Περίληψη:
Η επιθετικότητα είναι ένα θέμα που έχει μελετηθεί ιδιαίτερα από την
επιστημονική κοινότητα. Έχουν αναπτυχθεί κατά καιρούς πολλές θεωρίες που
επιχειρούν να εξηγήσουν την προέλευση της και με ποιους παράγοντες
συσχετίζεται. Η γυναικεία επιθετικότητα, η οποία έχει αυξηθεί τις τελευταίες
δεκαετίες, είτε έχει ως στόχο ένα άλλο άτομο (έτερο-καταστροφικότητα) είτε τον
εαυτό (αυτοκαταστροφικότητα), παρουσιάζει ποσοτικές και ποιοτικές
διαφοροποιήσεις σε σύγκριση με την επιθετικότητα των ανδρών.
Η παρούσα εργασία αποτελεί μια προσπάθεια διερεύνησης της επιθετικής
συμπεριφοράς στις γυναίκες με διαταραχές προσωπικότητας, μέσω της ανασκόπησης
της διεθνούς και ελληνικής βιβλιογραφίας. Σκοπός είναι να μελετηθεί η
επιθετικότητα λαμβάνοντας υπόψη τον παράγοντα του φύλου και να διερευνηθεί η
προβλεπτική αξία των διαταραχών προσωπικότητας σε σχέση με την εκδήλωση
επιθετικής συμπεριφοράς στις γυναίκες.
Η επιθετική συμπεριφορά αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα κυρίως τεσσάρων
διαταραχών προσωπικότητας: της οριακής, της αντικοινωνικής, της ναρκισσιστικής
και της παρανοειδούς. Οι διαταραχές αυτές εντοπίζονται σε υψηλά ποσοστά σε
δείγματα επιθετικών γυναικών. Ωστόσο, η πλειοψηφία των ερευνών καταλήγει στο
συμπέρασμα πως τα ενεργά συμπτώματα των διαταραχών φαίνεται να είναι πιο
ισχυροί προβλεπτικοί παράγοντες επιθετικότητας από τις ίδιες τις διαταραχές, με
την παρορμητικότητα να αποτελεί μείζων παράγοντα κινδύνου.
Ένα άλλο ζήτημα που παρουσιάζεται, είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζονται
όταν άτομα έτερο-καταστροφικά, αυτοκαταστροφικά ή με διαταραχή προσωπικότητας,
νοσηλεύονται σε υπηρεσίες υγείας, και ποιος ο ρόλος του ψυχιάτρου σε τέτοιες
περιπτώσεις.
Λέξεις-κλειδιά:
Επιθετική συμπεριφορά, Γυναίκες, Διαταραχές προσωπικότητας, Παρορμητικότητα, Παράγοντες κινδύνου
