Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Σ Νανάς, Καθηγητής, Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Σ Τουμανίδης, Καθηγητής, Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Α Κοτανίδου, Καθηγήτρια, Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Στ Ορφανός, Καθηγητής, Ιατρτικής, ΕΚΠΑ
Χ Ρούτση, Καθηγήτρια, Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Ι Βασιλειάδης, Επ. Καθηγητής, Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Ε Μάγειρα, Επ. Καθηγήτρια, Iατρικής, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Οι ασθενείς που εξέρχονται από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) παρουσιάζουν σημαντικά ελλείμματα που επηρεάζουν τη λειτουργικότητά και την ποιότητα ζωής τους.
Σκοπός: Σκοπός αυτής της τυχαιοποιημένης τυφλής μελέτης ήταν η αξιολόγηση της επίδρασης του Ηλεκτρονευρομυϊκού Ερεθισμού (ΗΝΜΕ) και ενός προγράμματος άσκησης στη μυϊκή ισχύ των βαρέως πασχόντων κατά την έξοδο από το Νοσοκομείο.
Μεθοδολογία: 128 ασθενείς (83♂/45♀) που εξήλθαν από τη ΜΕΘ οι οποίοι είχαν παραμείνει υπό μηχανικό αερισμό για > 72 ώρες και μπορούσαν να εκτελέσουν απλές εντολές, τυχαιοποιήθηκαν κατά επίπεδα (ηλικία & MRC) στην ομάδα ΗΝΜΕ ή στην ομάδα ελέγχου. Στην ομάδα ΗΝΜΕ έγινε καθημερινή εφαρμογή ΗΝΜΕ και προγράμματος ασκήσεων ενώ στην ομάδα ελέγχου έγινε εφαρμογή εικονικού ΗΝΜΕ και δέχτηκαν τη συνήθη θεραπευτική παρέμβαση. Η κλίμακα μυϊκής ισχύος Medical Research Council (MRC) και η δυναμομέτρηση χειρός χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση της μυϊκής ισχύος. Η λειτουργικότητα αξιολογήθηκε με την κλίμακα Functional Independence Measure (FIM) και η ποιότητα ζωής με τα ερωτηματολόγια Euro-Qol 5D (Euro- Quality of Life) και Nottingham Health Profile.
Αποτελέσματα: Η MRC μυϊκής ισχύος κατά την έξοδο από τη ΜΕΘ και το νοσοκομείο δεν διέφερε μεταξύ των δυο ομάδων. Η ΔMRC% έτεινε να είναι υψηλότερη στην ομάδα ΗΝΜΕ κατά την 1η και 2η εβδομάδα παραμονής στο Νοσοκομείο. Στους ασθενείς με MRC<48/60 κατά την έξοδο από τη ΜΕΘ, η ΔMRC% ήταν σημαντικά υψηλότερη στην ομάδα ΗΝΜΕ σε σχέση με την ομάδα ελέγχου κατά την 1η και 2η εβδομάδα παραμονής στο Νοσοκομείο (33%±31% vs 18%±15%, p=0.07, 59%±54% vs 30%±20%, p=0.05, αντίστοιχα). Η δυναμομέτρηση χειρός και η κλίμακα λειτουργικότητα δεν έδειξαν διαφοροποίηση μεταξύ των δύο ομάδων. Επίσης δεν υπήρξε διαφορά και στην ποιότητα ζωής.
Συμπέρασμα: Η εφαρμογή του ΗΝΜΕ συμπληρωματικά με ένα πρόγραμμα αποκατάστασης μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση της μυϊκής ισχύς κυρίως ασθενών με σοβαρή μυϊκή αδυναμία .Ο ΗΝΜΕ φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός στη βραχεία περίοδο εξόδου από τη ΜΕΘ επιτυγχάνοντας τη φυσική διαδικασία ίασης.
Λέξεις-κλειδιά:
Αποκατάσταση, Λειτουργικότητα, Μυϊκή αδυναμία, Μονάδα Εντατικής Θεραπείας
