Μονάδα:
Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και ΑθλητισμούΒιβλιοθήκη Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού
Ημερομηνία κατάθεσης:
2023-03-02
Συγγραφέας:
ΤΣΕΛΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ
ΤΣΕΚΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
ΜΗΤΡΟΤΑΣΙΟΣ Μ., ΛΕΚΤΟΡΑΣ, ΣΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Φυσιολογικές αποκρίσεις κατά τη διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης και σύγκριση δύο πρωτοκόλλων προπόνησης
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Φυσιολογικές αποκρίσεις κατά τη διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης και σύγκριση δύο πρωτοκόλλων προπόνησης
Περίληψη:
Η αερόβια ικανότητα και η μυϊκή ισχύς είναι κομβικοί παράγοντες της αθλητικής απόδοσης στο ποδόσφαιρο. Η εργασία είχε στόχο να εξετάσει τα αποτελέσματα δύο πρωτοκόλλων διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης, την κόπωσης που επιφέρουν στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ) και στο δείκτη υποκειμενικής αντίληψης κόπωσης (RPE). Δεκαπέντε νεαροί ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου κατανεμήθηκαν με τυχαία σειρά σε δύο ομάδες που πραγματοποίησαν ένα από τα δύο πρωτόκολλα 2 x 6 λεπτών με ενδιάμεσο διάλειμμα 3 λεπτά. Η πρώτη ομάδα (GΑ10) έτρεξε για 10 s και 10 s παθητικό διάλειμμα και η δεύτερη ομάδα (GΒ15) έτρεξε 15 s με 15 s παθητικό διάλειμμα, με την ένταση να έχει οριστεί στο 100% της ταχύτητας της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου (vV̇O2max). Οι δύο ομάδες υποβλήθηκαν σε υπαίθριο εργομετρικό έλεγχο για τον εντοπισμό της V̇O2max καθώς και των σωματομετρικών χαρακτηριστικών και της σωματικής σύστασης. Ακολούθησε πρόγραμμα παρέμβασης 4 εβδομάδων με συχνότητα 2 φορές την εβδομάδα όπου οι παίκτες εκτέλεσαν 2 σειρές των 6 λεπτών. Στο τέλος των 4 εβδομάδων ακολούθησε επαναληπτική μέτρηση για εντοπιστούν οι διαφορές από το πρόγραμμα παρέμβασης. Η ομάδα ελέγχου (CG) περιορίστηκε στο αγωνιστικό πρόγραμμα χωρίς να εκτελέσει πρόγραμμα παρέμβασης. Τα αποτελέσματα εμφάνισαν σημαντική βελτίωση στην απόσταση που καλύφθηκε έπειτα από το πρόγραμμα παρέμβασης και στις δύο ομάδες (GΑ10: 320,0±128,58 μέτρα και GΒ15: 175,0±120,83 μέτρα αντίστοιχα, p<0.05). Ανάμεσα στις δύο ομάδες, η GΑ10 εμφάνισε υψηλότερες τιμές (p<0.05) σε σχέση με το GΒ15 στη συνολική καλυπτόμενη απόσταση. Επιπλέον, παρουσιάστηκαν υψηλότερες τιμές στο δείκτη υποκειμενικής αντίληψης κόπωσης (RPE) στη GΒ15 σε σύγκριση με την GΑ10 (p<0.01), ενώ το CMJ δεν εμφάνισε καμία μεταβολή σε καμία από τις δύο ομάδες. Συμπερασματικά, η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης (ΗΙΙΤ) εμφανίζει καλύτερα αποτελέσματα σε σύντομο χρόνο εργασίας και χαμηλότερες τιμές στο RPE αλλά καμία από τις δύο μεθόδους δεν επιφέρει κόπωση στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Εκπαίδευση – Αθλητισμός
Λέξεις-κλειδιά:
αερόβια ικανότητα, διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης, δείκτης υποκειμενικής αντίληψης κόπωσης (RPE), άλμα αντίθετης κατεύθυνσης (CMJ).
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
46
