Μονάδα:
Ελληνορωμαϊκές - Ελληνοϊταλικές Σπουδές: Λογοτεχνία, Ιστορία και ΠολιτισμόςΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2018-07-09
Συγγραφέας:
Αυγέρου Μυρτώ
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Επιβλέπων καθηγητής:
Γεράσιμος Παγκράτης, Καθηγητής Ιταλικής Ιστορίας και Πολιτισμού, Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ.
Μέλη επιτροπής:
Τσόλκας Ιωάννης, Καθηγητής Ιστορίας της Ιταλικής Λογοτεχνίας,Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ.
Ντόκος Κωνσταντίνος, Ομότιμος Καθηγητής Νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας, Τμήμα Ιστορίας Ιονίου Πανεπιστημίου.
Πρωτότυπος Τίτλος:
Η Ιστορία της Λατινοκρατούμενης Πελοποννήσου στο έργο "Η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ" του Άγγελου Τερζάκη
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η Ιστορία της Λατινοκρατούμενης Πελοποννήσου στο έργο "Η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ" του Άγγελου Τερζάκη
Περίληψη:
Η μελέτη με τίτλο «Η Ιστορία της Λατινοκρατίας στο έργο Η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ του Άγγελου Τερζάκη» εστιάζει στο ιστορικό πλαίσιο του δημοφιλούς ιστορικού μυθιστορήματος (δημοσίευση: 1945) ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς και διανοητές των νεοελληνικών γραμμάτων. Η εποχή της λατινικής κυριαρχίας στην Πελοπόννησο κατά τον 13ο αιώνα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς, κατά γενική ομολογία, το φραγκικό Πριγκιπάτο της Αχαΐας αποτελεί αντιπροσωπευτική ηγεμονία φεουδαρχικού τύπου που εγκαθιδρύθηκε στον ελλαδικό χώρο μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1204 και τη διανομή των εδαφών της στους νικητές της Δ’ Σταυροφορίας. Η συγκεκριμένη εποχή μάλιστα ελάχιστα έχει αξιοποιηθεί στη νεοελληνική λογοτεχνική παραγωγή.
Tο ιστορικό μυθιστόρημα "Η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ" αποτελεί ένα συνθετικό συγγραφικό εγχείρημα στο οποίο αναπαρίστανται με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία οι φεουδαρχικές δομές του μεσαιωνικού κόσμου. Ωστόσο, το ανθρωπογεωγραφικό και ιστορικό πλαίσιο δεν αποτελεί απλό εξωτερικό διάκοσμο όπου τοποθετείται μια συναρπαστική πλοκή, αποτέλεσμα της μυθοπλαστικής και αφηγηματικής ικανότητας ενός εμπνευσμένου λογοτέχνη, αλλά αντίθετα ενέχει σημαντική συμμετοχή στη διάρθρωση του μύθου, ενώ παράλληλα συμβάλλει στην ιστορική πληροφόρηση του αναγνώστη αποτελώντας μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις έμμεση ιστορική πηγή. Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των πρωταγωνιστών και άλλων προσώπων του μυθιστορήματος "Η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ", των οποίων η δράση αναπτύσσεται σε μικρότερη ή μεγαλύτερη απόσταση από τον κεντρικό μύθο, αναπαρίστανται οι κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές συνθήκες μιας σημαντικής εποχής.
Κύριους θεματικούς άξονες της παρούσας εργασίας αποτελούν οι ιστορικές πηγές και μελέτες του λογοτέχνη, η επεξεργασία και η αξιοποίηση του ιστορικού υλικού, η ανάδειξη της ιδιαίτερης σημασίας που ενέχει η μακρά περίοδος των λατινικών κυριαρχιών και η συμβολή της ευρύτερης ιστορικής περιόδου των μεσαιωνικών χρόνων στις διεργασίες γένεσης του νέου ελληνισμού και τον προσδιορισμό της νεοελληνικής ταυτότητας. Η μακραίωνη λατινική κυριαρχία υπήρξε δυναμικός συντελεστής για τη συνειδητοποίηση των κοινών πολιτισμικών χαρακτηριστικών των υπόδουλων Ελλήνων, την αναγνώριση των διαφορών τους από τους κυριάρχους και τη σταδιακή ανάπτυξη μιας ελληνικής εθνικής ταυτότητας, δυσδιάκριτης μέχρι τότε μέσα στην πολυεθνική Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Ο Άγγελος Τερζάκης, μεταξύ άλλων, καταθέτει μυθιστορηματικά το προσωπικό του αφήγημα αναφορικά με τη συγκρότηση της εθνικής φυσιογνωμίας του νέου ελληνισμού, ζήτημα το οποίο απασχολεί έντονα τους διανοητές του ελληνικού Μεσοπολέμου. "Η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ" θέτει το ζήτημα προσδιορισμού της νεοελληνικής ταυτότητας και του νεοελληνικού πολιτισμού μέσα από τη θεώρηση του ιστορικού παρελθόντος με μια οπτική εθνική, η οποία δεν καταργεί αλλά αξιοποιεί γόνιμα τις εκάστοτε πολιτιστικές επιρροές. Η εποχή της φραγκικής και λατινικής κυριαρχίας διεκδικεί σημαντική θέση στο σχήμα εξέλιξης του ελληνισμού διαχρονικά, που θα απηχείται στη συνείδηση του μέσου Έλληνα ισότιμα με τις άλλες ιστορικές περιόδους.
Η ιστορική πλαισίωση που πραγματοποιείται στα επιμέρους κεφάλαια της μελέτης συμβάλλει στην πληρέστερη κατανόηση της μυθιστορηματικής αφήγησης, ενώ παράλληλα αποδεικνύει τη δημιουργική πρόσληψη του ιστορικού στοιχείου και την ενεργή παρουσία του στο μυθιστόρημα. Μέσα από τη διερεύνηση των βασικών θεματικών της διπλωματικής εργασίας αναδεικνύονται επίσης παράλληλα ζητήματα, όπως αυτό της σχέσης ανάμεσα στην Ιστορία και τη Μυθοπλασία, της δημιουργικής αξιοποίησης της εθνικής παράδοσης και του ιστορικού παρελθόντος για την υποβολή προεκτάσεων και προβληματισμών εθνικού, κοινωνικού και πολιτισμικού χαρακτήρα με διαχρονική εμβέλεια. "Η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ" συνιστά ένα σημαντικό παράδειγμα χρήσης της λογοτεχνίας ως πηγής συμπληρωματικής για την ιστορική έρευνα και αισθητοποιεί με επιτυχία την αντίληψη πρόσληψης της Ιστορίας που εισήγαγε το ιστορικό μυθιστόρημα γενικά.
Στην ερευνητική φάση της διπλωματικής εργασίας χρησιμοποιήθηκαν παλαιότερα και νεότερα έργα και μελέτες που αφορούν τόσο την ιστορική περίοδο της Λατινοκρατίας και της φραγκοκρατούμενης Πελοποννήσου, όσο και το λογοτεχνικό είδος του ιστορικού μυθιστορήματος, τη λεγόμενη γενιά του ’30 και την εργοβιογραφία του Άγγελου Τερζάκη.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Ιστορία
Λέξεις-κλειδιά:
Λατινοκρατία, Φραγκοκρατία, Μοριάς, Πριγκιπάτο της Αχαΐας, νέος ελληνισμός, ιστορικό μυθιστόρημα
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
92
