Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Καθηγητής Κουτσιλιέρης Μιχάλης, Αν. Καθηγητής Ορφανός Στυλιανός, Αν. Καθηγητής Κόνσουλας Χρήστος
Περίληψη:
Σκοπός: Να εκτιμήσει τα κλινικά, τα ορμονικά και τα απεικονιστικά
χαρακτηριστικά των ασθενών με προλακτίνωμα κατά τη διάγνωση, να καταγράψει τις
θεραπευτικές παρεμβάσεις και τη μακροχρόνια έκβαση υπό αγωγή και μετά τη
διακοπή της αγωγής. Υλικό και μέθοδος: Πρόκειται για μια αναδρομική μελέτη.
Εκατό εβδομήντα πέντε ασθενείς (79 μικρο- και 96 μακροπρολακτινώματα)
διαγνώστηκαν με προλακτίνωμα τη χρονική περίοδο από 1/01/1970 ως 31/12/2010. Οι
ασθενείς χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες με βάση τη χρονολογία εισαγωγής της
μαγνητικής τομογραφίας (1990) ως την κύρια μέθοδο απεικόνισης των αδενωμάτων
της υπόφυσης. Η ομάδα Α με 76 ασθενείς διαγνώστηκαν πριν το 1990 (33 μικρο- και
43 μακροπρολακτινώματα, 19 άνδρες και 57 γυναίκες και μέσο όρο ηλικίας
διάγνωσης 31,7±1,4 έτη) και η ομάδα Β με 99 ασθενείς διαγνώστηκαν μετά το 1990
(46 μικρο- και 53 μακροπρολακτινώματα, 35 άνδρες και 64 γυναίκες και μέσο όρο
ηλικίας διάγνωσης 34,8±1,7 έτη). Αποτελέσματα: Τα επίπεδα της προλακτίνης στην
διάγνωση ήταν 602,9±161,4ng/ml στην ομάδα Α και 1206,8±331,9ng/ml στην ομάδα Β
και ήταν πιο υψηλά στα μακροπρολακτινώματα. Τα κλινικά συμπτώματα στη διάγνωση
ήταν ανάλογα με το μέγεθος του αδενώματος και το φύλο των ασθενών. Αγωγή με
αγωνιστές ντοπαμίνης έλαβαν 39 ασθενείς της ομάδας Α και 83 ασθενείς της ομάδας
Β. Συνολικά 23 ασθενείς αντιμετωπιστήκαν με χειρουργική αφαίρεση αδενώματος (16
ασθενείς της ομάδας Α και 7 ασθενείς της ομάδας Β) και σε ακτινοβολία
υποβλήθηκαν συνολικά 11 ασθενείς (9 ασθενείς της ομάδας Α και 2 της ομάδας Β).
Οι θεραπευτικές επεμβάσεις ήταν αποτελεσματικές στη διόρθωση του υπογοναδισμού,
ομαλοποιώντας τα επίπεδα της προλακτίνης και μειώνοντας το μέγεθος του
αδενώματος σε ποσοστό 40,9% για τα μικροπρολακτινώματα και 61,7% για τα
μακροπρολακτινώματα. Ο χρόνος παρακολούθησης για τους 91 ασθενείς (44 μικρο-
και 47 μακροαδενώματα) ήταν 139,2±49,1 μήνες για τα μικρο- και 88,2±13,9
μήνες για τα μακροπρολακτινώματα. Από τους 47 ασθενείς που έγινε διακοπή της
αγωγής με αγωνιστές ντοπαμίνης, υποτροπή εμφάνισαν 56,6% και σε ύφεση
παρέμειναν 40,4%. Η μέση διάρκεια αγωγής ήταν 5 έτη και η μέση διάρκεια
παρακολούθησης μετά τη διακοπή της αγωγής ήταν 2,2 έτη. Συμπερασματικά: Τα
κλινικά χαρακτηριστικά των ασθενών με προλακτίνωμα είναι ανάλογα με το μέγεθος
του αδενώματος και το φύλο των ασθενών και δεν διέφερε από την κλασική
περιγραφή της νόσου. Ανάλογα με τη χρονική περίοδο της διάγνωσης (πριν ή μετά
το 1990) διαπιστώθηκε ο διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης αυτών των ασθενών. Οι
ασθενείς που διαγνώστηκαν πριν το 1990 οι πιο πολλοί αντιμετωπίστηκαν με
βρωμοκρυπτίνη, είχαν υποβληθεί σε χειρουργική αντιμετώπιση και σε ακτινοβολία
χωρίς έλεγχο της νόσου. Η υποτροπή των ασθενών μετά από περίπου 5 χρόνια
θεραπείας ήταν 56,6% στους 26,5 μήνες μετά τη διακοπή της αγωγής.
Λέξεις-κλειδιά:
Προλακτίνη, Προλακτίνωμα, Αγωμιστές ντοπαμίνης, Μακροχρόνια παρακολούθηση
