Μονάδα:
Κατεύθυνση Γενικό Αστικό ΔίκαιοΒιβλιοθήκη Νομικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2025-01-21
Συγγραφέας:
Παυλόπουλος Δημήτριος
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Θεόδωρος Λύτρας, Επίκουρος Καθηγητής Αστικού Δικαίου, Νομική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ)
Αντώνιος Παπαδημητρόπουλος, Επίκουρος Καθηγητής Αστικού Δικαίου, Νομική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ)
Σωτήριος Ιωακειμίδης, Μεταδιδακτορικός ερευνητής, Νομική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ)
Πρωτότυπος Τίτλος:
Ιατρική ευθύνη και απώλεια θεραπευτικής ευκαιρίας
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Ιατρική ευθύνη και απώλεια θεραπευτικής ευκαιρίας
Περίληψη:
Όταν ο ιατρός υποπέσει στην διάπραξη ιατρικού σφάλματος ή αυθαίρετης ιατρικής πράξεως ζημιώνοντας τον ασθενή, υποχρεούται να τον αποζημιώσει σύμφωνα με την ΑΚ 914. Συνήθως όμως, στα πλαίσια της ιατρικής ευθύνης, γεννώνται αμφιβολίες στην διαπίστωση της ύπαρξης του αιτιώδους συνδέσμου (ήδη στο επίπεδο της αναγκαιότητας του όρου) μεταξύ της παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς του ιατρού και της ζημίας του ασθενούς (περιπτώσεις «αβέβαιης αιτιότητας»). Άρα, μέσω της εφαρμογής «όλα ή τίποτε», είτε απορρίπτεται λόγω αμφιβολιών συλλήβδην η ευθύνη του ιατρού, είτε αποδίδεται σ’ αυτόν πλήρης ευθύνη προς αποζημίωση παρά τις διαπιστωμένες αμφιβολίες στο επίπεδο της αιτιότητας. H «απώλεια θεραπευτικής ευκαιρίας» αποπειράται να δώσει λύσει σε αυτές τις περιπτώσεις αιτιακής απροσδιοριστίας, αναφέρεται δε στο ζήτημα της ευθύνης του ιατρού όχι επειδή προκάλεσε αιτιωδώς το θάνατο ή την χειροτέρευση της υγείας του ασθενούς, αλλά επειδή, με παράνομη και υπαίτια πράξη του, στέρησε από τον ασθενή κάποιες πιθανότητες που είχε πριν την ιατρική αγωγή να επιζήσει ή να θεραπευθεί. Η ζημία από την απώλεια ευκαιρίας πρέπει να προσδιορίζεται σε ποσοστιαία συνάρτηση προς την τελική ζημία. Πέρα όμως από την λύση της απώλειας (θεραπευτικής) ευκαιρίας, στο ως άνω πρόβλημα της αιτιακής απροσδιοριστίας έχουν διατυπωθεί στην θεωρία και άλλες προτάσεις, ήτοι α) η αντιστροφή του βάρους απόδειξης ή η εκ πρώτης όψεως απόδειξη, β) η πραγματιστική εξήγηση της αιτιότητας, γ) η εφαρμογή της τυποποιημένης αιτιότητας, δ) η εφαρμογή της πιθανοτικής αιτιότητας και ε) η κάμψη της «αρχής όλα ή τίποτε». Σε σχέση δε με το ερώτημα της αποδοχής ή μη της εν λόγω θεωρίας (και) στην ελληνική έννομη τάξη, πιστεύεται πως «το δογματικό βλέμμα» μας πρέπει να στραφεί στον νόμιμο λόγο ευθύνης και πως η θεωρία αυτή μπορεί να εναρμονιστεί με το δόγμα της αδικοπραξίας στο πλαίσιο ειδικά της ιατρικής ευθύνης.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Δίκαιο – Νομοθεσία
Λοιπές θεματικές κατηγορίες:
Αστικό δίκαιο
Λέξεις-κλειδιά:
αστική ιατρική ευθύνη, αδικοπραξία, αβέβαιη αιτιότητα, αρχή «όλα ή τίποτε», απώλεια θεραπευτικής ευκαιρίας
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
117
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΠΕΡΓΑΜΟΣ.pdf (1 MB)
Άνοιγμα σε νέο παράθυρο
ΥΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ, ΠΕΡΓΑΜΟΣ.pdf.zip
454 KB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.
