ΠΜΣ με ειδίκευση ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ
Βιβλιοθήκη Σχολής Θετικών Επιστημών

2016-07-22

2016

Γιασαφάκη Μαρία

Κουρουνάκη Αγγελική Αναπλ. Καθηγήτρια

Δομικές τροποποιήσεις αντιοξειδωτικών μορίων προς ενίσχυση της in vitrο/in vivo αντιοξειδωτικής, αντιφλεγμονώδους ή/και αντιυπερλιπιδαιμικής τους δράσης

Ελληνικά

Τα καρδιαγγειακά νοσήματα αποτελούν την κύρια αιτία θανάτου στις περισσότερες
από τις αναπτυγμένες χώρες, και εξαρτώνται κυρίως από την ανάπτυξη της
αθηροσκλήρυνσης. Πρόκειται για μια χρόνια αγγειακή ασθένεια κατά την οποία
τρεις κυρίως διαδικασίες λαμβάνουν χώρα, η φλεγμονή, το οξειδωτικό stress και η
υπερχοληστερολαιμία/υπερλιπιδαιμία. Η πρόληψη και η θεραπεία της καθίσταται
λοιπόν σχετικά δύσκολη, εφόσον εμφανίζει έναν πολυπαραγοντικό χαρακτήρα.
Αρκετές είναι οι θεραπευτικές στρατηγικές που έχουν εφαρμοστεί μέχρι στιγμής,
ενώ η θεραπεία μέσω πολυλειτουργικών μορίων, όπου σε ένα μόριο συνδυάζονται
πολλαπλές δράσεις, παρουσιάζει αρκετά πλεονεκτήματα.
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανάπτυξη μορίων που συνδυάζουν
αντιοξειδωτική, αντιφλεγμονώδη και/ή αντιυπερλιπιδαιμική δράση. Σχεδιάστηκαν 9
νέα παράγωγα συνδυάζοντας δομικά τμήματα γνωστών μορίων με αντίστοιχες
επιμέρους δράσεις, με στόχο την ενίσχυση των φαρμακολογικών ιδιοτήτων τους.
Συγκεκριμένα συντέθηκαν τρία νέα μορφολινικά, ένα θειομορφολινικό παράγωγο
καθώς και πέντε νέα παράγωγα εστεροποίησης γνωστών αντιοξειδωτικών και/ή
αντιφλεγμονωδών μορίων. Η δομή τους ταυτοποιήθηκε με χρήση φασματοσκοπίας 1H
και 13C NMR.
Τα νέα μόρια αρχικά εξετάστηκαν ως προς την in vitro αντιοξειδωτική τους
ικανότητα σε δύο διαφορετικές δοκιμασίες. Δηλαδή ως προς την ικανότητά τους να
δεσμεύουν την ελεύθερη ρίζα DPPH, παρουσιάζοντας τιμές EC50 από 24 έως 240 μΜ,
και να αναστέλλουν την λιπιδική υπεροξείδωση μικροσωμικών μεμβρανών επιμύων, με
τιμές IC50 μεταξύ 0.6 έως 70 μΜ. Ένα από τα παράγωγα μελετήθηκε ως προς την
κυτταροπροστατευτική του δράση σε καλλιέργεια ινοβλαστών (κύτταρα απομονωμένα
από μύες) έπειτα από UV ακτινοβόληση, αυξάνοντας την βιωσιμότητα των κυττάρων.
Στη συνέχεια ελέγχθηκε η ανασταλτική δράση όλων των ενώσεων έναντι του ενζύμου
της λιποξυγονάσης, ένζυμο που σχετίζεται με τη φλεγμονή. Ενδιαφέρον παρουσιάζει
το γεγονός ότι όλες οι νέες ενώσεις επέδειξαν σημαντική αναστολή του ενζύμου με
IC50 που κυμάνθηκε από 0.09 έως 194 μΜ.
Η in vivo φαρμακολογική δράση των παραγώγων αξιολογήθηκε σε δύο πειραματικά
πρότυπα: σε υπερχοληστερολαιμικό πρότυπο μυών και σε πρότυπο
ανάπτυξης/αναστολής φλεγμονής.
Στο πρώτο πειραματικό πρότυπο, οι ενώσεις επέφεραν στις 24h μείωση στα επίπεδα
ολικής χοληστερόλης έως και 42% ενώ τα τριγλυκερίδια υπέστησαν έως και 70%
μείωση. Παράλληλα, η ολική αντιοξειδωτική ικανότητα του πλάσματος αυξήθηκε
μέχρι και 75%. Τέλος πολλές ενώσεις κατάφεραν να μειώσουν τη φλεγμονή έως και
60%.
Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την επιτυχής ενίσχυση της φαρμακολογικής δράσης
των νέων παραγώγων με πιθανές προοπτικές στην πρόληψη ή/και θεραπεία
πολυπαραγοντικών διαταραχών όπως της αθηροσκλήρυνσης, του διαβήτη τύπου ΙΙ και
της νευροεκφύλισης.

Αθηροσκλήρυνση, Αντιοξειδωτικά, Αντιυπερλιπιδαιμικά, Αντιφλεγμονώδη, Μορφολινικά παράγωγα

Όχι

0

Ναι

51

161

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1317009