Περίληψη:
Η πρόκληση για βέλτιστη, αποδοτική και ασφαλής χρήση του μεταγγιζόμενου αίματος
αποτελεί πρωταρχικό στόχο ενός συστήματος υγείας και έχει οδηγήσει στην
βελτίωση των τρεχουσών εργαστηριακών τεχνικών αλλά και στην ανάπτυξη νέων. Η
παρούσα διπλωματική εργασία αναφέρεται στην αδρανοποίηση παραγώγων αίματος.
Παρουσιάζονται οι τεχνικές αδρανοποίησης που έχουν ήδη αδειοδοτηθεί και
εφαρμόζονται τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς καθώς και τεχνικές που βρίσκονται
σε εξέλιξη, ταξινομημένες σύμφωνα την αρχή μεθόδου (φυσικές, χημικές,
βιολογικές-
φωτοδυναμικές) και την εφαρμογή τους σε σταθερά και ασταθή παράγωγα αίματος.
Τα τέσσερα βασικά σκέλη που αναπτύσσονται στην εργασία είναι η αρχή μεθόδου
κάθε τεχνικής, η αποτελεσματικότητα σε κάθε παράγωγο, δηλαδή η ανάκτηση των
πρωτεϊνών, των παραγόντων πήξης και η ελάττωση του ιικού φορτίου
των ιών, βακτηρίων, παρασίτων μετά την επεξεργασία, η ασφάλεια που αξιολογείται
με την εμφάνιση ή όχι ανεπιθύμητων ενεργειών, την ανάπτυξη νέο-αντιγόνων, την
πιθανότητα τοξικότητας, καρκινογένεσης, ανάπτυξης ανοσιακής απάντησης, μετά τη
μετάγγιση των επεξεργασμένων παραγώγων, αλλά και οι οικονομικές συνέπειες και
το κόστος που προκύπτει από τη χρήση κάθε μεθόδου.
Για την συγγραφή της εργασίας χρησιμοποιήθηκαν πηγές από την σύγχρονη
βιβλιογραφία και περιλαμβάνονται βιβλία, άρθρα καθώς και επιστημονικές έρευνες
με στόχο να παρατεθούν νέα επιστημονικά στοιχεία και μελέτες που βρίσκονται σε
εξέλιξη.
Λέξεις-κλειδιά:
Αδρανοποίηση, Πλάσμα, Αιμοπετάλια, Ριβοφλαβίνη, Λευκαφαίρεση
