Μονάδα:
Τμήμα ΙατρικήςΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2024-12-12
Συγγραφέας:
Παρασύρης Σταύρος
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Παντελεήμων Βασιλείου, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Βασίλειος Σμυρνιώτης, Ομότιμος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Σπυρίδων Χριστοδούλου, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Νικόλαος Αρκαδόπουλος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Νικόλαος Δανιάς, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Παύλος Πατάπης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Τατιανή Σιδηροπούλου, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Περιεγχειρητικοί παράγοντες που καθορίζουν την πρόγνωση μετά από παγκρεατεκτομή για νεοπλάσματα του παγκρέατος
Γλώσσες διατριβής:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Περιεγχειρητικοί παράγοντες που καθορίζουν την πρόγνωση μετά από παγκρεατεκτομή για νεοπλάσματα του παγκρέατος
Περίληψη:
Εισαγωγή:
Παρά την τεχνική πρόοδο των τελευταίων δεκαετιών και τη μείωση της νοσοκομεια-
κής θνησιμότητας (<5%), η παγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομή (ΠΔ) εξακολουθεί να σχε-
τίζεται με σημαντικές μετεγχειρητικές επιπλοκές ακόμη και σε κέντρα με μεγάλο αριθμό
ασθενών. Αυτή η μελέτη σχεδιάστηκε για να εκτιμηθεί η επίδραση μιας τροποποιημένης
χειρουργικής τεχνικής ανακατασκευής του πεπτικού σωλήνα ύστερα από ΠΔ, καθώς και
άλλων περιεγχειρητικών παραγόντων στη μετεγχειρητική νοσηρότητα και θνησιμότητα.
Μέθοδοι:
Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο «Αττικόν» πραγματοποιήθηκε μελέτη πληθυσμού.
Δηλαδή όλων των ασθενών (n=218) που υποβλήθηκαν σε ΠΔ από τον Ιανουάριο του
2010 έως και τον Δεκέμβριο του 2019. Μελετήθηκαν διάφορες μεταβλητές, όπως δημο-
γραφικά στοιχεία των ασθενών, ιατρικό ιστορικό, καρκινικοί δείκτες και παθολογοανατο-
μικά στοιχεία, περιεγχειρητικές παράμετροι, ημέρες νοσηλείας, μετεγχειρητικές επιπλο-
κές, επιβίωση τριάντα ημερών, μετεγχειρητική θνησιμότητα και συνολική επιβίωση.
Αποτελέσματα:
Σε αυτό το σύνολο, 123 ασθενείς (ομάδα Α) υποβλήθηκαν σε τροποποιημένη απο-
κατάσταση μετά από ΠΔ με διατήρηση του πυλωρού, η οποία συνίστατο σε γαστρο- και
παγκρεατο-νηστιδική αναστόμωση στην ίδια εντερική έλικα και σε απομονωμένη ηπα-
τονηστιδική αναστόμωση σε άλλη έλικα. Στην ομάδα Β, 95 ασθενείς υποβλήθηκαν στην
τυπική αποκατάσταση. Η διάμεση ηλικία ήταν 67 έτη, με εύρος από 25 έως 89 έτη. Η
ομάδα Α σε σύγκριση με την ομάδα Β είχε σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά παγκρεατι-
κού συριγγίου (4,9% έναντι 28,4%), καθυστερημένης γαστρικής κένωσης (7,3% έναντι
42,1%), μετεγχειρητικής αιμορραγίας (3,3% έναντι 20%), εισαγωγής στη μονάδα εντατι-
κής θεραπείας (8,1% έναντι 18,9%), συνολικής νοσηρότητας (Clavien-Dindo>2: 14,7%
έναντι 42%), περιεγχειρητικής θνησιμότητας (4,1% έναντι 14,7%) και συντομότερης πα-
ραμονής στο νοσοκομείο (11 ημέρες έναντι 20 ημερών). Ωστόσο δεν παρατηρήθηκε
καμία διαφορά όσον αφορά τη διάμεση επιβίωση (35 μήνες έναντι 30 μηνών).
Συμπέρασμα:
Στην παρούσα σειρά ενός ερευνητικού κέντρου, η τροποποιημένη ανακατασκευή
μετά από ΠΔ φαίνεται να σχετίζεται με βελτιωμένη μετεγχειρητική έκβαση και, συνε-
πώς, αξίζει περαιτέρω αξιολόγηση σε μεγαλύτερες πολυκεντρικές μελέτες.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Παγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομή, Μετεγχειρητική νοσηρότητα, Θνησιμότητα, Παγκρεατικό συρίγγιο, Καθυστερημένη γαστρική κένωση
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
168
