Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Γιαμαρέλλου Ελένη Καθηγήτρια Παθολογίας, Βώρος Διονύσιος Καθηγητής Χειρουργικής, Πετρίκκος Γεώργιος Καθηγητής Παθολογίας, Δαϊκος Γεώργιος Καθηγητής Λοιμωξιολογίας, Παπαδόπουλος Ιορδάνης Καθηγητής Χειρουργικής, Σουλή Μαρία Επίκουρη Καθηγήτρια Παθολογίας, Αντωνιάδου Αναστασία Επίκουρη Καθηγήτρια Παθολογίας
Περίληψη:
Παρά το γεγονός ότι οι μέταλλο-β-λακταμάσες υδρολύουν τις περισσότερες β-
λακτάμες συμπεριλαμβανομένων των καρβαπενεμών, πολύ συχνά, τα Εντεροβακτηριακά
που παράγουν μέταλλο-β-λακταμάσες, παραμένουν in vitro ευαίσθητα στις
καρβαπενέμες. Με αυτό ως δεδομένο, μελετήθηκε η in vivo αποτελεσματικότητα της
ιμιπενέμης, μεροπενέμης, ερταπενέμης και αζτρεονάμης εναντίον κλινικού
στελέχους Escherichia coli, που παρήγαγε μέταλλο-β-λακταμάση VIM-1 και το οποίο
ήταν ευαίσθητο στις καρβαπενέμες. Η μελέτη διενεργήθηκε σε κονίκλους με την
εφαρμογή πειραματικού προτύπου ενδοκοιλιακού αποστήματος.
Μέθοδος: Η λοίμωξη στα ζωϊκά πρότυπα εγκαταστάθηκε με τοποθέτηση
ενδοπεριτοναϊκά σε κονίκλους ενοφθάλμισμα 108 cfu/ml στελέχους E. coli, που
παρήγαγε μέταλλο-β-λακταμάση VIM-1. Τα ζωϊκά πρότυπα διαχωρίστηκαν σε ομάδα
ελέγχου (που δεν έλαβε θεραπεία) και στις ακόλουθες ομάδες θεραπείας
ενδοφλεβίως με 1) ιμιπενέμη/σιλαστατίνη 70 mg/kg/12h σε έγχυση 30 λεπτών, 2)
μεροπενέμη 125 mg/kg/12h σε έγχυση 10 λεπτών, 3) ερταπενέμη 60 mg/kg/12h ταχέως
ενδοφλεβίως και 4) αζτρεονάμη 70 mg/kg/12h ταχέως ενδοφλεβίως. Τα δοσολογικά
σχήματα επιλέχθησαν σύμφωνα με προκαταρκτικές φαρμακοκινητικές μελέτες, έτσι
ώστε ο χρόνος T>ΕΑΠ (ΕΑΠ-Ελάχιστη Ανασταλτική Πυκνότητα) να επιτευχθεί για
50% του μεσοδιαστήματος των δόσεων για όλα τα αντιβιοτικά, που ελέγχθησαν.
Συνολικά χορηγήθηκαν οκτώ δόσεις προ της θανάτωσης των ζωϊκών προτύπων και το
υλικό του αποστήματος συλλέχθηκε και καλλιεργήθηκε ποσοτικά.
Αποτελέσματα: Οι ΕΑΠ της ιμιπενέμης, μεροπενέμης, ερταπενέμης και αζτρεονάμης
για το μολυσματικό στέλεχος ήταν 1, 0.25, 1.5 και 0.25 mg/L αντίστοιχα. Ο
αριθμός των ζώντων αποικιών [log10 cfu/g (μέση±SD)] στο πύον ήταν ως εξής:
ομάδα ελέγχου (n=16) 8.71±1.34 (P<0.001 έναντι όλων των άλλων ομάδων),
ιμιπενέμη (n=15) 4.89±2.42, μεροπενέμη (n=15) 4.24±2.44, ερταπενέμη (n=16),
3.17±1.85 (P=0.022 έναντι της ιμιπενέμης) και αζτρεονάμη (n=15) 3.62±3.05. Η
θνητότητα μεταξύ των θεραπευόμενων κονίκλων ήταν σημαντικά μειωμένη συγκριτικά
με την ομάδα ελέγχου. Τέσσερα πειραματόζωα από την ομάδα της αζτρεονάμης
(26.7%) είχαν αρνητική καλλιέργεια πύου και στην ομάδα της αζτρεονάμης δε
σημειώθηκε κανένας θάνατος.
Συμπέρασμα: Στο πειραματικό μοντέλο ενδοκοιλιακού αποστήματος σε κονίκλους οι
καρβαπενέμες ήταν αποτελεσματικές στη θεραπεία ενδοπεριτοναϊκής λοίμωξης
εξαιτίας κλινικού στελέχους E. coli, που δεν παρήγαγε ευρέως φάσματος-β-
λακταμάση και ήταν ευαίσθητο στις καρβαπενέμες, ενώ παρήγαγε μέταλλο-β-
λακταμάση VIM-1. Η θεραπεία, ωστόσο, με αζτρεονάμη απέδωσε καλύτερα
αποτελέσματα.
Λέξεις-κλειδιά:
Καρβαπενέμες, Μέταλλο-β-λακταμάσες, Εντεροβακτηριακά, Ενδοπεριτοναϊκό απόστημα, E.coli, Πειραματικό μοντέλο
