Μονάδα:
Κατεύθυνση Φιλοσοφία του ΔικαίουΒιβλιοθήκη Νομικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-10-18
Συγγραφέας:
Γκίρμπας Αστέριος
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Φίλιππος Βασιλόγιαννης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Σχολή Νομικής, ΕΚΠΑ
Βασίλειος Βουτσάκης, Επίκουρος Καθηγητής, Σχολή Νομικής, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Σύντηξη των Οριζόντων και Μία Ορθή Απάντηση: Ο H.-G. Gadamer και ο R. Dworkin για την αλήθεια και την αντικειμενικότητα στην ερμηνεία
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Σύντηξη των Οριζόντων και Μία Ορθή Απάντηση: Ο H.-G. Gadamer και ο R. Dworkin για την αλήθεια και την αντικειμενικότητα στην ερμηνεία
Περίληψη:
Σε αυτήν την εργασία, ισχυρίζομαι ότι οι δύο διαφορετικές προσεγγίσεις περί ερμηνείας, που διατυπώθηκαν από τον H.-G. Gadamer και τον R. Dworkin, μοιράζονται μια μεγάλη ομοιότητα, αλλά διαφέρουν ως προς ένα βασικό σημείο. Αμφότεροι οι φιλόσοφοι βλέπουν την ερμηνευτική αλήθεια ως ένα διακριτό είδος αλήθειας σε σχέση με αυτήν που επιτυγχάνει η επιστημονική σκέψη. Η «σύντηξη των οριζόντων» (Horizontverschmelzung) ή η «μια ορθή απάντηση» (one right answer) επιτυγχάνονται από το καλύτερο επιχείρημα που λύνει τον ερμηνευτικό διάλογο. Επιπλέον, αμφότεροι μοιράζονται την ιδέα ότι το καλύτερο επιχείρημα είναι το πλέον πειστικό και όχι το πλέον βέβαιο, κάτι που τους κάνει να απομακρυνθούν από την καρτεσιανή σκέψη περί της μεθόδου και του επιστημολογικού στάτους των ερμηνευτικών/πρακτικών κρίσεων και τους φέρνει κοντά στην αντίστοιχη αριστοτελική.
Η κεντρική τους διαφορά, όπως ισχυρίζομαι, έγκειται στο ζήτημα της αντικειμενικότητας των ερμηνευτικών μας κρίσεων. Παρά το ότι αμφότεροι αρνούνται την πάγια διάκριση μεταξύ του ερμηνευτικού υποκειμένου και του αντικειμένου του – κατάλοιπο της καρτεσιανής διάκρισης μεταξύ του res cogitans και του res extensa –, ο Gadamer θεωρεί ότι το δεδομένο – η παράδοση ως αντικείμενο της ερμηνευτικής – διαθέτει μια σχετική αυτονομία σε σχέση με το ερμηνευτικό υποκείμενο, κάτι που ο Dworkin, στη διαφωνία του με τον S. Fish, αρνείται κατηγορηματικά. Ο λόγος αυτής της διάστασης έγκειται στην πεποίθηση του Gadamer ότι ο αναστοχασμός πάντοτε εξαρτάται της γνώμης του Άλλου. Η σύντηξη των οριζόντων απαιτεί δύο πρόσωπα, με το ένα, τον Άλλον, να οδηγεί τη συζήτηση. Αντίθετα, ο Dworkin πιστεύει ότι οι αντιλήψεις μας μπορούν – και πρέπει – να είναι ανεξάρτητες του Άλλου, διαρθρωμένες στο πλέον συνεκτικό και αυθεντικά ακολουθούμενο σύστημα του ερμηνευτικού υποκειμένου. Συμπεραίνω ότι, αν ερμηνευτεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, η θέση του Gadamer τον καθιστά ευάλωτο στην κατηγορία του σχετικισμού, ενώ η ιδέα του Dworkin περί της ερμηνευτικής αλήθειας καθιστά την τελευταία υπερβατική και μη προσβάσιμη από την περατή μας φύση.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Δίκαιο – Νομοθεσία
Λοιπές θεματικές κατηγορίες:
Φιλοσοφία του δικαίου
Λέξεις-κλειδιά:
ερμηνεία, πνευματικές επιστήμες, δίκαιο ως λογοτεχνία, ερμηνευτική, ερμηνευτικός κύκλος, ερμηνευτικές έννοιες, σύντηξη οριζόντων, μία ορθή απάντηση, αλήθεια, αντικειμενικότητα
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
367
