Ημερομηνία κατάθεσης:
2016-11-02
Συγγραφέας:
Voelkel Henning
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Δημήτριος Τζουγανάτος, Καθηγητής, Τμήμα Νομικής, ΕΚΠΑ
Ηλίας Σουφλερος, Καθηγητής, Τμήμα Νομικής, ΕΚΠΑ
Έφη Ι. Κινινή, Λέκτορας, Τμήμα Νομικής ΕΚΠΑ
Αλεξάνδρα Μικρουλέα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Νομικής ΕΚΠΑ
Γεώργιος Σωτηρόπουλος, Καθηγητής, Τμήμα Νομικής, ΕΚΠΑ
Ιάκωβος Βενιέρης, Λέκτορας, Τμήμα Νομικής ΕΚΠΑ
Λία. Ι. Αθανασίου, Καθηγήτρια, Τμήμα Νομικής, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Τα διακριτικά γνωρίσματα στο Ελληνικό και Γερμανικό Δικαιο
Γλώσσες διατριβής:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Τα διακριτικά γνωρίσματα στο Ελληνικό και Γερμανικό Δίκαιο
Περίληψη:
Η εργασία προσφέρει μία αναλυτική περιγραφή της νομικής κατάστασης στα διακριτικά νωρίσματα στο ελληνικό και γερμανικό δίκαιο. Ο στόχος της παρούσης εργασίας είναι η απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο το σχετικό γερμανικό δίκαιο μπορεί να αποτελέσει πρότυπο ή τουλάχιστον να καταστεί χρήσιμο για το ελληνικό δίκαιο. Στα διακριτικά γνωρίσματα πρόκειται για ενδείξεις τις οποίες χρησιμοποιεί η επιχείρηση σε όλες τις επαγγελματικές δραστηριότητες της, ως επωνυμία, ως διακριτικό τίτλο, αλλά και στα προϊόντα, στις διαφημίσεις, στα τιμολόγια, κλπ. Υπάρχουν τριε κατηγορίες διακριτικών γνωρισμάτων: διακριτικά γνωρίσματα τα οποία διακρίνουν προϊόντα ή υπηρεσίες, διακριτικά γνωρίσματα που διακρίνουν την ίδια την επιχείρηση και το διακριτικό γνώρισμα του τίτλου του έργου. Το μόνο διακριτικό γνώρισμα το οποίο εξαρτάται από την έκδοση μιας τυπικής πράξης είναι το σήμα. Τα υπόλοιπα διακριτικά γνωρίσματα γεννιούνται με την ουσιαστική χρήση τους στην αγορά. Αντικείμενο αυτής της εργασίας είναι τα διακριτικά γνωρίσματα του ουσιαστικού συστήματος και η σχέση τους με το διακριτικό γνώρισμα του τυπικού συστήματος, του καταχωρημένου σήματος. Στο ελληνικό δίκαιο προστατεύονται τα διακριτικά γνωρίσματα στο πλαίσιο του νόμου περί αθέμιτου ανταγνωνισμού Ν. 146/1914, πρότυπο για το οποίο υπήρξε ο γερμανικός νόμος περί αθέμιτου ανταγωνσιμού (UWG). Στο γερμανικο δίκαιο οι σχετικές ρυθμίσεις περί των διακριτικών γνωρισμάτων, μεταφέρθηκαν το 1994 από τον νόμο περί εθεμίτου ανταγωνισμού στον νόμο περί σημάτων. Η εργασία αρχίζει με μία περιγραφή του σχετικού γερμανικού δικαίου συμπεριλαμβανομένων των βασικών γραμμών της πλούσιας θεωρίας και νομολογίας. Με βάση αυτή την περιγραφή γίνεται ανάλυση στο δεύτερο κεφάλαιο και της ελληνική νομική κατάστασης. Στο τρίτο κεφάλαιο της εργασίας γίνεται αναφορά της νομικής κατάστασης στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της αιτιολογίας του Γερμανού νομοθέτη για την ένταξη όλων των διακριτκών γνωρισμάτων σε ένα ενιαίο νόμο, περιγράφοντας τις ομοιότητες και διαφορές των διακριτικών γνωρισμάτων, τονίζοντας ότι οι διαφορές μεταξύ τους είναι ελάχιστες. Από το γεγονός ότι το ελληνικό δίκαιο ρυθμίζει τα διακριτκά γνωρίσματα σε διαφορετικό νομοθετικό πλαίσιο από αυτό του καταχωρημένου σήματος προκύπτουν ζητήματ όχι μόνο θεωρητικής φύσης, αλλά και μειωμένεης προστασίας των διακρικών γνωρισμάτων σε σύγκριση με την προστασία του καταχωρημένου σήματος. Η εργασία καταλήγει στη πρόταση τα διακριτικά γνωρίσματα να ενταχθούν και στο ελληνικό δίκαιο στον νόμο περί σημάτων.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Εμπορικό Δίκαιο
Λοιπές θεματικές κατηγορίες:
Δίκαιο ανταγωνισμού
Λέξεις-κλειδιά:
Διακριτικό γνώρισμα, διασχηματισμός, όνομα, επωνυμία, διακριτικός τίτλος έργου, μη καταχωρημένο σήμα, σήμα, αθέμιτος ανταγωνισμός
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
324
