Μονάδα:
Κατεύθυνση Σύγχρονες Προσεγγίσεις στην Παθολογία και Χειρουργική του ΑμφιβληστροειδούςΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2024-07-12
Συγγραφέας:
Καζιάνης Σπυρίδων
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Πέτρος Πέτρου, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ραπάνου Ανδρομάχη, Πανεπιστημιακή Υπότροφος, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Σιάσου Γεωργία, Εντεταλμένη Διδάσκουσα, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Pachychoroid spectrum. OCT biomarkers in polypoidal choroidal vasculopathy and current aspects in treatment for peripapillary pachychoroid syndrome
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Φάσμα παθήσεων παχυχοριοειδούς, OCT βιοδείκτες στην πολυποειδή χοριοειδική αγγειοπάθεια και τρέχουσες πτυχές στην θεραπεία του περιθηλαίου παχυχοριοειδικού συνδρόμου
Περίληψη:
Το φάσμα των παθήσεων του παχυχοριοειδούς (PDS), είναι ένας σχετικά πρόσφατος όρος που έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει μια διάχυτη ή εστιακή πάχυνση του χοριοειδούς, διευρυμένα αγγεία στοιβάδας Haller (παχυαγγεία) με λέπτυνση των στιβάδων Sattler και χοριοτριχοειδούς, καθώς και αυξημένη χοριοειδική αγγειακή διαπερατότητα.
Υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός φαινοτύπων, συμπεριλαμβανομένης της κεντρικής ορώδους χοριοαμφιβληστροειδοπάθειας, της παχυχοριοειδικής χρωστικής επιθηλιοπάθειας, της παχυχοριοειδικής νεοαγγείωσης, της πολυποειδούς χοριοειδικής αγγειοπάθειας/ανευρυσματικής νεοαγγείωσης τύπου 1, του περιθηλαίου παχυχοριοειδικού συνδρόμου, της εστιακής παχυχοριοειδικής εντομής, καθώς και δύο σχετικά νέων προσθηκών (περιθηλαία παχυχοριοειδική νεοαγγείωση και περιφερική εξιδρωματική αιμορραγική χοριοαμφιβληστροειδοπάθεια). Αυτές οι οντότητες θεωρείται ότι αντιπροσωπεύουν διαφορετικές εκδηλώσεις ενός κοινού παθομηχανισμού, καθώς έχουν παρατηρηθεί κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους και μπορεί η μια να εξελιχθεί στην άλλη. Η αναγνώριση αυτών των κλινικών οντοτήτων είναι σημαντική, έτσι ώστε να μπορούν να διαφοροποιηθούν από άλλες διαταραχές της ωχράς κηλίδας που έχουν διαφορετική παθοφυσιολογία και θεραπεία.
Η ιδιοπαθής πολυποειδής χοριοειδική αγγειοπάθεια (PCV) περιγράφηκε για πρώτη φορά από τους Yannuzzi et al. το 1990. Το 1995, ο Spaide και οι συνεργάτες του περιέγραψαν το χαρακτηριστικό εύρημα στην αγγειογραφία με ινδοκυανίνη (ICGA) το οποίο είναι ένα διακλαδισμένο αγγειακό δίκτυο με τερματικά ανευρύσματα (πολύποδες) . Η πρόοδος στο multimodal imaging, ειδικά το enhanced-depth imaging (EDI-OCT) και το swept-source (SS-OCT) καθώς και της OCT αγγειογραφίας (OCT-A) έχουν συμβάλει στην καλύτερη κατανόηση του PCV .
Το περιθηλαίο παχυχοριοειδικό σύνδρομο (PPS) είναι μια πρόσφατα αναφερθείσα οντότητα στο φάσμα PDS με χαρακτηριστικά παρόμοια με CSCR που χαρακτηριστικά περιβάλλουν το οπτικό νεύρο. Οι θεραπευτικές επιλογές και η αποτελεσματικότητά τους για το PPS ποικίλλουν. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει συμπέρασμα για το ποια είναι την κατάλληλη θεραπεία που παρέχει καλύτερα ανατομικά ή οπτικά αποτελέσματα. Αν και το PPS θεωρείται παραλλαγή της CSCR, οι μελέτες που αξιολογούν τη διαχείριση του PPS είναι δυσανάλογες με εκείνες της CSCR.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Φάσμα παθήσεων παχυχοριοειδούς, OCT βιοδείκτες, PCV/AT1, PPS
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
131
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.
DIPLOMA ASSAY .pdf
3 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.
