Περίληψη:
Η βισφατίνη είναι μια πρόσφατα αναγνωρισμένη αδιποκίνη που εκκρίνεται κυρίως
από το σπλαχνικό λίπος και φαίνεται να σχετίζεται με σημαντικούς μηχανισμούς
της αθηροσκλήρωσης, χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί ο ρόλος της. Στην παρούσα
μελέτη εκτιμήθηκε η επίδραση της ροσουβαστατίνης και της άσκησης στην
συγκέντρωση στον ορό της βισφατίνης, της σιρτουΐνης 1, της ολικής και της
υψηλού μοριακού βάρους (HMW) αδιπονεκτίνης, σε πειραματικό μοντέλο
υπερλιπιδαιμίας-αθηρωμάτωσης.
Στο πείραμα χρησιμοποιήθηκαν 35 ποντίκια C57bl/6 που χωρίστηκαν τυχαία στις
παρακάτω 4 ομάδες: A: ομάδα ελέγχου, B: χορήγηση αθηρογόνου τροφής, Γ: χορήγηση
αθηρογόνου τροφής και σωματική άσκηση σε κυλιόμενο τάπητα, Δ: χορήγηση
αθηρογόνου τροφής, σωματική άσκηση σε κυλιόμενο τάπητα και επιπλέον χορήγηση
ροσουβαστατίνης. Η διάρκεια του πειράματος ήταν 12 εβδομάδες. Στην αρχή, στις 8
και στις 12 εβδομάδες έγιναν αιμοληψίες.
Η φυσική άσκηση προκάλεσε αύξηση της HDL, ενώ η χορήγηση στατίνης σε συνδυασμό
με φυσική άσκηση οδήγησε σε σημαντική βελτίωση όλου του λιπιδαιμικού προφίλ. Η
φυσική άσκηση μείωσε την βισφατίνη, και την ολική και HMW αδιπονεκτίνη. Ο
συνδυασμός ροσουβαστατίνης και άσκησης μείωσε την βισφατίνη, την σιρτουΐνη 1,
και την ολική και HMV αδιπονεκτίνη. H μείωση της βισφατίνης και της σιρτουΐνης
1 από τον συνδυασμό στατίνης και άσκησης, θα μπορούσε να αποτελεί μια πιθανή
πρόσθετη αντιαθηρωματική δράση.
Λέξεις-κλειδιά:
Βισφατίνη, Αθηροσκλήρωση, Σπλαχνικό λίπος, Ροσουβαστατίνη, Φυσική άσκηση
