Μονάδα:
Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας ΔιοίκησηςΒιβλιοθήκη Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης - Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών - Κοινωνιολογίας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2021-09-23
Συγγραφέας:
Καπαϊ Δημήτρης
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Εμμανουέλα Δούση. Kαθηγήτρια, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, ΕΚΠΑ.
Πρωτότυπος Τίτλος:
«Τα ανθρώπινα Δικαιώματα στην Ελλάδα την εποχή του Covid-19»
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
«Τα ανθρώπινα Δικαιώματα στην Ελλάδα την εποχή του Covid-19»
Περίληψη:
Ο σημερινός όρος ανθρώπινα δικαιώματα που τόσο χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας, είναι ένας όρος ο οποίος είναι αποτέλεσμα μακροχρονίων πολίτικων, κοινωνικών, ιστορικών και τεχνολογικών εξελίξεων. Είναι ένας όρος ή μάλλον καλυτέρα μια κατάσταση η οποία συνεχώς εξελίσσεται μαζί με τον άνθρωπο. Όσο ο άνθρωπος ερευνά και ανακαλύπτει νέα πράγματα, τόσο και ο ίδιος ο όρος αναπτύσσεται. Απτό παράδειγμα είναι τόσο το διεθνές δίκαιο του εναέριου χώρου- διαστήματος οπού αν ο άνθρωπος δεν ξεκινούσε να εξερευνά ή να αξιοποιεί τον εναέριο χώρο για την υλοποίηση των συμφερόντων του, δεν θα πρόκυπτε αυτή η κατηγορία δικαίου όσο και το δίκαιο περιβάλλοντος. Με την πάροδο λοιπόν του χρόνου, ο συνταγματικός κατάλογος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εμπλουτίζεται με νέα δικαιώματα τα οποία αποδυναμώνουν παλαιοτέρα.
Είναι κοινός τόπος πως η κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί απόρροια των διεκδικήσεων από πλευράς κοινωνικών ομάδων . Σταθμός της κατοχύρωσης αποτελεί η Γαλλική επανάσταση του 1789. Μαζί με την Γαλλική διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του 1789, σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι επαναστατικές ιδέες, οι εργατικές κινητοποιήσεις και το ισχυρό σύνταγμα της Βαϊμάρης του 1919. Η ανθρωποκεντρική αυτή μορφή στα μεταπολεμικά συντάγματα επισφραγίστηκε με τις οδυνηρές εμπειρίες του Β παγκοσμίου πολέμου καθώς και με το μελανό σημείο της ανθρώπινης ιστορίας, τις ναζιστικές πρακτικές οι οποίες ανήγαγαν πολλές αρχές στα συντάγματα αλλά και στα κείμενα προστασίας όπως παραδείγματος χάριν η ανθρώπινη αξία ως καταστατική αρχή.
Είναι άξιο να σημειωθεί πως ο σκοπός, το πεδίο εφαρμογής και οι δυνητικές προκλήσεις που συναντούν τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν αποτελούν διαχρονικά μεγέθη. Έτσι, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πως η κανονιστική εμβέλεια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαφοροποιείται από την μεταβολή κοινωνικών αντιλήψεων. Εδώ λοιπόν έγκειται και ο προβληματισμός της παρούσας πτυχιακής. Πως δηλαδή οι νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί παγκοσμίως λόγω της πανδημίας που κυριεύει το ανθρώπινο είδος τον τελευταίο χρόνο, έχει επηρεάσει το κανονιστικό πλαίσιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα συντάγματα από μόνα τους όπως και διεθνή και ευρωπαϊκά κείμενα π.χ. ΕΣΔΑ έχουν προβλέψει για τυχόν περιορισμούς που μπορούν να δεχθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι λοιπόν τα μέτρα που έχουν ληφθεί για την αντιμετώπιση της πανδημίας σύμφωνα με τους περιορισμούς αυτούς? Δεν τίθεται ζήτημα πως η κατάσταση της πανδημίας πρόκειται για μια αρκετά περιπλοκή περίπτωση ως προς την αντιμετώπιση της. Είναι ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να λάβει υπόψιν ένα ευρύ φάσμα τομέων της καθημερινότητας όπως είναι ο κοινωνικός, ο οικονομικός, ο υγειονομικός καθώς και ο νομικός.
Όπως και να έχει, κατευθυντήρια αρχή για την ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου πρέπει να παραμένει η σκέψη ότι όσο και αν το δίκαιο οφείλει να λαμβάνει υπόψιν της κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες προκειμένου να μην καταλήξει σε ένα απλό κείμενο χωρίς εφαρμογή στον κόσμο των νομικών ιδεών , άλλο τόσο τα θεμελιώδη δικαιώματα θεσπίστηκαν για την προστασία της ανθρώπινης προσωπικότητας παρά τα όποια πρόσκαιρα κελεύσματα των καιρών.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Κοινωνικές, Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες
Λοιπές θεματικές κατηγορίες:
Δίκαιο – Νομοθεσία
Λέξεις-κλειδιά:
Ανθρώπινα δικαιώματα, πανδημία, covid-19, εμβολιασμός
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
35
