Η στρατηγική του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος στην ύστερη Μεταπολίτευση: Μεταξύ δύο μοντέλων κινητοποίησης

Διδακτορική Διατριβή uoadl:1502452 445 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης
Βιβλιοθήκη Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης - Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών - Κοινωνιολογίας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-04-26
Έτος εκπόνησης:
2017
Συγγραφέας:
Ελευθερίου Κώστας
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Μιχάλης Σπουρδαλάκης, Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, ΕΚΠΑ.
Ηλίας Νικολακόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, ΕΚΠΑ.
Δημήτρης Σωτηρόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, ΕΚΠΑ.
Χρήστος Λυριντζής, Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, ΕΚΠΑ.
Βασιλική Γεωργιάδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Ευθύμης Παπαβλασόπουλος, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Μυρτώ Τσακατίκα, Senior Lecturer, School of Social and Political Sciences, University of Glasgow
Πρωτότυπος Τίτλος:
Η στρατηγική του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος στην ύστερη Μεταπολίτευση: Μεταξύ δύο μοντέλων κινητοποίησης
Γλώσσες διατριβής:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
The strategy of the Communist Party of Greece during the 1990s and the 2000s: Between two models of political mobilization
Περίληψη:
Η παρούσα διατριβή ασχολείται με την περιγραφή και την ανάλυση της στρατηγικής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στην περίοδο της ύστερης Μεταπολίτευσης δίνοντας έμφαση στην πολιτική συμμαχιών και στα μοντέλα πολιτικής κινητοποίησης που αυτό ανέπτυξε, ειδικότερα στα χρόνια από το 1996 έως και το 2005. Το βασικό επιχείρημα της διατριβής είναι ότι κατά τη διάρκεια της ύστερης Μεταπολίτευσης το ΚΚΕ αναπτύσσει δύο διακριτά μοντέλα κινητοποίησης (εργατικό-συνδικαλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό) τα οποία αντιστοιχούν σε δύο διακριτές συμμαχιακές λογικές (στενή, ανοικτή) σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο. Από το 1996 έως και το 2002 τα δύο μοντέλα κινητοποίησης βρίσκονται σε μία σχέση ισοτιμίας μεταξύ τους και σταδιακά μετά το 2002 το εργατικό-συνδικαλιστικό επικρατεί του αντιιμπεριαλιστικού και ως εκ τούτου η στενή λογική συμμαχιών έναντι της σχετικά πιο ανοικτής. Στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρείται η επισκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφικής συζήτησης για τα δυτικοευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα, με έμφαση στην κρίση εντός της οποίας διήλθαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και πως αυτή εξέβαλε στην ανάδυση του αστερισμού της ριζοσπαστικής Αριστεράς από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και μετά. Εν συνεχεία, στο ίδιο κεφάλαιο, επιχειρείται η ανακατασκευή της συμμαχιακής εμπειρίας της ελληνικής Αριστεράς από το 1950 και μετά, με έμφαση στην ανάδειξη των στοιχείων εκείνων τα οποία κληρονομούνται αλλά και με τα οποία αντιπαρατίθεται το ΚΚΕ της ύστερης Μεταπολίτευσης. Στο δεύτερο κεφάλαιο, περιγράφεται η υλοποίηση της συμμαχιακής στρατηγικής του κόμματος από το 1991 έως και το 2000 με σημείο αναφοράς το 15ο Συνέδριο του κόμματος (Μάιος 1996). Στο ένα μέρος περιγράφεται η ανασυγκρότηση των μετωπικών σχημάτων του κόμματος στο συνδικαλιστικό κίνημα και η προετοιμασία για τη δημιουργία του ΠΑΜΕ τον Απρίλιο του 1999. Στο δεύτερο μέρος περιγράφεται η αντίστοιχη διαδικασία στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με μεγαλύτερη έμφαση στις κινητοποιήσεις του 1999 για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Στο τρίτο μέρος εξετάζεται η εφαρμογή της συμμαχιακής στρατηγικής του ΚΚΕ στις εκλογές της περιόδου 1993-2000 (βουλευτικές, ευρωπαϊκές, αυτοδιοικητικές). Στο τρίτο κεφάλαιο θα καλυφθεί η παρέμβαση των δύο μοντέλων κινητοποίησης και του κόμματος την περίοδο 2001-2002 με αναφορά στις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό και ενάντια στον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Θα εξεταστεί επίσης η στρατηγική του ΚΚΕ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2002, η οποία είναι ενδεχομένως και η πλέον ανοικτή εκλογική στρατηγική στην ιστορία του κόμματος. Στο τέταρτο κεφάλαιο θα αναλυθεί η συγχώνευση των δύο μοντέλων κινητοποίησης την περίοδο 2003-2004 με έμφαση στην κινητοποίηση του κομματικού μηχανισμού με αφορμή την Ελληνική Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση το πρώτο εξάμηνο του 2003 και την κινητοποίηση ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ την ίδια περίοδο. Θα προσεγγιστεί η αποτύπωση αυτής της συμμαχιακής στροφής στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2004 και η εν τέλει συνεδριακή κατοχύρωση του πρώτου σταδίου αυτής της αλλαγής στο 17ο Συνέδριο του κόμματος (Φεβρουάριος 2005) – τυπικά θα ολοκληρωθεί με το 19ο Συνέδριο του κόμματος (Απρίλιος 2013).
Κύρια θεματική κατηγορία:
Κοινωνικές, Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες
Λοιπές θεματικές κατηγορίες:
Πολιτική Επιστήμη
Λέξεις-κλειδιά:
Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Κομμουνιστικό Κίνημα, Ελληνική πολιτική, Ελληνικά Πολιτικά Κόμματα
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Όχι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
1307
Αριθμός σελίδων:
747
DIATRIVH ELEFTHERIOU TELIKO.pdf (5 MB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο