Περίληψη:
Λαμβάνοντας υπόψη τη διεθνή βιβλιογραφία και το ιστορικό υπόβαθρο που κρύβεται πίσω από την εξέλιξη του ορισμού των ατόμων με αναπηρία, ειδικές ανάγκες ή αλλιώς των ατόμων με ειδικές ικανότητες (Αγγελοπούλου-Σακαντάμη, 2004), γίνεται αντιληπτό το πόσο σημαντική είναι η προσφορά της Επιστήμης σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο ως προς την εξομάλυνση και την αποκατάσταση πολλών αναπηριών. Η Μαιευτική Γυναικολογία, η Παιδιατρική, η Νευρολογία, η Φυσικοθεραπεία, η Ορθοπεδική, η Ψυχολογία, η Ψυχιατρική, η Εργοθεραπεία, η Κοινωνιολογία, η Λογοθεραπεία, καθώς και η Φυσική Αγωγή είναι κάποια από τα ποικίλα θεωρητικά και πρακτικά πεδία που έχουν συνδράμει στην εξέλιξη και στην ιλιγγιώδη πρόοδο που έχει γνωρίσει από τον 20ο αιώνα κι έπειτα ο ευρύτερος κλάδος της Ειδικής Αγωγής και ιδιαίτερα, της Ειδικής Φυσικής Αγωγής (Αγγελοπούλου-Σακαντάμη, 2004). Όλες οι παραπάνω επιστήμες, θεωρητικές και μη, έχουν συντελέσει στην αλματώδη εξέλιξη και αντιμετώπιση κινητικών αδυναμιών, νοητικών αναπηριών, στον σύγχρονο και έγκυρο ορισμό των ιδιαίτερων αναγκών, στην αποκατάσταση κάποιων από αυτών, αλλά και στην πρόληψη και αποκατάσταση αρκετών περιπτώσεων αναπηρίας. Μιλώντας, έτσι, για ολιστική και διεπιστημονική προσέγγιση του ευρύτερου φάσματος της Ειδικής Αγωγής, δεν γίνεται να παραληφθεί η αξία της γυμναστικής, της άσκησης και της κίνησης, όσον αφορά στα άτομα με ιδιαίτερες κινητικές ανάγκες. Τοιουτοτρόπως, καθίσταται σαφής η σημαντικότητα της Φυσικής Αγωγής και ο πολυσήμαντος ρόλος της στη ζωή των ανθρώπων με αναπηρίες. Εμβαθύνοντας στον κόσμο της άσκησης και της κίνησης και μέσω των ερευνών που έχουν διεξαχθεί παγκοσμίως, διαφάνηκε η ζωτικότητα του χορού και της χορευτικής άσκησης ως προς την ανάπτυξη κινητικών δεξιοτήτων, την εξισορρόπηση κινητικών δυσκολιών, την έκφραση των συναισθημάτων εν απουσία λόγου, καθώς και για πολλά άλλα οφέλη που προκύπτουν διαμέσου των χορευτικών δραστηριοτήτων σε άτομα με αδυναμίες και ιδιαιτερότητες. Συγκεκριμένα, η παρούσα εργασία διαπραγματεύεται την πολυσημία και τον άρρηκτο δεσμό που διαμορφώνεται μεταξύ χορού, άσκησης και ανθρώπων με οποιωνδήποτε ειδών αναπηρίες, εστιάζοντας με αυτόν τον τρόπο στις αιτίες που ο χορός προσδίδει μόνο οφέλη στην υγεία, στην ομαλή διαβίωση, αλλά και στην ποιότητα ζωής των Α.Μ.Ε.Α. Ωστόσο, παρακάτω θα δοθούν όλοι οι ορισμοί που οφείλεται να αναλυθούν, προκειμένου να γίνει κατανοητή η σημαντικότητα των χορευτικών δραστηριοτήτων στη ζωή των ανθρώπων που πάσχουν είτε από σωματικές, είτε από νοητικές αναπηρίες. Επιπροσθέτως, αξίζει να σημειωθεί πως στο πλαίσιο των χορευτικών και κινητικών δεξιοτήτων συνυπάρχουν πολλών ειδών χορευτικές δραστηριότητες, αλλά και πολλά είδη χορού, καθώς μέσω της εξέλιξης των ερευνών και της γνώσης πάνω στο αντικείμενο, ειδικοί παιδαγωγοί και ειδικοί γυμναστές με εξειδίκευση στο χορό, έχουν αναδείξει διάφορες αποτελεσματικές τεχνικές (Αγγελοπούλου-Σακαντάμη, 2004, Στεφανιδάκη, 2013). Μερικές από αυτές τις τεχνικές θα αναλυθούν διεξοδικά στην προκείμενη εργασία, αναφέροντας κάποια «σημεία κατατεθέντα» της θεραπευτικής χορευτικής κίνησης, όπως τον προσαρμοσμένο χορό, τη χοροθεραπεία, το μικτό χορό, καθώς και τις ευεργετικές ιδιότητες αυτών (Sherill, 2003). Τέλος, δεν επρόκειτο να παραλειφθούν από την εργασία οι επιστημονικές προτάσεις για περαιτέρω έρευνα, καθώς και για την επιτυχή ένταξη των Α.Μ.Ε.Α. στο ευρύτερο κοινωνικό τους περιβάλλον.
Λέξεις-κλειδιά:
Χορός, κίνηση, έκφραση, θεραπευτική αξία, αναπηρία, κινητικές αναπηρίες, προσαρμοσμένος χορός, επιστήμη, ειδικός πληθυσμός.
