Κατεύθυνση Κλινική Παιδιατρική & Νοσηλευτική - Έρευνα
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2014-08-01

2014

Βαρβαρέσου Αθανασία

Τζουμάκα-Μπακούλα Χρύσα

Καθορισμός των μεταλλάξεων του γονιδίου cyp21 και συσχετισμός του γονότυπου με το φαινότυπο σε κύπριους ασθενείς με συγγενή υπερπλασία επινεφριδίων

Ελληνικά

Περίληψη
Εισαγωγή: Η Συγγενής Υπερπλασία των Επινεφριδίων (ΣΥΕ) αποτελεί
ομάδα νοσημάτων που κληρονομούνται με τον αυτοσωματικό υπολειπόμενο
χαρακτήρα και οφείλονται σε έλλειψη ενός από τα ένζυμα που απαιτούνται
για τη σύνθεση κορτιζόλης από το φλοιό των επινεφριδίων. Η συχνότερη
μορφή (95% των περιπτώσεων) οφείλεται σε έλλειψη της 21 υδροξυλάσης
ως αποτέλεσμα μεταλλάξεων στο γονίδιο CYP21A2.
Σκοπός:Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να καθοριστούν οι μεταλλάξεις
του γονιδίου CYP21A2 σε Κύπριους με ΣΥΕ και να επιτευχθεί συσχετισμός
του γονότυπου με το φαινότυπο.
Υλικό και Μέθοδος :Για το σκοπό αυτό μελετήθηκαν 32 Κύπριοι ασθενείς με
ΣΥΕ.Οι ασθενείς κατηγοριοποιήθηκαν σε 4 ομάδες(null, A, B, C) με βάση την
υποκείμενη μετάλλαξη και το βαθμό της ενζυμικής λειτουργίας.Οι ομάδες
αυτές τυπικά ανταποκρίνονται στις 3 κλινικά μορφές της έλλειψης της 21-
υδροξυλάσης: μορφή με απώλεια άλατος (SW), απλή αρρενοποιητική μορφή
(SV) και μη κλασική μορφή (NC).Η μοριακή ανάλυση του γονιδίου CYP21A2
έγινε με προσδιορισμό της αλληλουχίας προϊόντων της PCR σε αυτόματο
αναλυτή καθώς και με τη MPLA μέθοδο.
Αποτελέσματα : Οι πιο συχνές μεταλλάξεις που αναγνωρίστηκαν στους 32
ασθενείς συνολικά ήταν οιp.V281L (54,7%) καιIVS2 -13A/C>G (21,9%)
.Στους 10 ασθενείς με την κλασική μορφή, η πιο συχνή σημειακή μετάλλαξη
ήταν η IVS2- 13A/C>G (55%).Στους 22 ασθενείς με τη μη κλασική μορφή , η
πιο συχνή σημειακήμετάλλαξη ήταν ηp.V281L (79,5%). Όλοι οι ασθενείς της
ομάδας Α,nullκαι Β είχαν την κλασική μορφή (SW ή SV).Όλοι οι ασθενείς της
ομάδας Cείχαν τημη κλασική μορφή.Επομένως, είχαμε ισχυρή
συμφωνίαγονοτύπου -φαινοτύπου στην παρούσα εργασία.Στους ασθενείς με
τη μη κλασική μορφή της νόσου, η βασική τιμή της 17 ΟΗ-προγεστερόνης
ήταν μεγαλύτερη του εργαστηριακού ορίου των 60.5 nmol/lσε 80% των
ασθενών με τον ήπιο/σοβαρό γονότυπο σε αντιδιαστολή με 35.3% τωνασθενών με τον
ήπιο /ήπιο γονότυπο. Στατιστική σύγκριση της βασικής και
της διεγερμένης μετά από ACTHτιμή της 17 ΟΗ-προγεστερόνης ανάμεσα
στην ομάδα μεήπιο/ήπιο γονότυπο και ήπιο/σοβαρό γονότυπο(στους
ασθενείς με τη μη κλασική μορφή ) δεν ανέδειξε στατιστικά σημαντική διαφορά
(p=0,101 και p=0,189 αντιστοίχως).Στους ασθενείς αυτούς μελετήθηκε επισης
η ύπαρξη στατιστικά σημαντικής διαφοράς της ηλικίας διάγνωσης μεταξύ των
σύνθετων ετεροζυγωτών που έφεραν συνδυασμό ήπιου/ήπιου γονότυπου και
ήπιου/σοβαρού. Δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά (p=0,940).
Αντίθετα,βρέθηκεστατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στην ηλικία
διάγνωσης και τη μορφή της νόσου (κλασική, μη κλασική).Στη μη κλασική
μορφή της νόσου οι περισσότεροι ασθενείς εμφάνισαν συμπτώματα μετά τα 8
έτη ,ενώ στην κλασική μορφή η διάγνωση έγινε πριν τα 8 έτη (p=0,006).Στο
δείγμα μαςφαίνεται η επικράτηση των θήλεων στη μη κλασική μορφή (81.8%),
ενώ στην κλασική μορφή υπερισχύουν τα άρρενα (62.5% έναντι 37.5% των
θηλέων).
Συμπέρασμα: Οι συχνότερες μεταλλάξεις που περιγράφονται σε μελέτες
πληθυσμών στην Ευρώπη και στη Μεσόγειο, ανευρέθησαν και σε αυτή τη
μελέτη .Ισχυρή συμφωνία γονοτύπου – φαινοτύπου αποτυπώθηκε σε όλους σχεδόν τους
ασθενείς.

ΣΥΕ, Μετάλλαξη, Γονίδιο, 21-υδροξυλάση, Γονότυπος

Όχι

0

Ναι

54

72

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1312101