Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας
Βιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής

2022-06-14

2022

Τσίγκα Ελένη

Frideriki TABAKI-IONA, Professeur des universtiés - Université Nationale et Capodistrienne d’Athènes
Marie-Françoise MELMOUX-MONTAUBIN, Professeur des universités – Université de Picardie Jules Verne
Valentina BISCONTI, Professeur des universités – Université de Picardie Jules Verne
Jean-Marie FOURNIER, Professeur des universités – Université Sorbonne Nouvelle Paris 3
Ioanna PAPASPYRIDOU, Professeur adjoint – Université Nationale et Capodistrienne d’Athènes
Maria SPYRIDOPOULOU, Professeur adjoint – Université Nationale et Capodistrienne d’Athènes
Alain VAILLANT, Professeur des universités – Université Paris Nanterre

L'apostrophe dans la poésie romantique française: Hugo, Lamartine, Musset, Vigny

Γαλλική

Η κλητική προσφώνηση στη Γαλλική ρομαντική ποίηση: Ουγκώ, Λαμαρτίν, Μισέ, Βινί

Στην διατριβή μελετάται η κλητική προσφώνηση στη Γαλλική ρομαντική ποίηση και πιο συγκεκριμένα σε ποιητικά έργα του Ουγκώ, Λαμαρτίν, Μισέ και Βινί. Ορίζεται και αναλύεται το φαινόμενο της κλητικής προσφώνησης και αναζητάται η σχέση του με το λυρισμό. Η κλητική προσφώνηση αποτελεί τροποποιητικό παράγοντα του ποιητικού κειμένου καθώς και βασικό στοιχείο της διακειμενικότητας του. Επιχειρείται μελέτη της επιρροής της κλητικής προσφώνησης στην εκφορά κι έκφραση του λόγου (énonciation) καθώς και της επίδρασης του λόγου στην κλητική προσφώνηση. Μέχρι της στιγμή της ολοκλήρωσης της παρούσας μελέτης, μία μόνο διατριβή εντοπίζεται σχετικά με την κλητική προσφώνηση σε κείμενα λατινικής λογοτεχνίας. Διαπιστώνεται λοιπόν ένα κενό στην μέχρι τώρα βιβλιογραφία σχετικά με την ολιστική μελέτη του φαινομένου αυτού. Εφαρμόζεται μια προσέγγιση πολυμεθοδολογικής και διεπιστημονικής μελέτης προκειμένου να αποκαλυφθούν όλες οι πτυχές του φαινομένου και της σχέσης του με το κείμενο (texte) και το πάρα-κειμενο (para-texte). Η μεθοδολογία βασίζεται στις θεωρίες της εκφοράς του λόγου, στις πραγματολογικές, σημειολογικές και υφολογικές θεωρίες, καθώς και στην γραμματικο-συντακτική ανάλυση. Διαπιστώνεται ότι η κλητική προσφώνηση καταλήγει να ταυτίζεται πολλές φορές με τη ρομαντική ποίηση και να επηρεάζει την εκφορά του ποιητικού λόγου, δημιουργώντας εναν συνομιλητή (allocutaire) που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Η κλητική προσφώνηση μέσα στη ρομαντική ποίηση μπορεί να απευθύνεται ακόμα και στην ίδια την ποίηση. Με αυτό τον τρόπο αναγγέλεται μια μετα-ποιητικότητα (métapoétique) δημιουργώντας μια μετα-μεταεκφώνηση (méta-métaénonciation). Οι Γάλλοι ρομαντικοί ποιητές απευθύνονται συχνά ο ένας στον άλλο χρησιμοποιώντας την κλητική προσφώνηση μέσα στα ποιήματά τους, πράγμα που παραπέμπει σε μια καινοτόμα και παραγωγική διακειμενικότητα. Η κλητική προσφώνηση διαθέτει επίσης και μια παραλεκτική δύναμη (pouvoir illocutoire) που γεννά πράξεις λόγου (actes de parole). Σε αυτή τη περίπτωση γίνεται λόγος για την επιτελεστικότητα (perfrormativité) της κλητικής προσφώνησης. Παρόλαυτά, κάθε προσπάθεια σύνθεσης όλων των πτυχών και ρόλων της κλητικής προσφώνησης μοιάζει ουτοπική, κυρίως διότι ο αναγνώστης την αντιλαμβάνεται και την εντοπίζει σχετικά εύκολα μέσα στο κείμενο, αλλα δύσκολα κατανοεί πλήρως τον παραγωγικό και ερμηνευτικό της χαρακτήρα. Σε αυτή την περίπτωση γίνεται λόγος για την αμηχανία (embarras) του αναγνώστη απέναντι σε αυτό το φαινόμενο. Τέλος, η παρούσα διατριβή συντάσσεται στο πλαίσιο των γραμματολογικών, λογοτεχνικών, πραγματολογικών, σημειολογικών και υφολογικών ερευνών, αποτελώντας προάγγελο μιας μεθοδολογικής ανάλυσης που θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε άλλα ποιητικά κινήματα.

Γλώσσα – Λογοτεχνία

Ποίηση, Ρομαντισμός, λυρισμός, μετα-ποιητικότητα, Επιτελεστικότητα, μετα-μεταεκφώνηση, συνομιλητής, ομιλητής

Ναι

45

Όχι

450

628

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/3218818