Διαφορετικοί συνδυασμοί ακολουθίας προπονητικών ερεθισμάτων: φυσιολογικές αποκρίσεις και απόδοση στην κολύμβηση

Διδακτορική Διατριβή uoadl:3401622 6 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού
Βιβλιοθήκη Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού
Ημερομηνία κατάθεσης:
2024-06-21
Έτος εκπόνησης:
2024
Συγγραφέας:
Νικητάκης Ιωάννης
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Ανάργυρος Τουμπέκης, Καθηγητής, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Γρηγόριος Μπογδάνης, Καθηγητής, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Γεώργιος Παραδείσης, Καθηγητής, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Νικόλαος Γελαδάς, Καθηγητής, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Βασίλειος Γούργουλης, Καθηγητής, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Βασίλειος Πασχάλης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πέτρος Μποτώνης, Επίκουρος Καθηγητής, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
Διαφορετικοί συνδυασμοί ακολουθίας προπονητικών ερεθισμάτων: φυσιολογικές αποκρίσεις και απόδοση στην κολύμβηση
Γλώσσες διατριβής:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Διαφορετικοί συνδυασμοί ακολουθίας προπονητικών ερεθισμάτων: φυσιολογικές αποκρίσεις και απόδοση στην κολύμβηση
Περίληψη:
Σκοπός της διατριβής ήταν να εξεταστεί η επίδραση διαφορετικής ακολουθίας σειρών προπόνησης στην απόδοση και τις φυσιολογικές αποκρίσεις κατά τη διάρκεια μιας προπονητικής συνεδρίας στην κολύμβηση. Στις τρείς μελέτες της διατριβής συμμετείχαν 36 κολυμβητές με αγωνιστική εμπειρία μεγαλύτερη από 8 έτη. Την πρώτη ημέρα οι κολυμβητές πραγματοποίησαν μέγιστες προσπάθειες 25, 50 και 400 m ελεύθερο. Η μέση ταχύτητα στη δοκιμασία των 400 m θεωρήθηκε ως η μέγιστη αερόβια ταχύτητα (MAS). Σε επόμενη επίσκεψη εκτελέστηκαν πέντε προσπάθειες 200 m ελεύθερο (5x200 m) προκειμένου να υπολογισθεί το κατώφλι γαλακτικού (ΚΓ). Από τις πληροφορίες που συλλέχτηκαν στις προκαταρκτικές δοκιμασίες σχεδιάστηκαν οι ακόλουθες σειρές προπόνησης: α) 8x200 m με ένταση που αντιστοιχεί στο ΚΓ (Ζ1), β) 8x100 m με ένταση που αντιστοιχεί στη MAS (Ζ2), γ) 8x50 m με ένταση που αντιστοιχεί στο 95% της μέγιστης ταχύτητας των 50 m (Ζ3), δ) 4x50 m με μέγιστη ένταση (Ζ4), ε) 8x25 m με μέγιστη ένταση (Ζ5). Η αποκατάσταση μεταξύ επαναλήψεων ήταν 30 s σε Ζ1, Ζ2, Ζ3 και 2 min σε Ζ4 και Ζ5. Σε διαφορετικές μελέτες και συνεδρίες προπόνησης ολοκληρώθηκαν οι ακόλουθοι συνδυασμοί σειρών προπόνησης με 10 min αποκατάσταση μεταξύ των σειρών: μελέτη 1 (n=12), α) Z1-Z3, β) Z3-Z1, γ) Z2-Z3, δ) Z3-Z2, μελέτη 2 (n=12), α) Z1-Z4, β) Z4-Z1, γ) Z2-Z4, δ) Z4-Z2, μελέτη 3 (n=12), α) Z1-Z5, β) Z5-Z1, γ) Z2-Z5, δ) Z5-Z2. Κατά τη διάρκεια κάθε σειράς προπόνησης αξιολογήθηκε ο χρόνος, η συγκέντρωση γαλακτικού (BL), η καρδιακή συχνότητα (ΚΣ) και η αντιλαμβανόμενη κόπωση (RPE). Πριν και μετά από κάθε σειρά προπόνησης αξιολογήθηκαν το pH, η περίσσεια βάσης, η συγκέντρωση διττανθρακικών και η μεταβλητότητα του καρδιακού παλμού (HRV). Η προπονητική επιβάρυνση (TL) αξιολογήθηκε μετά από κάθε προπονητική συνεδρία. Η ταχύτητα σε κάθε σειρά προπόνησης ξεχωριστά ήταν παρόμοια ανεξάρτητα από την εφαρμοζόμενη ακολουθία (p>0,05). Στη Z2, όταν εφαρμόστηκε μετά τη Z3, η BL και η ΚΣ ήταν υψηλότερη και η HRV χαμηλότερη συγκριτικά με την αντίστροφη ακολουθία (p<0,05). Η BL στη Ζ1 δε διέφερε μεταξύ των συνεδριών Ζ1-Ζ3 και Ζ3-Ζ1 (p>0,05), ενώ η BL κατά τη διάρκεια της Ζ1 στις συνεδρίες Ζ4-Ζ1 και Ζ5-Ζ1 ήταν υψηλότερη σε σύγκριση με την αντίστροφη ακολουθία (p<0,05). Στις σειρές Ζ3 και Ζ4, η BL δεν επηρεάστηκε από την εφαρμοζόμενη ακολουθία (p>0,05), ενώ η BL κατά τη διάρκεια της Ζ5 στη συνεδρία Ζ2-Ζ5 ήταν υψηλότερη συγκριτικά με τη συνεδρία Ζ5-Ζ2 (p<0,05). Μετά τη Ζ2 η διαταραχή της οξεοβασικής ισορροπίας ήταν μεγαλύτερη στη συνεδρία Ζ5-Ζ2 σε σύγκριση με την αντίστροφη ακολουθία και η συνολική οξεοβασική διαταραχή ήταν μεγαλύτερη στις συνεδρίες που προηγήθηκε η Ζ3 ή η Ζ4 από τη Ζ1 ή τη Ζ2 (p<0,05). Το προπονητικό φορτίο ήταν υψηλότερο όταν οι σειρές Ζ3, Ζ4, Ζ5 (κυρίως αναερόβιες σειρές) προηγούνταν των Ζ1 και Ζ2 σε όλους τους συνδυασμούς σειρών προπόνησης (p<0,05). Συμπερασματικά, η ικανότητα διατήρησης της κολυμβητικής ταχύτητας σε κάθε σειρά προπόνησης δεν επηρεάζεται από την εφαρμοζόμενη ακολουθία. Οι φυσιολογικές αποκρίσεις και το προπονητικό φορτίο μεγεθύνονται όταν εφαρμόζεται μια αναερόβια-αερόβια ακολουθία σειρών προπόνησης και οι κολυμβητές αναγκάζονται να πραγματοποιήσουν τις κυρίως αερόβιες σειρές προπόνησης με υψηλότερη συγκέντρωση γαλακτικού συγκριτικά με την αντίστροφη ακολουθία.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Εκπαίδευση – Αθλητισμός
Λέξεις-κλειδιά:
αερόβια προπόνηση, αναερόβια προπόνηση, μεταβλητότητα καρδιακού παλμού, προπονητική επιβάρυνση
Ευρετήριο:
Ναι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
15
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
152
Αριθμός σελίδων:
121
Διδακτορικη διατριβη_τελικό.pdf (2 MB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο