Κατεύθυνση Ενδαγγειακές Τεχνικές
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2016-06-28

2016

Μουστάρδας Μάριος

Καθηγητής Γεώργιος Γερουλάκος, Αν. Καθηγητής Ιωάννης Κακίσης, Αν. Καθηγητής Χρήστος Κλωνάρης

Ο ρόλος των ενδαγγειακών τεχνικών στην αντιμετώπιση των οξέων διαχωρισμών αορτής τύπου Β

Ελληνικά

Ο οξύς διαχωρισμός τύπου Β είναι μία καταστροφική κατάσταση της αορτής και
αποτελεί περίπου το 1/3 των οξέων αορτικών συνδρόμων. Η μακροπρόθεσμη πρόγνωση
αυτής της πάθησης είναι κακή και κινητοποιεί το επιστημονικό ενδιαφέρον για την
βελτίωση της αντιμετώπισης. Σήμερα, οι αορτικοί διαχωρισμοί τύπου Β
αντιμετωπίζονται με τη βέλτιστη φαρμακευτική θεραπεία, με ανοιχτή
αγγειοχειρουργική αντιμετώπιση, με ενδαγγειακή αποκατάσταση ή και με συνδυασμό
τους. Τα ποσοστά θνητότητας και θνησιμότητας μετά από ανοιχτή χειρουργική
αντιμετώπιση είναι περίπου 35%, που ανεβαίνει έως και το 50% για τους
διαχωρισμούς τύπου ΙΙΙb κατά DeBakey. Έχει καταδειχθεί ότι η ενδαγγειακή
αποκατάσταση (TEVAR) υπερτερεί και σε μεγάλο βαθμό έχει υποκαταστήσει την
ανοιχτή χειρουργική αντιμετώπιση, παρά το ότι τα ποσοστά θνητότητας και
θνησιμότητας της TEVAR δεν είναι αμελητέα. Διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες
συνιστούν τη βέλτιστη φαρμακευτική αντιμετώπιση για μη επιπεπλεγμένους
διαχωρισμούς τύπου Β και ενδαγγειακή αντιμετώπιση για τους επιπεπλεγμένους
διαχωρισμούς. Στοιχεία από μελέτες αναδεικνύουν ότι μεγάλο ποσοστό των μη
επιπεπλεγμένων διαχωρισμών δε θα επιβιώσει λόγω της πάθησης ή θα χρειαστεί να
χειρουργηθεί στο εγγύς ή απώτερο μέλλον λόγω επιπλοκών. Γι’ αυτό το λόγο έχουν
προσδιοριστεί παράγοντες επικινδυνότητας για την πρόβλεψη και τον καθορισμό των
ασθενών που θα μπορούσαν να ωφεληθούν από μία έγκαιρη ενδαγγειακή αντιμετώπιση.
Παρουσιάζουμε εδώ βιβλιογραφική ανασκόπηση του θέματος, η οποία συνολικά
καταδεικνύει τη συμβολή των ενδαγγειακών τεχνικών στη βελτίωση της μακροχρόνιας
έκβασης των διαχωρισμών τύπου Β. Ο ρόλος της ενδαγγειακής αντιμετώπισης για
τους μη επιπεπλεγμένους αορτικούς διαχωρισμούς τύπου Β αναμένεται να ερευνηθεί
περαιτέρω, προσδιορίζοντας με μεγαλύτερη σαφήνεια την κατάλληλη στρατηγική
αντιμετώπισης. Πάντως, οι ασθενείς με διαχωρισμό τύπου Β θα έπρεπε να
αντιμετωπίζονται εξατομικευμένα λόγω της ιδιαιτερότητας της νόσου και της
μοναδικότητας του κάθε ασθενούς.

Διαχωρισμός αορτής τύπου Β, Οξύς, Αντιμετώπιση, Ενδαγγειακές τεχνικές

Ναι

35-39

Ναι

151

iv, 49

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1313058