Η πιθανή ευεργετική αυξητικών παραγόντων στην επούλωση πειραματικά δημιουργηθείσας και εκταμθείσας ενδομητριωσικής εστίας στο παχύ έντερο επίμυων

Προδρομίδου Αναστασία

Μονάδα:

Τομέας Χειρουργικής
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

Ημερομηνία κατάθεσης:

2019-05-29

Έτος εκπόνησης:

2019

Συγγραφέας:

Προδρομίδου Αναστασία

Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:

Γεώργιος Βάος, Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Δέσποινα Περρέα, Καθηγήτρια, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Αικατερίνη Παυλάκη, Καθηγήτρια, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Νικόλαος Νικητέας, Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Δημήτριος Δημητρούλης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Παπαλάμπρος Αλέξανδρος-Λουκάς, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Δημήτριος Σχίζας, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ

Πρωτότυπος Τίτλος:

Η πιθανή ευεργετική αυξητικών παραγόντων στην επούλωση πειραματικά δημιουργηθείσας και εκταμθείσας ενδομητριωσικής εστίας στο παχύ έντερο επίμυων

Γλώσσες διατριβής:

Ελληνικά

Μεταφρασμένος τίτλος:

Περίληψη:

Σκοπός: Η αξιολόγηση της πιθανής ευεργετικής δρασης του πλάσματος εμπλουτισμένου με αιμοπετάλια (Platelet rich plasma-PRP) και του συγκολλητικού παράγοντα ινώδους (TISSEEL, Baxter Healthcare Corporation, Deerfield, IL) στην επούλωση του εντέρου μετά το “ξύρισμα”-εφαπτομενική εκτομή πειραματικά επαγόμενης ενδομητριωτικής εστίας παχέος εντέρου.
Σχεδίαση μελέτης: Τυφλή τυχαιοποιημένη πειραματική μελέτη.
Ζώα: Τριάντα θήλεις αρουραίοι Sprague-Dawley (SD).
Παρεμβάσεις: Επαγωγή πειραματικής ενδομητρίωσης του παχέος εντέρου με αυτόλογη μεταμόσχευση ενδομητρικού ιστού σε όλα τα ζώα (1η χειρουργική επέμβαση). Τριάντα αρουραίοι τυχαιοποιήθηκαν σε 1 από τις 3 ομάδες σύμφωνα με την θεραπευτική παρέμβαση: PRP (ομάδα I, ν = 10), TISSEEL (ομάδα II, n = 10) ή κανένας παράγοντας (ομάδα III, ν=10) εφαρμόστηκαν στην “ξυρισμένη” επιφάνεια του παχέος εντέρου (2η χειρουργική επέμβαση).
Μετρήσεις και κύρια αποτελέσματα: Η ενδομητρίωση του παχέος εντέρου επάχθηκε με επιτυχία σε όλα τα ζώα. Τέσσερις ημέρες μετά τη 2η χειρουργική επέμβαση, τα ζώα υπέστησαν ευθανασία και πραγματοποιήθηκε ιστολογική εξέταση. Η ιστολογική εξέταση έδειξε ότι σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, η εναπόθεση κολλαγόνου βρέθηκε σε σημαντικά υψηλότερη έκφραση τόσο στην ομάδα του PRP όσο και σε αυτή του TISSEEL (p = .011 και p = .011, αντίστοιχα). Η διαταραχή της αρχιτεκτονικής των στιβάδων του παχεός εντέρου ήταν στατιστικά πιο έντονη στην ομάδα ελέγχου συγκριτικά με την ομάδα TISSEEL (p = .033) ενώ παρατηρήθηκε πιο εξεσημασμένος σχηματισμός νέων αιμοφόρων αγγείων στην ομάδα του TISSEEL σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (p = .023). Δεν ανιχνεύθηκαν ιστολογικές ενδείξεις υπολειμματικής ή υποτροπιάζουσας νόσου.
Συμπέρασμα: Τόσο η χρήση του PRP όσο και του TISSEEL φαίνεται να είναι ασφαλής και να σχετίζεται με βελτίωση της επούλωσης των ιστών μετά την αποψίλωση ενδομητριωσικής εστίας παχέος εντέρου, που αποδίδεται στην αυξημένη εναπόθεση κολλαγόνου, στη νεοαγγείωση και την προστασία της ακεραιότητας των στιβάδων του παχέος εντέρου. Στο πεδίο αυτό, κλινικές δοκιμές απαιτούνται για να επιβεβαιώσουν την αποτελεσματικότητα του PRP και του TISSEEL στην κλινική πράξη.

Κύρια θεματική κατηγορία:

Επιστήμες Υγείας

Λέξεις-κλειδιά:

Ενδομητρίωση, Ενδομητρίωση παχέος εντέρου, PRP, Αυξητικοί παράγοντες, Επούλωση, Εφαπτομενική εκτομή

Ευρετήριο:

Όχι

Αρ. σελίδων ευρετηρίου:

Εικονογραφημένη:

Ναι

Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:

132

Αριθμός σελίδων: