Περίληψη:
Ιστορικό. Η παρουσία ασβεστίου εντός της στεφανιαίας αθηρωματικής πλάκας μπορεί
να επηρεάσει την τελική διάμετρο και τη συμμετρία της ενδοστεφανιαίας πρόθεσης,
ακόμη και σε υψηλές πιέσεις διαστολής. Ωστόσο, το πώς η χωρική κατανομή του
κάθε συστατικού της πλάκας, όπως αυτά ορίζονται με το ενδοστεφανιαίο
υπερηχογράφημα και την εικονική ιστολογία (IVUS-VH), θα μπορούσε να επηρεάσει
την έκπτυξη της ενδοστεφανιαίας πρόθεσης, δεν έχει μελετηθεί. Μέθοδος.
Αξιολογήθηκαν σαράντα τρεις ασθενείς (25 άνδρες, 62 ± 9 χρόνια, 7 γυναίκες, 64
± 7 έτη), που υποβλήθηκαν σε άμεση διαδερμική στεφανιαία αγγειοπλαστική με
τοποθέτηση DES καθοδηγούμενη από το IVUS. Υπολογίστηκαν η επιφάνεια του αυλού
του αγγείου πριν την τοποθέτηση της ενδοστεφανιαίας πρόθεσης και το πραγματικό
εμβαδόν διατομής του αυλού της ενδοστεφανιαίας πρόθεσης (Real cross sectional
stent lumen area), κατά μήκος ολόκληρης της βλάβης. Υπολογίστηκε επίσης η μέση
επιφάνεια διατομής του αυλού της ενδοστεφανιαίας πρόθεσης (Average cross
sectional stent lumen area) (άθροισμα του πραγματικού εμβαδού διατομής του
αυλού του stent το άθροισμα των αριθμών των πραγματικών περιοχών διατομής).
Για το σύνολο της αθηρωματικής πλάκας υπολογίστηκε το ποσοστό και η επιφάνεια
του ασβεστίου, του λιπώδους πυρήνα, του ινώδη και ινολιπώδη ιστού, όπως
ορίζονται από το VH-IVUS. Επίσης, σε μία υποομάδα βλαβών (n=52 πλάκες),
εκτιμήθηκαν επιπλέον παράμετροι που σχετίζονται με τη χωρική κατανομή του κάθε
στοιχείου εντός της πλάκας, όπως η περιοχή και το ποσοστό του κάθε μεμονωμένου
συστατικού που είναι σε επαφή με τον αυλό, βάσει ενός νέου υπολογιστικού
υπολογιστικού αλγορίθμου που αναπτύχθηκε πρόσφατα. Μελετήθηκαν τα σημεία με τη
μέγιστη στένωση του αυλού, με τη μέγιστη συνολική επιφάνεια ασβεστίου,
νεκρωτικού πυρήνα, ινώδους και ινολιπώδους ιστού καθώς και τα σημεία με τη
μέγιστη επιφάνεια ασβεστίου, νεκρωτικού πυρήνα, ινώδους και ινολιπώδους ιστού
που είναι σε επαφή με τον αυλό. Ως μέση έκπτυξη της ενδοστεφανιαίας πρόθεσης
ορίστηκε το ποσοστό του Acssla σε σύγκριση με ιδανικό εμβαδόν διατομής αυλού
του stent (Icssla). Έκπτυξη του stent = [1 - (Icssla-Acssla) / Icssla] * 100%.
Αποτελέσματα. Η έκπτυξη της ενδοστεφανιαίας πρόθεσης ήταν σημαντικά μικρότερη
στην περιοχή με τη μέγιστη επιφάνεια ασβεστίου σε σύγκριση με τη μέση ανάπτυξη
της ενδοστεφανιαίας πρόθεσης (74±12% vs 80±13%, P=0.048, respectively).
Επιπλέον, στις θέσεις όπου το ασβέστιο ήταν δίπλα στον αυλό, η έκπτυξη της
ενδοστεφανιαίας πρόθεσης ήταν μειωμένη σε σύγκριση με τη περιοχή όπου το
ασβέστιο δεν ήταν σε επαφή με τον αυλό (70 ± 23% vs 79 ± 11%, P = 0.036,
αντίστοιχα). Σε αντίθεση στο τμήμα της πλάκας που παρατηρήθηκε η μέγιστη
συνολική επιφάνεια νεκρωτικού πυρήνα, η έκπτυξη της ενδοστεφανιαίας πρόθεσης
ήταν σημαντικά μεγαλύτερη σε σύγκριση με τη μέση έκπτυξη της ενδοστεφανιαίας
πρόθεσης (88 ± 17 % έναντι 80 ± 13 %, αντίστοιχα, Ρ = 0.003). Συμπεράσματα. Τα
αποτελέσματά μας, αποκαλύπτουν την αλληλεπίδραση μεταξύ της κατανομής των
συστατικών της αθηρωματικής πλάκας και της έκπτυξης της ενδοστεφανιαίας
πρόθεσης παρά τις υψηλές πιέσεις διαστολής. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την
ετερογένεια που παρατηρείται στην τοποθέτηση της ενδοστεφανιαίας πρόθεσης κατά
μήκος των στεφανιαίων αθηρωματικών πλακών και τονίζει την ανάγκη για σωστή
προετοιμασία της βλάβης πριν την αγγειοπλάστική
