροποιητίνη (EPHs) αποτελούν τη μεγαλύτερη γνωστή οικογένεια υποδοχέων τυροσίνης, οι οποίοι, μαζί με τους προσδέτες τους, τις εφρίνες, παίζουν σημαντικό ρόλο σε μια πληθώρα φυσιολογικών διεργασιών και εμπλέκονται σε βασικά στάδια καρκινογένεσης. Στην παρούσα μελέτη, διερευνήθηκε η ανοσοϊστοχημική έκφραση των EPHA2, EPHA4 και EPHA6 σε ιστούς οφθαλμικού μελανώματος και στη συνέχεια τα επίπεδα έκφρασής τους συσχετίστηκαν με σειρά κλινικοπαθολογοανατομικών παραμέτρων, συμπεριλαμβανομένου του σταδίου της νόσου και της συνολικής επιβίωσης των ασθενών (OS). Τα υψηλά επίπεδα έκφρασης EPHA2 συσχετίστηκαν σημαντικά με αυξημένο κάθετο πάχος του όγκου (p = 0,03) και την παρουσία διήθησης του σκληρού χιτώνα (p = 0,05), ενώ η αυξημένη πυρηνική χρωση EPHA6 συσχετίστηκε με μεγαλύτερη ηλικία κατά τη διάγνωση (p = 0,03) και απουσία αποκόλληση αμφιβληστροειδούς (p = 0,05). Σε μια πολυπαραγοντική ανάλυση επιβίωσης, η αυξημένη έκφραση EPHA4 συσχετίστηκε με μικρότερο OS μαζί με την παρουσία μετάστασης (p < 0,001) και μονοσωμίας 3 (p = 0,02). Σε ένα ξεχωριστό μοντέλο, διαπίστώθηκε ότι η ταυτόχρονη υπερέκφραση τουλάχιστον δύο από τις υπό μελέτη εφρίνες (HR = 14,7, p = 0,03) αποτελεί ανεξάρτητο δυσμενή προγνωστικό παράγοντα. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματά μας εμπλέκουν αυτά τα συγκεκριμένα μέλη της ομάδας EPHA ως πιθανούς βιοδείκτες για την πρόγνωση της νόσου καθώς και ως πιθανούς στόχους για την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων.

Επιστήμες Υγείας

Οφθαλμικό μελάνωμα, Εφρίνες, Βιοδείκτες, Καρκίνος, Πρόγνωση

Όχι

0

Ναι

264

127

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/3400338/file.pdf

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/3400338