Περίληψη:
Ο καρκίνος των ωοθηκών αποτελεί την πλέον επικίνδυνη νεοπλασία του γεννητικού
συστήματος του θήλεος. Η επίπτωση του είναι 6% στο δυτικό κόσμο και αποτελεί
την πρώτη αιτία θανάτου από καρκίνο του γυναικολογικού συστήματος. Αυτή είναι
μία αναδρομική μελέτη που περιλαμβάνει 108 ασθενείς με παθολογική διάγνωση των
μεταστατικών ωοθηκικών νεοπλασμάτων, που εξετάστηκαν τη δεκαετία του 2000-2013
στο Παθολογοανατομικό Εργαστήριο του Αρεταίειου Νοσοκομείου. Εξετάστηκαν τα
μακροσκοπικα, μικροσκοπικά και ανοσοϊστοχημικά χαρακτηριστικά των
νεοπλασμάτων, καθώς και τα κλινικά δεδομένα (η ηλικία των ασθενών, η προέλευση
του νεοπλάσματος, τα συμπτώματα, οι επιλογές θεραπείας) . Η μέση ηλικία των
ασθενών είναι ηταν τα 55 ετη (εύρος 26-78 ετη). Το 68,51% των όγκων ήταν
μεταστατικοί από άλλα όργανα, εκτός των γεννητικών οργάνων, (24,07% από το
στομάχι , 14,81% από το μαστό, 20,37% από το παχύ έντερο, 0,92% από το λεπτό
έντερο, 1,85% από το πάγκρεας, 0,92 % από τον πνεύμονα, 0,92% από το νεφρό,
0,92% από σάρκωμα και 0,92 % από μελάνωμα). 31,48% των όγκων προέρχονταν από
το γεννητικό σύστημα. Η διαχείριση των μεταστατικών νεοπλασμάτων των ωοθηκών θα
πρέπει να περιλαμβάνει ειδικές ανοσοϊστοχημικές μεθόδους, προκειμένου να
προσδιοριστεί η πρωτοπαθής θέση του νεοπλάσματος. Η ανοσοϊστοχημεία είναι ένα
χρήσιμο βοήθημα στη διαφορική διάγνωση, κυρίως μεταξύ πρωτοπαθών βλεννωδών
όγκων των ωοθηκών και μεταστατικών καρκίνων του παχέος εντέρου, στην αναγνώριση
του μεταστατικού καρκίνου του μαστού και άλλων νεοπλασμάτων της GI οδού.
