Περίληψη:
Μελετήσαμε πιθανούς λόγους για τους οποίους μία διφωνία απλών τόνων μπορεί να χαρακτηριστεί από τον-την ακροατή-ακροάτρια ως σύμφωνη ή διάφωνη, δηλαδή ως ευχάριστη ή όχι στο άκουσμά της, με την πραγματοποίηση ενός πειράματος σε ένα σύνολο 70 προσώπων. Για τη μελέτη αυτή χρησιμοποιήσαμε ένα πλήθος διφωνιών με διαφορετικούς λόγους των συχνοτήτων τους, ώστε αυτοί να αντιστοιχούν στα διαστήματα της δυτικής μουσικής, τα οποία είναι πιο διαδεδομένα και αναγνωρίσιμα από το γενικό κοινό, ενώ παράλληλα οι διφωνίες έχουν μεταβλητό τονικό ύψος, ώστε να διερευνηθεί εάν υπάρχει σχέση της προτίμησης ενός ήχου με τη συχνότητά του. Οι απλοί τόνοι, οι απαρτίζοντες μια διφωνία, δεν αντιστοιχούν στις συνηθισμένες νότες, αλλά διατηρείται ο λόγος των συχνοτήτων. Επί παραδείγματι, για τη δημιουργία μιας οκτάβας δεν παίρνουμε 220 Hz (La3) και 440 Hz (La4) αλλά 200 Hz και 400 Hz. ΄Ενας κατάλογος με τις χρησιμοποιηθείσες διφωνίες βρίσκεται στο Παράρτημα Αʹ).
Οι διφωνίες φτιάχτηκαν στον υπολογιστή με το λογισμικό Audacity και το ψυχοακουστικό
πείραμα με το λογισμικό PsychoPy. Οι διφωνίες παρουσιάστηκαν με τυχαία σειρά στα υποκείμενα
(πρόσωπα). Το υποκείμενο απαντούσε με Ναι ή ΄Οχι αν του αρέσει ή όχι μια διφωνία. Μεταφράσαμε το Ναι σε 1 και το ΄Οχι σε 0, και μελετήσαμε στατιστικά τις προτιμήσεις των υποκειμένων. Δηλαδή, η προτίμηση ορίζεται ως η μέση τιμή των Ναι (1) και ΄Οχι (0). Διακρίναμε κατηγορίες όπως άνδρες - γυναίκες, μουσικοί - μη μουσικοί, καθώς και ηλικιακές. Η στατιστική μελέτη έγινε με μέσες τιμές, τυπικές αποκλίσεις, σφάλματα, σύγκριση μέσων τιμών με κριτήριο Whitney-Mann και μέθοδο ελαχίστων τετραγώνων. Γενικά, φαίνεται πως η αύξηση της συχνότητας μειώνει την προτίμηση, ενώ μεγαλύτεροι λόγοι είναι ίσως προτιμητέοι.
Λέξεις-κλειδιά:
απλοί τόνοι, διφωνία, συμφωνία, διαφωνία, Ψυχοακουστική, Ακουστική
