Κατεύθυνση Νεοελληνική Φιλολογία
Βιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής

2024-05-20

2024

Δημουλά Μαρία

Αναπληρωτής Καθηγητής Θανάσης Αγάθος, τμήμα Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πέγκυ Καρπούζου, τμήμα Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Επίκουρη Καθηγήτρια Λητώ Ιωακειμίδου, τμήμα Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Αφηγηματικές τεχνικές στο έργο του Γιώργου Ιωάννου

Ελληνικά

Αφηγηματικές τεχνικές στο έργο του Γιώργου Ιωάννου

Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση των αφηγηματικών τεχνικών στο πρωτότυπο πεζογραφικό έργο του Γιώργου Ιωάννου. Δεδομένου του ενδιαφέροντος του Ιωάννου για την απόδοση του θραυσματικού και αποσπασματικού αντί της μεγάλης αφήγησης, της συγκρότησης των αφηγημάτων του μέσα από ψηφίδες θεματικές, που συναρμόζονται μέσω της διαδικασίας του συνειρμού και της μνημονικής ανάκλησης, στόχος της εργασίας είναι η συγκεκριμενοποίηση των όρων με τους οποίους τα επιμέρους αυτά θεματικά στοιχεία συνδέονται στο αφηγηματικό σύνταγμα των πεζογραφημάτων του προκειμένου να ανασυστήσουν την κατακερματισμένη εσωτερική ζωή του αφηγηματικού υποκειμένου και να της προσδώσουν νόημα. Τα μεθοδολογικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται προέρχονται από τη δομιστική αφηγηματολογία του Gérard Genette, αλλά και από τη θεωρητική τυπολογία της Doritt Cohn, η οποία, στηριζόμενη σε υφολογικά, κειμενικά και ψυχολογικά κριτήρια, πέραν των γλωσσολογικών, παρέχει μια πιο συστηματική και συνεκτική ορολογία για τους αφηγηματικούς τρόπους της παρουσίασης της συνείδησης στη μυθοπλασία. Η εργασία δομείται ως εξής: Στο πρώτο κεφάλαιο διερευνώνται οι αφηγηματικές τεχνικές απόδοσης της σκέψης και της συνείδησης του ήρωα τόσο στην πρωτοπρόσωπη όσο και στην τριτοπρόσωπη αφήγηση• διερευνάται, επίσης, ο βαθμός και το είδος της επίδρασης της τεχνικής του εσωτερικού μονολόγου στα κείμενα του Ιωάννου και η προσαρμογή των υφολογικών χαρακτηριστικών του στον ιδιότυπο αφηγηματικό του λόγο. Εξετάζεται, ακόμη, το είδος του αφηγητή και η σχέση που δημιουργεί με τη συνείδηση την οποία αφηγείται (αποστασιοποίηση ή συγχώνευση) βάσει της διάκρισης της δυσαρμονικής / αρμονικής αφήγησης στο θεωρητικό μοντέλο της D. Cohn. Στο δεύτερο κεφάλαιο, η αφηγηματική διερεύνηση εστιάζει στις χρονικές συνιστώσες της αφήγησης υπό το πρίσμα των κατηγοριών του χρόνου, τις οποίες ανέδειξε η αφηγηματική θεωρία του G. Genette, και ιδιαίτερα της συχνότητας, στοιχεία της οποίας ορίζουν δομικά την αφηγηματική οργάνωση στα πεζογραφήματα του Γ. Ιωάννου. Στο τρίτο κεφάλαιο εξετάζεται η αφηγηματική απόδοση του χώρου, τα σημεία τομής του πραγματικού τοπίου με τα τοπία της φαντασίας και της μνήμης, οι αλλοιώσεις που επιφέρει η υποκειμενική οπτική γωνία στην “αντικειμενική πραγματικότητα” και οι τρόποι με τους οποίους στοιχεία του βιωμένου χώρου συναρθρώνονται για να συγκροτήσουν υποβλητικά και σημαίνοντα “σκηνικά” στην πεζογραφία του Γ. Ιωάννου.

Γλώσσα – Λογοτεχνία

Γιώργος Ιωάννου, αφηγηματικές τεχνικές, παρουσίαση συνείδησης, συνειρμός, Gérard Genette, Doritt Cohn, εσωτερικός μονόλογος, αφηγητής, δυσαρμονική αφήγηση, αρμονική αφήγηση, κατηγορίες χρόνου, συχνότητα, αφηγηματική απόδοση χώρου

Όχι

0

Όχι

65

83

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/3399105