Τμήμα Ιατρικής
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2021-10-19

2021

Δραχτίδη Καλλιόπη

Παρασκευή Ματσώτα, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γεωργία Γερολουκά-Κωστοπαναγιώτου, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Χρυσάνθη Μπατιστάκη, Αν. Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Σοφία Καλανταρίδου, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Θεοδόσιος Σαραντέας, Αν. Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Τατιάνα Σιδηροπούλου, Αν. Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περικλής Παναγόπουλος, Επικ. Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ

Επισκληρίδιος αναλγησία ελεγχόμενη από την ασθενή (Patient controlled epidural analgesia – PCEA) με διάλυμα ροπιβακαΐνης 0,15% και φεντανύλης 2 μg/ml κατά τη διάρκεια φυσιολογικού τοκετού. Συγκριτική μελέτη της συνεχούς έγχυσης μαζί με κατ’ επίκληση της επιτόκου χορήγηση σε σχέση με την κατ’ επίκληση μόνο της επιτόκου χορήγηση ως προς την αποτελεσματικότητα και την ικανοποίηση των επιτόκων

Ελληνικά

Επισκληρίδιος αναλγησία ελεγχόμενη από την ασθενή (Patient controlled epidural analgesia – PCEA) με διάλυμα ροπιβακαΐνης 0,15% και φεντανύλης 2 μg/ml κατά τη διάρκεια φυσιολογικού τοκετού. Συγκριτική μελέτη της συνεχούς έγχυσης μαζί με κατ’ επίκληση της επιτόκου χορήγηση σε σχέση με την κατ’ επίκληση μόνο της επιτόκου χορήγηση ως προς την αποτελεσματικότητα και την ικανοποίηση των επιτόκων

Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στη συγκριτική αξιολόγηση δύο διαφορετικών τρόπων
ρύθμισης της ελεγχόμενης από την ασθενή επισκληριδίου αναλγησίας (Patient Controlled Epidural Analgesia, PCEA) χρησιμοποιώντας το ίδιο διάλυμα κατά τη διάρκεια
φυσιολογικού τοκετού.
Πρόκειται για μια προοπτική τυχαιοποιημένη μελέτη, στην οποία συμπεριλήφθηκαν 52
επίτοκες που έλαβαν επισκληρίδιο αναλγησία με χορήγηση διαλύματος ροπιβακαΐνης
0,15% με φεντανύλη 2 μg/ml κατά τον φυσιολογικό τοκετό. Οι επίτοκες χωρίστηκαν σε
δύο ομάδες ανάλογα με τη ρύθμιση της PCEA. Στην ομάδα Β/D (n=26) εφαρμόστηκε
συνεχής έγχυση (5 ml/h) και κατ’ επίκληση χορήγηση (5 ml ανά 10 min), ενώ στην ομάδα
D (n=26) εφαρμόστηκε μόνο κατ’ επίκληση χορήγηση (5 ml ανά 10 min). Πρωταρχικός
στόχος ήταν η συνολική κατανάλωση τοπικού αναισθητικού. Δευτερεύοντες στόχοι ήταν η επάρκεια της αναλγησίας [VAS scores, η επάνοδος οξέος πόνου (Breakthrough pain)] και οι παράμετροι έκβασης από τη μητέρα και από το νεογνό.
Δεν παρατηρήθηκε στατιστική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων όσον αφορά τα
δημογραφικά χαρακτηριστικά, τη διάρκεια του 1ου και 2ου σταδίου του τοκετού, την
έκβαση του τοκετού, τις δόσεις διάσωσης, τον κινητικό αποκλεισμό (Bromage scale), τη
συνολική χορήγηση ωκυτοκίνης και εφεδρίνης, τις ανεπιθύμητες ενέργειες και την
ικανοποίηση των επιτόκων, καθώς και τα Apgar scores και το pH των νεογνών. Η
συνολική κατανάλωση τοπικού αναισθητικού ήταν μεγαλύτερη στην ομάδα B/D σε σχέση με την ομάδα D (p=0.015). Στατιστική διαφορά με υψηλότερα VAS scores στην ομάδα D βρέθηκε μόνο στο τέλος του δεύτερου σταδίου του τοκετού (p=0.036) και 60 λεπτά μετά τη χορήγηση της δοκιμαστικής επισκληριδίου δόσης (p=0.022). Τα επεισόδια
Breakthrough pain (VAS>4) ήταν συχνότερα στην ομάδα D (p=0.035).
Συμπερασματικά, στον ανώδυνο τοκετό με PCEA, ο συνδυασμός συνεχούς
επισκληριδίου έγχυσης και κατ’ επίκληση χορήγησης αυξάνει τη συνολική κατανάλωση
τοπικού αναισθητικού και μειώνει τα επεισόδια Breakthrough pain, χωρίς όμως να επιδρά στη συνολική ικανοποίηση των επιτόκων και στην έκβαση των νεογνών.

Επιστήμες Υγείας

Ελεγχόμενη από την ασθενή επισκληρίδιος αναλγησία (PCEA), Επισκληρίδιος αναλγησία, Συνεχής έγχυση, Ροπιβακαΐνη, Φεντανύλη

Όχι

0

Ναι

229

135

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2961038