Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ιωάννα Ανδρεάδου Επίκ. Καθηγήτρια (Επιβλέπουσα), Σοφία Μαρκαντώνη - Κυρούδη, Καθηγήτρια, Ευάγγελος Καραλής Λέκτορας
Περίληψη:
Εισαγωγή: Το κάπνισμα παρουσιάζεται ως ένας ανεξάρτητος και επιβαρυντικός
παράγοντας της υγείας και ιδιαίτερα του καρδιαγγειακού συστήματος μέσω του
οξειδωτικού στρες και της ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας. Η εξάρτηση από τη
νικοτίνη είναι η κύρια αιτία που οι καπνιστές δυσκολεύονται να αποκοπούν από
αυτή τη βλαβερή έξη. Τρεις φαρμακευτικές αγωγές απαρτίζουν παγκοσμίως τον
πυλώνα υποβοήθησης διακοπής καπνίσματος: η βαρενικλίνη, τα νικοτινικά
υποκατάστατα (NRT) και η βουπροπιόνη. Σκοπός: Στην παρούσα μελέτη μελετήσαμε
και συγκρίναμε την επίδραση, στους βιολογικούς δείκτες οξειδωτικού στρες,
αγγειολογικού ελέγχου και επιπέδων θειοθειϊκών, των δύο κεντρικών θεραπειών
βαρενικλίνης και νικοτινικών υποκατάστατων. Υλικά και Μέθοδοι: Εκτενές ιστορικό
και δείγματα πλάσματος ελήφθησαν από 189 ενεργούς καπνιστές οι οποίοι
χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: 1. σε αυτούς που διέκοψαν το κάπνισμα 2. σε
ασθενείς που μείωσαν το κάπνισμα κατά 50% 3. σε ασθενείς που δε διέκοψαν το
κάπνισμα, καθώς επίσης οι ασθενείς χωρίστηκαν ανάλογα με την φαρμακευτική
αγωγή: βαρενικλίνη (n=70, 37%), NRT (n=96, 51%), καμία θεραπεία (n=23, 12%).
Μετρήσαμε σε πλάσμα τη MDA, τα PCs και τα S2O3-2, το εκπνεόμενο CO και ως
αγγειολογικούς δείκτες μετρήσαμε την αορτική PWV και τη μικροαγγειακή PBR.
Αποτελέσματα: Σε όλους τους ασθενείς που διέκοψαν το κάπνισμα παρατηρήσαμε
μείωση του εκπνεόμενου CO ανεξάρτητα από την θεραπεία (p0,05), ενώ καμία
μεταβολή δεν παρατηρήθηκε στα υπόλοιπα αιμοδυναμικά δεδομένα. Στους ασθενείς
που διέκοψαν το κάπνισμα και βρίσκονταν υπό αγωγή βαρενικλίνης παρατηρήθηκε
μείωση των επιπέδων της MDA και των PCs καθώς επίσης και αύξηση των επιπέδων
θειοθειϊκών στους πρώτους 3 μήνες θεραπείας (p0,05). Η ίδια εικόνα
παρατηρήθηκε στους ασθενείς υπό NRT μετά τους 6 μήνες θεραπείας (p0,05), ενώ
δεν παρατηρήθηκε καμία αλλαγή στα επίπεδα θειοθειϊκών. Καμία μεταβολή δεν
παρατηρήθηκε στα επίπεδα οξειδωτικού στρες στις υπόλοιπες ομάδες ασθενών.
Ακόμη, μόνο στους ασθενείς υπό θεραπεία με βαρενικλίνη υπάρχει συσχέτιση μεταξύ
της MDA, των PCs και του εκπνεόμενου CO στον πρώτο και τρίτο μήνα θεραπείας.
Τέλος, συγκριτικά η βαρενικλίνη φαίνεται να υπερέχει έναντι των NRTs ως προς τη
μείωση του οξειδωτικού στρες κατά τον τρίτο μήνα θεραπείας (p0,05).
Συμπέρασμα: Η βαρενικλίνη και τα NRT επάγου
ν αντιοξειδωτική δράση στους ασθενείς οι οποίοι διακόπτουν το κάπνισμα στον
τρίτο και έκτο μήνα θεραπείας αντίστοιχα, με τη βαρενικλίνη να υπερέχει των
NRTs, ενώ προστατεύουν έναντι της αύξησης του οξειδωτικού στρες κατά το πρώτο
τρίμηνο στους ασθενείς που μειώνουν το κάπνισμα κατά 50%. Μόνο η βαρενικλίνη
αυξάνει τα επίπεδα θειοθειϊκών στους ασθενείς που μειώνουν το κάπνισμα κατά τον
τρίτο μήνα θεραπείας.
Λέξεις-κλειδιά:
Οξειδωτικό στρες, Διακοπή καπνίσματος, Βαρενικλίνη, Νικοτινικά Υποκατάστατα, Θειοθειϊκά ανιόντα
