Περίληψη:
Εισαγωγή: Οι ασθενείς με καρδιακής αιτιολογίας νοσήματα που προσέρχονται στο
Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) κάθε νοσοκομείου χρήζουν άμεσης διάγνωσης
και επείγουσας θεραπευτικής αντιμετώπισης.
Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η μεθοδολογία της διαγνωστικής
προσπέλασης και η εφαρμοζόμενη επείγουσα θεραπευτική αντιμετώπιση των οξέων
καρδιακών συμβαμάτων στo ΤΕΠ ενός μικρού περιφερειακού νοσοκομείου σε σχέση με
τις κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρίας (European
Society of Cardiology-ESC).
Υλικό-Μέθοδος: Η παρούσα μελέτη είναι αναδρομική και πραγματοποιήθηκε κατά το
χρονικό διάστημα από 1/1/2012 έως 1/1/2013. Συμπεριλήφθηκαν όλοι οι ασθενείς
(102 άτομα) που προσήλθαν στα ΤΕΠ και διαγνώστηκαν με Οξύ Στεφανιαίο Σύνδρομο
(ΟΣΣ), Οξεία Καρδιακή Ανεπάρκεια (ΟΚΑ) και Διαταραχές Ρυθμού. Συμπεριλήφθηκαν
δημογραφικά, κλινικά και άλλα χαρακτηριστικά των ασθενών καθώς και
χαρακτηριστικά που σχετίζονται με τη μεθοδολογία της διαγνωστικής προσπέλασης
και την εφαρμοζόμενη επείγουσα θεραπευτική αντιμετώπιση. Ως επίπεδο στατιστικής
σημαντικότητας (α) ορίστηκε το 0,05. Για την στατιστική ανάλυση των δεδομένων
χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πακέτο SPSS 17.0.
Αποτελέσματα: Από τους 102 ασθενείς που συμπεριλήφθησαν στη μελέτη το 57,8%
ήταν άντρες και το 42,2% γυναίκες. Σύμφωνα με τη διάγνωση σε επίπεδο ΤΕΠ το
23,5% των ασθενών διαγνώστηκε με ΟΣΣ, το 32,4% με ΟΚΑ και το 44,1% με
Διαταραχές Ρυθμού. Όσον αφορά τους ασθενείς με ΟΣΣ άντρες ήταν το 70,8% με
προϋπάρχουσα Στεφανιαία Νόσο (p=0,02), ενώ γυναίκες το 29,2%. Η διάγνωση τέθηκε
σύμφωνα με τα κριτήρια της ESC ως STEMI (33,3%), Non-STEMI (50%) και Ασταθή
Στηθάγχη (12,5%) ενώ το 16,7% εμφάνισε μη καρδιογενούς αιτιολογίας θωρακικό
άλγος. Η επείγουσα φαρμακευτική αντιμετώπιση που ακολουθήθηκε στηρίχθηκε στις
κατευθυντήριες οδηγίες της ESC τάξης Ι ανεξαρτήτως του φύλου (p>0,05). Όσον
αφορά τους ασθενείς με ΟΚΑ, το 60,6% ήταν άντρες, ηλικίας 79,2±12,5 έτη και το
39,4% γυναίκες ηλικίας 86,3±7 έτη, με τους άνδρες να εμφανίζουν αυξημένη
συνοσηρότητα συγκριτικά με τις γυναίκες (p<0,05). Η συχνότερη αιτία εκδήλωσης
ΟΚΑ ήταν η υπέρταση (33,3%). Η επείγουσα φαρμακευτική αντιμετώπιση που
ακολουθήθηκε στηρίχθηκε στις κατευθυντήριες οδηγίες της ESC τάξης Ι, αφού
εκτιμήθηκε το Κλάσμα Εξώθησης (ΚΕ) (91% των ασθενών). Οι γυναίκες (92,3%)
παρουσιάστηκαν να ανταποκρίνονται καλύτερα στη θεραπευτική αντιμετώπιση
συγκριτικά με τους άντρες (80%) καθώς παρουσίασαν εξαρχής βελτιωμένη συστολική
λειτουργία (ΚΕ: 46±5,1%) συγκριτικά με τους άντρες (KE: 34,8±6,8%) (p=0,00).
Όσον αφορά τις διαταραχές ρυθμού, οι γυναίκες υπερτερούν (51,1%) σε σχέση με
τους άνδρες (48,8%). Η συχνότερη εμφανιζόμενη αρρυθμία είναι η Κολπική
Μαρμαρυγή (ΚΜ) (55,5%), κυρίως στις γυναίκες (72%) ηλικίας 78±10 έτη, ενώ οι
άντρες αποτέλεσαν το 28% του δείγματος ηλικίας 61±18,6 έτη (p=0,007). To 84%
διαγνώστηκε με παροξυσμική ΚΜ. Αγωγή για τον έλεγχο της συχνότητας έλαβε το 92%
των ασθενών σύμφωνα με τις οδηγίες της ESC τάξης Ι. Αποκατάσταση του
φλεβοκομβικού ρυθμού επετεύχθη στο 86,4%, ενώ αποτυχία αποκατάστασης παρουσίασε
το 13,6%, με τις επιπλοκές να σχετίζονται με τη μεγαλύτερη ηλικία (p=0,004).
Συμπεράσματα: Οι Διαταραχές Ρυθμού αποτελούν τη συχνότερη πάθηση καρδιακής
αιτιολογίας που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης στον τοπικό πλυθυσμό. Οι γυναίκες
παρά τη μεγαλύτερη ηλικία εμφανίζουν μικρότερα ποσοστά συνοσηρότητας αλλά και
σαφώς καλύτερη συστολική λειτουργία συγκριτικά με τους άντρες στο σύνολο του
πληθυσμού. Τόσο η διαγνωστική προσπέλαση όσο και η επείγουσα θεραπευτική
αντιμετώπιση στηρίχθηκαν στις κατευθυντήριες οδηγίες της ESC, ενώ ιδιαίτερα η
φαρμακευτική θεραπεία στηρίχθηκε σχεδόν αποκλειστικά στις οδηγίες με επίπεδο
τεκμηρίωσης ΙΑ-ΙΒ. Η αντιμετώπιση σε επίπεδο ΤΕΠ στέφθηκε από επιτυχία καθώς
από το σύνολο των 102 ασθενών απεβίωσαν 5 άτομα (5,8%).
