Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Κυρίτση Ελένη, Ομότιμος Καθηγήτρια, Τμήμα Νοσηλευτικής, ΠΑΔΑ
Τούσουλης Δημήτριος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Τούτουζας Κωνσταντίνος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η τροπονίνη υψηλής ευαισθησίας είναι η προτιμώμενη ορολογική εξέταση για την αξιολόγηση ασθενών με υποψία οξέος στεφανιαίου συνδρόμου. Το έμφραγμα του μυοκαρδίου χωρίς ανύψωση ST (NON- STEMI), το έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανύψωση ST (STEMI) και η ασταθής στηθάγχη είναι οι τρεις παραδοσιακοί τύποι οξέος στεφανιαίου συνδρόμου.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η σύγκριση των επιπέδων τροπονίνης των δύο πρώτων 24ώρων νοσηλείας σε σχέση με την τελική έκβαση, όπως και με δημογραφικά και κλινικά χαρακτηριστικά ασθενών με ΟΣΣ
Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 84 ασθενείς, που νοσηλευτήκαν στην Μονάδα Εμφραγμάτων ή και στην Καρδιολογική Κλινική στο Γ.Ν.Α «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ» με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο από το 2020 έως το 2022. Καταγράφθηκαν δεδομένα από τους φακέλους των ασθενών, από το ιστορικό, τον εργαστηριακό και απεικονιστικό τους έλεγχο. Αποκλείστηκαν από τη μελέτη οι ασθενείς με οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Αποτελέσματα: Από τους 84 ασθενείς (εκ των οποίων το 84,5% ήταν άνδρες, με μέση ηλικία τα 63,5±26,7 έτη, με μέσο όρο νοσηλείας στη Μονάδα Εμφραγμάτων τις 4,06±1,8 ημέρες) το 50% είχε τελική διάγνωση STEMI, το 40,5% NON- STEMI, και το 9,5% διάγνωση ασταθούς στηθάγχης. Το 90,5% του δείγματος υποβλήθηκε σε αγγειοπλαστική και το 9,5% παραπέμφθηκε για αορτοστεφανιαία παράκαμψη, ενώ τρεις ασθενείς συνολικά απεβίωσαν. Δεν βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στα επίπεδα της τροπονίνης κατά την εισαγωγή, 3 έως 6 ώρες από την εισαγωγή, >6 ώρες και την επόμενη ημέρα σε σχέση με το φύλο, με την ηλικιακή ομάδα, τον Δείκτη Μάζας Σώματος (BMI), τον κάπνισμα και τις συνοσηρότητες (p>0,05). Διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπευτική παρέμβαση με αγγειοπλαστική είχαν χαμηλότερες τιμές τροπονίνης κατά την 3η και 4η μέτρηση (p=0,009 και p=0,008 αντίστοιχα), ενώ οι ασθενείς που παραπέμφθηκαν για BY PASS είχαν υψηλότερες τιμές τροπονίνης κατά την 3η και 4η μέτρηση (p=0,011 και p=0,010 αντίστοιχα). Σχετικά με την τελική διάγνωση, οι ασθενείς με STEMI είχαν μεγαλύτερες τιμές τροπονίνης κατά την 2η και 3η μέτρηση (p<0,001 και p=0,005 αντίστοιχα) σε σύγκριση με τους ασθενείς με NON-STEMI. Επίσης, οι ασθενείς που απεβίωσαν είχαν υψηλότερες τιμές τροπονίνης σε όλες τις μετρήσεις, οι οποίες παρουσιάζουν συνεχώς αυξητική τάση, με στατιστικά σημαντική διαφορά στα επίπεδα τροπονίνης της επόμενης ημέρας (p<0,001).
Συμπεράσματα: Η τροπονίνη υψηλής ευαισθησίας είναι ένας ασφαλής βιοδείκτης για την διάγνωση οξέων στεφανιαίων συνδρόμων με ταυτόχρονη συνεκτίμηση της κλινικής εικόνας του ασθενούς. Επίσης, είναι ένας αξιόπιστος δείκτης παρακολούθησης των ασθενών για πιθανή υποτροπή εμφράγματος ή/ και ανάγκη περαιτέρω παρέμβασης. Tέλος, η τροπονίνη υψηλής ευαισθησίας χρησιμοποιείται ως προγνωστικός παράγοντας για την τελική έκβαση των οξέων στεφανιαίων συνδρόμων.
Λέξεις-κλειδιά:
Τροπονίνη υψηλής ευαισθησίας, Oξέα στεφανιαία σύνδρομα, STEMI έμφραγμα, NON STEMI έμφραγμα
