«Απόψεις και εμπειρίες του παιδαγωγικού προσωπικού ενός ιδρύματος προστασίας παιδιών σχετικά με τη δημιουργία δεσμού ανάμεσα στο προσωπικό και τα παιδιά με αναπηρία που φιλοξενούνται από το ίδρυμα αυτό»

Διπλωματική Εργασία uoadl:1668108 855 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Ειδική Αγωγή
Βιβλιοθήκη Τμήματος Εκπαίδευσης & Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία (ΤΕΑΠΗ)
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-06-15
Έτος εκπόνησης:
2017
Συγγραφέας:
Χατζηαναγνώστου Γιασεμίνα-Ευαγγελία
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Παπαδοπούλου Καλλιρρόη, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα ΤΕΑΠΗ, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
«Απόψεις και εμπειρίες του παιδαγωγικού προσωπικού ενός ιδρύματος προστασίας παιδιών σχετικά με τη δημιουργία δεσμού ανάμεσα στο προσωπικό και τα παιδιά με αναπηρία που φιλοξενούνται από το ίδρυμα αυτό»
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
«Απόψεις και εμπειρίες του παιδαγωγικού προσωπικού ενός ιδρύματος προστασίας παιδιών σχετικά με τη δημιουργία δεσμού ανάμεσα στο προσωπικό και τα παιδιά με αναπηρία που φιλοξενούνται από το ίδρυμα αυτό»
Περίληψη:
Οι πρώτες εμπειρίες και σχέσεις που δημιουργούνται στην βρεφική ηλικία έχουν αποτελέσει εδώ και αρκετά χρόνια αντικείμενο έρευνας της ψυχολογίας, εξ' αιτίας της επιρροής που έχουν στην εξέλιξη του ατόμου. Μία από τις σημαντικότερες σχέσεις που δημιουργείται κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου της ζωής του βρέφους είναι αυτή με το βασικό πρόσωπο φροντίδας, το οποίο είναι συνήθως η μητέρα. Σύμφωνα με τη θεωρία του δεσμού, η δημιουργία μιας στενής συναισθηματικής σχέσης μεταξύ μητέρας και βρέφους στα πρώτα χρόνια της ζωής, αποτελεί τη βάση της μετέπειτα ανάπτυξης του ατόμου.
Εάν όμως δεν είναι εφικτό το παιδί να μεγαλώσει με τους φυσικούς του γονείς και πρέπει να μεγαλώσει σε κάποιο ίδρυμα; Πολυάριθμες μελέτες στις δεκαετίες του 1940 και του 1950, έδειξαν ότι τα παιδιά που έχουν ανατραφεί σε ίδρυματικά περιβάλλοντα, κυρίως κατά τα πρώτα χρόνια ζωής τους, συχνά υφίστανται συναισθηματικές βλάβες (Johnson, Browne & Hamilton- Giachritsis, 2006). Αιτία είναι ότι η ανατροφή των παιδιών σε ιδρύματα τυπικά στερείται της υποστηρικτικής, εντατικής και διαπροσωπικής σχέσης που αναπτύσσεται μεταξύ του παιδιού και του ατόμου κύριας φροντίδας. Αυτή η σχέση θεωρείται απαραίτητη για την ομαλή ανάπτυξη και ευημερία του αναπτυσσόμενου ατόμου.
Μελέτες έχουν δείξει ότι βρέφη που είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν ασφαλή δεσμό με την υπεύθυνη βρεφοκόμο, είχαν καλύτερη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη και παρουσίασαν λιγότερες δυσκολίες σε σχέση με τα βρέφη που δεν είχαν δημιουργήσει δεσμό (Vorria et all, 2006). Αναδεικνύεται επομένως η σημασία της δημιουργίας δεσμού μέσω ζεστών, υποστηρικτικών σχέσεων μεταξύ των παιδιών και του προσωπικού των ιδρυμάτων.
Όσον αφορά την αναπηρία υπάρχουν πολλές πιθανότητες, να δημιουργηθούν δυσκολίες ή εμπόδια στη δημιουργία δεσμού των βρεφών που μεγαλώνουν με τους γονείς τους. Οι δυσκολίες αυτές, οφείλονται κατά κύριο λόγο στην αποδοχή της αναπηρίας του παιδιού από την πλευρά των γονέων, την ικανότητα τους να αναγνωρίζουν και να κατανοούν τα μηνύματα του παιδιού και την εμπιστοσύνη που έχουν στον εαυτό τους για το γονεϊκό τους ρόλο σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της αναπηρίας του παιδιού τους.
Η παρούσα διπλωματική εργασία- έρευνα, είναι μία ποιοτική έρευνα η οποία έχει ως πρωταρχικό σκοπό της να ερευνήσει τις απόψεις και τις εμπειρίες του παιδαγωγικού προσωπικού του ενός Ιδρύματος Προστασίας Παιδιού σχετικά με την δημιουργία δεσμού ανάμεσα στο παιδαγωγικό προσωπικό και τα παιδιά με αναπηρία που φιλοξενούνται στο ανωτέρω Κέντρο.
Το δείγμα της έρευνας αντλήθηκε από το παιδαγωγικό προσωπικό του ιδρύματος αυτού που αποτελείται από Βρεφονηπιοκόμους και βοηθούς βρεφοκόμους. Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας το παιδαγωγικό προσωπικό του ιδρύματος αυτού θεωρεί καίριας σημασίας την δημιουργία δεσμού με τα παιδιά με αναπηρία. Τονίζουν ότι είναι πρωταρχικός τους στόχος η δημιουργία δεσμού με τα παιδιά που έχουν αναλάβει τη φροντίδα τους, αφού έχουν διαπιστωθεί πολύ θετικές αλλαγές στην ανάπτυξη-εξέλιξη των παιδιών με τα οποία έχουν δημιουργήσει δεσμό. Επιπλέον, αναφέρουν ότι η ύπαρξη αναπηρίας δεν τους εμποδίζει στην δημιουργία δεσμού. Επισημαίνουν όμως τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή επαφή τους και την δημιουργία δεσμού με τα παιδιά με αναπηρία, γι' αυτό προτείνεται διαρκής επιστημονική συνεργασία για την αποδοτικότερη λειτουργία στην εργασία τους.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Ειδική Εκπαίδευση
Λέξεις-κλειδιά:
Δεσμός, Aναπηρία, Ίδρυματικό Πλαίσιο φροντίδας
Ευρετήριο:
Ναι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
3
Εικονογραφημένη:
Όχι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
116
Αριθμός σελίδων:
114
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

Διπλωματική+Εργασία++Χατζηαναγνώστου+Γιασεμίνα (1).pdf
868 KB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.