Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
ΤΣΟΛΑΚΗΣ ΧΑΡΙΛΑΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ, ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ, ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Περίληψη:
Ο σκοπός τους παρούσας εργασίας είναι να γίνει συστηματική καταγραφή δεικτών κόπωσης RPE, RPE επόμενης ημέρας και απόδοση σε νευρομυικές παραμέτρους αλτικών προσπαθειών σε υψηλών επιδόσεων αθλητές καράτε και μπραζίλιαν ζίου ζίτσου. Υποθέσαμε ότι λαμβάνοντας υπόψη ότι το ζίου ζίτσου είναι άθλημα λαβής ενώ το άλλο κυρίως λακτισμάτων θα υπάρχουν διαφορές όσον αφορά την αντιλαμβανόμενη κόπωση και θα έχουν διαφορετική απόδοση στις αλτικές δοκιμασίες. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας είναι η πρώτη μελέτη η οποία συνδύασε τη μελέτη του δείκτη υποκειμενικής κόπωσης και της επόμενης ημέρας και της εβδομαδιαίας νευρομυικής απόδοσης στην αρχή και στο τέλος της προπόνησης, τρείς φορές την εβδομάδα για 30 ημέρες. Ερευνήσαμε διαδοχικά τι είναι το RPE, τι είναι το Sweet Spot και πραγματοποιήσαμε ανασκόπηση βιβλιογραφίας φορτίου και μαχητικών αθλημάτων, καθώς επίσης και το πώς επηρεάζει το φορτίο της προπόνησης την απόδοση και συγκεκριμένα την αλτική ικανότητα. Το δείγμα μας αποτελείται συνολικά από 20 αθλητές υψηλών επιδόσεων (10 αθλητές καράτε και 10 αθλητές μπραζίλιαν ζίου ζίτσου), άνδρες (1) και γυναίκες (2) μεταξύ 18 και 35 ετών, οι οποίοι βρίσκονται στην ολοκλήρωση της φετινής αθλητικής τους σεζόν, άρα δεν ακολουθούν άμεσα αγωνιστικές υποχρεώσεις για αυτούς και εκτελούν το λιγότερο 3 προπονητικές μονάδες εβδομαδιαίως. Η συνολική διάρκεια των μετρήσεων ήταν 4 εβδομάδες, στις οποίες δημιουργήσαμε έναν μοναδικό πίνακα δεδομένων για κάθε αθλητή σχετικά με τα στοιχεία του, τα ανθρωπομετρικά του χαρακτηριστικά και τη μέτρηση ενός αρχικού κατακόρυφου άλματος πριν από οποιαδήποτε προπονητική παρέμβαση. H επιλογή των κατακόρυφων αλμάτων για δείκτες κόπωσης έγινε γιατί έχει φανεί ότι τα κατακόρυφα άλματα διαφοροποιούν την απόδοση μεταξύ αρχαρίων, μετρίων και κορυφαίων αθλητών ζίου ζίτσου (Diaz Lara et al 2014). Ζητήθηκε από τους αθλητές να εκτελέσουν κατά την τρίτη και μόνο προπονητική μονάδα της εβδομάδας τεσσάρων αλμάτων άνευ φοράς μετρημένα σε εκατοστά (δύο μετά την ολοκλήρωση της προθέρμανσης και δύο στο τέλος της προπονητικής διαδικασίας), ενώ εξαίρεση αποτέλεσε η πρώτη εβδομάδα συλλογής του δείγματος, όπου προστέθηκαν στις μετρήσεις άλλα δύο άλματα μετά την ολοκλήρωση της προθέρμανσης κατά την πρώτη προπονητική μονάδα της εβδομάδας, μετρημένα και αυτά σε εκατοστά. Καταγράψαμε για κάθε έναν ξεχωριστά και αναλυτικά για κάθε μία από τις προπονητικές μονάδες που εκτέλεσε η διάρκεια που προπονήθηκε, ο δείκτης υποκειμενικής αξιολόγησης κόπωσης (RPE) από το 0 έως το 10, με το 0 να είναι η ελάχιστη καταβολή προσπάθειας και το 10 η μέγιστη, ο δείκτης ετοιμότητας για την επόμενη ημέρα εκτέλεσης προπονητικής μονάδας από το 0 έως το 10, με το 0 να αντιπροσωπεύει την ελάχιστη ετοιμότητα και το 10 τη μέγιστη. Τα αποτελέσματα των συγκρίσεων έδειξαν ότι οι αθλητές των δύο ειδικοτήτων είχαν παρόμοια ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά και πως οι αθλητές του ζίου ζίτσου υπερείχαν στο σύνολο των αλτικών διαδοχικών μετρήσεων των αθλητών καράτε. Ακόμη, φάνηκε πως ο δείκτης υποκειμενικής κόπωσης την πρώτη εβδομάδα στην αρχή της προπόνησης και την τελευταία εβδομάδα στο τέλος της προπόνησης ήταν σημαντικά μεγαλύτεροι στους αθλητές ζίου ζίτσου σε σχέση με τους αθλητές καράτε. Συμπεράναμε ότι όσον αφορά τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά δεν διαπιστώθηκαν διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων, παρά το γεγονός ότι αναμενόταν λόγω της ανάγκης για μεγαλύτερη ανάπτυξη δύναμης οι αθλητές ζίου ζίτσου να έχουν μεγαλύτερο σωματικό βάρος. Ένας περιορισμός της μελέτης ήταν ότι δεν είχαμε πληροφορίες για τις κατηγορίες που αγωνιζόντουσαν οπότε δεν μπορούμε με σαφή τρόπο να υποστηρίξουμε την θέση αυτή (Øvretveit 2018). Σε αντίθεση με τις θεωρητικές μας υποθέσεις οι αθλητές ζίου ζίτσου ήταν εκρηκτικότεροι στα κάτω άκρα με σημαντικές διαφορές στην ισχύ των κάτω άκρων, παρά το γεγονός ότι είναι άθλημα πάλης (Kons et al 2017). Οι δείκτες αντικειμενικής κόπωσης επιβεβαιώνουν ότι οι αθλητές ζίου ζίτσου συμμετείχαν σε εντονότερες προπονήσεις και είχαν καλύτερη αποκατάσταση την επόμενη ημέρα, γεγονός που δείχνει καλύτερες προπονητικές προσαρμογές (Kirk et al 2021). Τέλος, φαίνεται ότι τα ελλείματα πληροφοριών πρέπει να καλυφθούν με συστηματικότερες μελέτες κατά τη διάρκεια μεσοκύκλων, μικροκύκλων, ατομικών προπονήσεων, πριν και μετά από αγώνες, πριν και μετά από camp προκειμένου η επιστημονική κοινότητα να αντιληφθεί πώς εκφράζονται οι προσαρμογές της προπόνησης στα μαχητικά αθλήματα.
Λέξεις-κλειδιά:
δείκτες κόπωσης, καράτε, μπραζίλιαν ζίου ζίτσου, απόδοση, νευρομυϊκές παράμετροι
