Μονάδα:
Κατεύθυνση Κλινική ΦαρμακευτικήΒιβλιοθήκη Σχολής Θετικών Επιστημών
Ημερομηνία κατάθεσης:
2014-12-09
Συγγραφέας:
Βούλγαρης Γεώργιος
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ιωάννα Ανδρεάδου Επίκουρη Καθηγήτρια (Επιβλέπουσα), Σοφία Κυρούδη Καθηγήτρια Γεωργία Βαλσάμη Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Πρωτότυπος Τίτλος:
Η επίδραση των παραγόντων αποσιδήρωσης σε δείκτες υπερφόρτωσης σιδήρου και οξειδωτικού στρες σε ασθενείς με αιμοσφαιρινοπάθειες
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
The effect of iron chelators in iron overload and oxidative stress markers in patients with hemoglobinopathies
Περίληψη:
Εισαγωγή:Η παθοφυσιολογία των αιμοσφαιρινοπαθειών (θαλασσαιμίας και
δρεπανοκυτταρικής αναιμίας), συνδέεται με υπερφόρτωση σιδήρου στον οργανισμό
των ασθενών. Η υπερφόρτωση αυτή, προκαλεί την παραγωγή ασταθούς και οξειδωτικά
ενεργού σιδήρου στα παθολογικά ερυθρά αιμοσφαίρια και προάγει τον σχηματισμό
ενεργών ενδιαμέσων οξυγόνου (ROS) και αζώτου (RNS) που οδηγούν σε βλάβη των
κυττάρων και κατ’ επέκταση του πάσχοντα οργανισμού.
Σκοπός:Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η εκτίμηση του οξειδωτικού στρες σε
ασθενείς με αιμοσφαιρινοπάθειες (μεταγγιζόμενους ή μη) και η συσχέτιση τους με
δείκτες εκτίμησης της υπερφόρτωσης σιδήρου.
Ασθενείς και μέθοδοι: Δείκτες εκτίμησης του οξειδωτικού στρεςόπως η
μηλονική διαλδεΰδη(MDA), τα πρωτεϊνικά καρβονύλια (PCs) και η νιτροτυροσίνη
(NT) μετρήθηκαν σε 45 ασθενείς με αιμοσφαιρινοπάθειες (ενδιάμεση β-Μεσογειακή
Αναιμία (β-ΜΑ), μείζων β-ΜΑ και Δρεπανοκυτταρική αναιμία) από τους οποίους οι
29 ελάμβαναν αποσιδηρωτική αγωγή (Δεσφεροξαμίνη, Δεφεριπρόνη και Δεφερασιρόξη).
Οι δείκτες οξειδωτικού στρες συσχετίσθηκαν με κλασσικούς απεικονιστικούς και
βιοχημικούς δείκτες εκτίμησης της υπερφόρτωσης σιδήρου καθώς καιμε το νέο
δείκτηασταθούς σιδήρου LPI(Labileplasmairon).
Αποτελέσματα: Καμία αποσιδηρωτική αγωγή δεν παρουσίασε στατιστικά
σημαντική διαφορά στα επίπεδα του οξειδωτικού στρες και στις τρεις
αιμοσφαιρινοπάθειες. Σε όλους τους ασθενείς βρέθηκε στατιστικά σημαντική
αρνητική συσχέτιση της MDA (r=-0,627 , p=0,029) και των PCs (r=-0,674 ,
p=0,016) με τον χρόνο χάλασης T2* της καρδιάς. Επιπλέον, στους ασθενείς με
μείζων β-ΜΑ βρέθηκε σημαντική συσχέτιση της ΝΤ με τον LPI (r=0,700 , p<0,05).
Στους μεταγγιζόμενους ασθενείς συσχετίστηκαν θετικά τα επίπεδα του ασταθούς
σιδήρου στο πλάσμα (LPI) με τα επίπεδα της νιτροτυροσίνης στο πλάσμα (r=0,645 ,
p=0,023).
Συμπεράσματα: Καμία αποσιδηρωτική αγωγή δεν επέφερε σημαντικές διαφορές
στα επίπεδα του οξειδωτικού στρες και στις τρεις αιμοσφαιρινοπάθειες που
μελετήθηκαν. Οι συσχετίσεις που παρουσιάζονται μπορεί να καταστούν χρήσιμες
στην αξιολόγηση της επίδρασης του οξειδωτικού στρες και της αποτελεσματικότητας
της αποσιδηρωτικής αγωγής.
Λέξεις-κλειδιά:
Αιμοσφαιρινοπάθειες, Υπερφόρτωση σιδήρου, Αποσιδηρωτικοί παράγοντες, Οξειδωτικό Στρες, β-Μεσογειακή αναιμία
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
4
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
165
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.
document.pdf
1 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.
