Κατεύθυνση Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών και της Τεχνολογίας
Βιβλιοθήκη Σχολής Θετικών Επιστημών

2015-12-16

2015

Πολίτης Ιωάννης

Στέλιος Βιρβιδάκης Καθηγητής (Επιβλέπων), Βάσω Κιντή Αναπλ. Καθηγήτρια, Αντώνιος Χατζημωϋσής Επίκ. Καθηγητής

Φιλοσοφία του Κινηματογράφου: H Αυτοαναφορικότητα  στις Ταινίες Έξι Μεγάλων Σκηνοθετών.

Ελληνικά

Philosophical Analysis of Six (6) Self-Refefential Films

Στη Διπλωματική Εργασία μου επέλεξα έξι(6)κινηματογραφικές ταινίες μεγάλους
μήκους.Σημειωτέον οτι πρόκειται για ταινίες μυθοπλασίας, που βασίζονται σε
σενάριο και όχι ντοκιμαντέρ. Και οι έξι ταινίες μιλάνε για την τέχνη του
κινηματογράφου και όλους όσοι ασχολούνται με την τέχνη αυτή (σκηνοθέτες,
ηθοποιοί, παραγωγοί κ.λπ.).Γι'αυτό αυτές οι ταινίες λέγονται αυτοαναφορικές.
Σε αυτή τη Διπλωματική κάνω πρώτα μια εισαγωγή στην καταγραφή των
αυτοαναφορικών ταινιών από τη γέννηση του κινηματογράφου μέχρι σήμερα.
Παράλληλα προσπαθώ να δείξω τους λόγους για τους οποίους οι σκηνοθέτες νιώθουν
την ανάγκη να γυρίσουν αυτοαναφορικές ταινίες. Δίνω ιδιαίτερη έμφαση στη θεωρία
του δημιουργού-σκηνοθέτη και την ειδική σχέση που έχει αυτό το κινηματογραφικό
κίνημα με την αυτοαναφορικότητα.Στη συνέχεια μιλάω για το θεωρητικό κομμάτι της
αυτοαναφορικότητας στον κινηματογραφο, αναλύοντας τις έννοιες της
μεταμυθοπλασίας και του μετακινηματογράφου. Οιταινίες είναι οι παρακάτω:
"Το πορφυρό ρόδο του Καϊρου" του Γούντι Άλεν, "Η περιφρόνηση" του Ζαν Λυκ
Γκοντάρ, "Οχτώμιση" του Φεντερίκο Φελίνι, "Η κατάσταση των πραγμάτων" του Βιμ
Βέντερς," Η Αμερικάνικη νύχτα" του Φρανσουά Τριφό και τέλος "Κλόουζ-Απ" του
Άμπας Κιαροστάμι.
Τέλος παραθέτω ορισμένα σημαντικά συμπεράσματα, που αναδεικύονται καθώς
συγκρίνω τις ταινίες μεταξύ τους.

Αυτοαναφορικότητα, Αυτοανακλαστικότητα, Θεωρία του δημιουργού, Μεταμυθοπλασία, Μετακινηματογράφος

Όχι

0

Όχι

10

104

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1320648