Περίληψη:
Η οστεομυελίτιδα είναι μια νόσος όπου φλεγμαίνει το οστό και ο μύελος. Στους
κύριους προδιαθεσικούς παράγοντες περιλαμβάνεται ο σακχαρώδης διαβήτης, η
πρόσφατη χειρουργική επέμβαση και το τραύμα. Η νόσος εμφανίζετι είτε μετά από
αιματογενή διασπόρα, είτε μετά από επέκτασης τοπικής λοίμωξης είτε εξαιτίας
αγγειακής προδιάθεσης. Η ταξινόμηση βασίζεται στη χρονιότητα της νόσος, ενώ
χρησιμοποιείται και η ταξινόμηση Waldvogel. Σπανιότερα χρησιμοποιείται η
ταξινόμηση Cierney-Mader από ορθοπαιδικούς κυρίως. Τα κύρια ευρήματα της
κλινικής εικόνας περιλαμβάνουν το άλγος, το οίδημα, το τοπικό ερύθημα και
μειωμένη κινητικότητα. Για την διάγνωση χρησιμοποιείται η κλινική εικόνα, ο
εργαστηριακός έλεγχος, ο απεικονιστικός έλεγχος και ο ιστοπαθολογικός έλεγχος.
Στις ειδικές μορφές οστεομυελίτιδας περιλαμβάνεται η οστεομυελίτιδα σε
διαβητικό πόδι, η οστεομυελίτιδα Garre και η οστεομυελίτιδα Brodie. H
απεικονιστική διερεύνηση της οστεομυελίτιδας περιλαμβάνει την απλή
ακτινογραφία, το υπερηχογράφημα, την αξονική τομογραφία, τις λειτουργικές
απεικονιστικές μεθόδους (σπινθηραγράφημα οστών τριών φάσεων,σπινθηραγράφημα με
σημασμένο γάλλιο,in-vitro σήμανση λευκών αιμοσφαιρίων, in-vivo σήμανση λευκών
αιμοσφαιρίων και τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων) και τον μαγνητικό συντονισμό.
Από τις μεθόδους αυτές η ακτινογραφία συνιστά την πρώτη μέθοδο ελέγχου και ο
μαγνητικός συντονισμός τη μέθοδο οριστικής διάγνωσης.
Λέξεις-κλειδιά:
Απεικονιστική, Διερεύνηση, Οστεομυελίτιδα, Ακτινογραφία, Μαγνήτης
