Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Κυρίτση Ελένη, Καθηγήτρια, Τμήμα Νοσηλευτικής, ΠΑΔΑ
Τούσουλης Δημήτριος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Τούτουζας Κωνσταντίνος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η στεφανιαία νόσος αποτελεί μια από τις πιο κοινές αιτίες
νοσηρότητας, θνησιμότητας και αναπηρίας παγκοσμίως. Έχουν αναγνωριστεί
πολλαπλοί αιτιολογικοί παράγοντες που οδηγούν στην ανάπτυξη της νόσου, ενώ η
διάγνωση γίνεται με βάση συγκεκριμένα κριτήρια. Η θεραπευτική προσέγγιση
μπορεί να είναι είτε συντηρητική είτε να διεξαχθεί καρδιοχειρουργική παρέμβαση.
Ο χρόνος παραμονής στη ΜΕΘ, η διασωλήνωση, αλλά και η επιβίωση εξαρτάται
από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση των
ευθυνόμενων παραγόντων για την παρατεταμένη διασωλήνωση των
καρδιοχειρουργημένων ασθενών.
Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν αναδρομικά 2.136
καρδιοχειρουργημένοι ασθενείς που νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο Υγεία κατά το
χρονικό διάστημα 01.01.2022 έως 31.12.2022. Τα στοιχεία συλλέχθηκαν από τους
φακέλους των ασθενών. Εφαρμόστηκαν οι στατιστικές δοκιμασίες t-test, και x2-test και ως στατιστικά σημαντικό θεωρήθηκε το επίπεδο σημαντικότητας 5%.
Αποτελέσματα: Το μεγαλύτερο μέρος του δείγματος 1.929 ασθενείς,
ποσοστό 90,3% ήταν άνδρες. Η ηλικία του δείγματος στο 15,6 ήταν μικρότερη των
55 ετών, στο 29,2% ήταν 56 έως 65, στο 36,6% 66 έως 75 και πάνω από 76 ετών
ήταν το 18,6%. Το 46,9% του δείγματος έπασχε από διαβήτη, υπέρταση αναφέρει
το 86,9%, καπνιστές ήταν το 55,0%,κλάσμα εξώθησης κάτω από 40 παρουσίαζε
το 31,3% του δείγματος. Το μεγαλύτερο ποσοστό 70,8% είχε βάλει τρία και
περισσότερα μοσχεύματα. Πάνω από 48 ώρες διασωλήνωσης είχαν τα άτομα
μεγαλύτερης ηλικίας (69,9 vs 65,9 έτη), (p=0,006), που είχαν χαμηλότερο κλάσμα
εξώθησης (37 vs 47), (p<0,001), είχαν περισσότερα μοσχεύματα (3,14vs2,92),
(p=0,007), περισσότερος χρόνος αποκλεισμού της αορτής, (p<0,001) και
περισσότερο χρόνο μηχανικού αερισμού, (p<0,001), με περιφερική αγγειακή νόσο
p<0,001, με επείγουσα εισαγωγή p<0,001, με εφαρμογή ενδοαορτικής αντλίας
πριν την επέμβαση p=0,049, με βλάβη στην κύρια αριστερή αρτηρία p<0,001, που
προσήλθαν με έμφραγμα του μυοκαρδίου p<0,001, με βλάβη σε περισσότερα από
τέσσερα αγγεία p=0,037, που τους τοποθετήθηκε ενδοαορτική αντλία p<0,001, και
αυτά τα οποία απεβίωσαν p<0,001.
Συμπεράσματα: Οι παράγοντες που σχετίζονται με παρατεταμένη
διασωλήνωση και κακή έκβαση, είναι δημογραφικοί και κλινικοί τόσο
προεγχειρητικοί και διεγχειρητικοί όσο και μετεγχειρητικοί.
